I Will Never Let You Go

don't say a word

namjoon keek me bezorgd aan.

"i can't tell i am just emotional"

"honey you can say annything"

"but there nothing"

"why are you crying than?"

"i....don't know i just want a hug"

namjoon veegde een traan weg. en begon me te zoenen. een beeld van gister avond kwam terug ik zag schoolplein dat jimin me tegen de muur duwde. alles kwam terug van dat we thuis kwamen dat we naar bank gingen dat ik thuis kwam dat jimin me zoenen wou maar namjoon kwam. dat jimin fluisterde in mijn oor dat we dit vaker doen moesten. de tranen liepen me over mijn wang.

"sweetie i am serious what is wrong"

"i swear nothing......"

"don't say that there is something wrong."

"i am so sorry"

de tranen liepen over mijn wang.

"he...baby girl sst.....just tell me"

"i can't"

namjoon gaf me een knuffel en probeerde me troosten. ik kan niet vertellen over wat gister gebeurd is.

"i need a walk alone....."

namjoon knikte en gaf me een kus en een knuffel. ik veegde mijn tranen weg. en ging naar buiten. het huis stond dicht bij een bos. ik ging het bos in en klom over de stenen heen. ik zag jimin zitten op een steen.

"heey jimin"

jimin deed zijn hoofd omhoog en lachte zwak.

"demi....i....am....sorry"

"don't say sorry i did it to"

"i know but......you said no and i just did it"

"i don't remember i said no"

"you did i feel so quilty"

"pleasee jimin don't be just lets forget all this"

"how can we forget this"

"i don't know just do it"

jimin knikte liep naar me toe en gaf me een knuffel. hij begon te huilen waardoor ik ook huilen moest.

"j hope is going to tell namjoon"

"what but nooo"

"mianhae"

jimin gaf me een kus en rende weg. waarom moest hij die kus nou weer geven. ik keek verbaasd voor me uit. de woede begon meer boven te komen ik sloeg tegen een steen aan. het bloed stroomde over mijn hand maar dat boeide me even niks. ik sloeg nog een keer tegen de steen aan. ik liep terug het huis in. het verdriet was wel beetje weg. namjoon en j hope zaten op de bank met elkaar te praten ik kwam binnen en ze waren beide meteen stil ik liep gelijk door naar de keuken en deed mijn hand onder de kraan.

"what happend to you"

"nothing.....don't ask more about it"

namjoon keek me bezorgd aan. ik trilde helemaal en kon daardoor amper verband om mijn hand doen. ik voelde de pijn niet maar oke. namjoon zag het en hij pakte het verband en bond het verder.

"thank you"

jimin kwam binnen lopen en keek even naar mijn hand.

"what happend to you."

"NOTHING OKAY"

jimin schrok een beetje en pakte een flesje water. ik wou naar buiten lopen maar j hope hield me tegen. ik keek hem vuil aan en duwde hem aan de kant maar hij was sterker. hij zette me op het aanrecht en namjoon keek naar de grond.

"okay jimin you stay to we need to talk"

"there is nothing to talk about"

"no are you sure.....or maybe last night"

namjoon keek me boos en toch ook bezorgd aan.

"no because there happend nothing"

"thank you jimin. so can we go now"

"and then having sex in the woods"

ik keek j hope ongelovelijk aan.

"omg j hope she would never do that to namjoon"

"see even jimin knows me beter than you"

"yeah...i saw that."

ik rolde met mijn ogen en liep de deur uit. ik liep terug naar het bos. ik kon hier niet mijn hele leven onderuit zitten liegen. ik ging naar het plekje en zag de bloed vlekken op de steen zitten. ik ging met mijn voeten in het water zitten. en keek voor me uit. ik hoorde voetstappen achter me.

"demi....."

"oh heey jimin"

ik gebaarde dat hij naast me mocht zitten.

"they believe for now i am sorry for the kiss i just.....yeah i just like you.....but i like amerins to"

"i know......"

ik en jimin keken wat voor ons uit het begon al donker te worden ik ging liggen op de grootte steen. jimin kwam naast me liggen en ik viel in slaap.