Bir Eylül Hikayesi

Bölüm 16 : İkilem

" Senden uzaklaşıp yatacağım. Saçlarımla oynar mısın?"

Az önce saçlarımla oynar mısın mı demişti o?

Kafasına saksı falan mı düşmüştü acaba ?

Bu çocuk kesin insanların aklını karıştırmakta master yapmıştı.

" Şey , yani bilemiyorum ben.. "

Tam o anda yan taraftaki telefonu çalmaya başladı. Hızlıca dönüp telefonu kaptı ve açtı.

" Son durum ne Oğuz ? "

Karşı taraftan söylenen şeylerle yüzü asıldı ve aynı anda kasıldı.

" Tamam, cenazesine gelirim . "

Telefonu kapattı ve ardından eş zamanlı olarak yatakta uzanarak gözlerini kapattı.

" Yakının mı vefat etti ? "

" Sus. "

" Özür dilerim yani ben sen zaten gitmek istersen belki her kimse ben de eve dönerim birazdan bir şekilde. "

Yatakta benden tarafa dönerek eliyle ağzımı kapattı.

" Sadece bana sarıl ve yanımda kal. Konuşmak istemiyorum. "

Başımı sallayarak onaylayınca beni göğsüne çekti ve aksine o saçlarımla oynamaya başladı.

" Mayışma Eylül hanım , sen de benim saçlarımla oynayacaksın. "

" T - Tamam. " dedim şaşkınlıkla.

Ama görünen o ki, uyuyakalmıştım. Ama sıkıntı uyumam değildi. Rüzgar ile şu anki pozisyonumuzdu.

Yatakta birbirimize dönmüştük ve yüzünü boynumun girintisine koymuştu. Birbirimize yapışmış gibiydik. Bu kadarı cidden fazlaydı.

Yavaşça kalkmak için ellerini üzerimden çekmeye çalışırken beni bileğimden çekti ve...

Üzerine düştüm.

" Ne yaptığını sanıyorsun sen Rüzgar ! Sevgilim var benim, anlatamıyor muyum ? "

Beni elleriyle tutup yüzümü yüzüne yaklaştırdı ve konuştu.

" Onu sevmiyorsun. "

" Sen kim oluyorsun da benim sevgili olacağım kişiye karışıyorsun ? Beni rahat bırak Rüzgar. "

" Bula bula o şerefsizi mi buldun Eylül ? " dedi beni yavaşça kaldırıp yataktan fırlayarak.

Ben de hızlıca kalktım.

" Sen çok mu doğrusun sanki ? Sinirliydim, hem de çok fazla.

" Her neyse , bak uzak dur ondan. Onun hakkında her şeyi bilmiyorsun. "

" Anlat da bileyim o zaman ! "

" Sesini yükseltme. "

" Bana bağıran sensin , hem sen kendi işine bak. Alina' ya kim zarar verdi ? Belki , belki de sen kıza zarar verdin! Bileklerimi morartan birinden beklerim. "

" S- sen bir kıza öyle bir şey yapacagimi mı düşünüyorsun ? " dedi kükrercesine.

" Ben bilmiyorum... "

" Artık gidebilirsin Eylül. "

Yüzüne öylece baktım birkaç saniye. Diyecek başka bir şey yoktu ; zaten resmen beni evinden kovuyordu. Çok mu ağır konuşmuştum ? Gözlerim doluyordu. Hayır, şimdi olmaz... Gözümden süzülen bir damla yaşa engel olamadım. Bu sırada salondaki çantamı vermek için almaya gitmişti. Geldiğinde hızlıca gözlerimi silmeye çalıştım.