I Will Never Let You Go

trust me

"namjoon what is wrong i am really scared now"

"I....i....i can't tell you. I will but i don't know how. Lets say that you're in danger. I told it the rest and they gonna tell it to amerins"

"Why....am i in danger? What and who wil hurt me"

Ik raakte een beetje in paniek. Namjoon gaf me een knuffel en stelde me gerust. Ik wil niet weer afgeknalt worden of dit keer dood gaan.

"There is a group girls that wil hurt you they have guns but they live in korea. They don't come to Netherland because they know you're gonna stay in korea. The security are searching for them now. And they will every day. You get security 24/7."

"I am so scared"

"I know baby girl....i know"

Ik wou hem nog niet loslaten. Ik bleef hem knuffelen. Hij hield me strak vast. Hij fluisterde in mijn oor.

"Everything is going to be okay"

"What if it isn't and i die...."

"Don't think about that. Your not going to die"

Namjoon keek me sirieus aan en gaf me een kus.

"Can't we just stay inside today."

"Sure we can were just taking my laptop en were going to see the werewolf boy or something"

Ik knikte en gaf namjoon een kus. De rest kwam naar beneden met zwemkleding aan.

"Guys we are staying home today."

Iedereen knikte en liep de deur uit. Ik liep naar boven en plofte neer op namjoon zijn matras. Namjoon kwam half boven me liggen en gaf me een kus.

"Your shaking"

"I am just stressed"

"He sweetie don't be stressed. Your save with me"

"Did you locked the doors?"

"No? I do it know just relax and stay here"

Namjoon liep de deur uit. Ik hoorde dat hij naar beneden ging. Ik pakte een kussen en ging in een hoekje zitten. Ik was echt bang. Zometeen heb ik weer een kogel in mijn lichaam. Maar ik wil mijn grootte kans niet laten lopen.  Namjoon kwam binnen lopen en keek me verbaasd aan. Het zag er ook wel raar uit een meisje in een hoekje met een kussen voor haar geklemd.

"He sweetie really don't be scared. Nothing happens to you."

Namjoon liep voorzichtig naar me toe. Hij pakte mijn hand en trok me naar zich toe. Ik voelde een traan over mijn wang rollen. Ik wil nieg bang zijn maar ben het toch. Namjoon veegde de traan van mijn gezicht ik ging zitten op het matras namjoon kwam naast me zitten en ik leunde tegen hem aan.

"Namjoon? I love you"

"I love you to baby girl"

Dit was fijn. Het voelde veilig bij hem. Ik heb nog nooit zo van iemand gehouden. Ik maakte me wel zorgen over alles. Mij ogen werden zwaar en ik viel in slaap.

Ik werd wakker van een hard gebonk. Het was donker ik keek om me heen namjoon was weg. Ik liep langzaam van de trap. Ik liep de bocht om en botste tegen iemand op. Een gil verliet mijn mond en ik viel op de grond. Ik ging snel naar achter zodat ik in het hoekje zat.

"Wow wow demi"

Het was jungkook. Namjoon kwam rennend naar boven. Hij zag me zitten in het hoekje zijn gezicht was ineens heel bezorgt. Hij kwam tegenover me zitten.

"Demi i am really worried now."

"Its okay i..am okay i just need to deal with it"

"No you're not okay your crying"

De rest kwam er ook bij staan. Namjoon stuurde iedereen weg. Amerins haar moeder had besloten dat we maar met zijn alleen op zolder moesten slapen.

"Come lets go sleep"

"I am hungry i didn't eat with the rest"

"Than were going to eat now"

"But what if the bullet goes through the glass"

"It won't happen"

Namjoon stak zijn hand uit ik twijvelde even maar liep toch mee. We kwamen beneden aan.

"Go sit i make something for you."

Ik knikte en liep voorzichtig naar de bank. Waarom moest daar zon groot raam staan. Staat daar nou iemand?

"Namjoon?"

BAM