Κεφάλαιο 20

146 39 2
                                    

 <<Τι είπες;>> τσίριξε η Άννι μέσα στα αυτιά μου. <<Αυτό είναι τραγικό>>.

Γνέψαμε και οι δύο. Μόλις είχαμε μπει στο μαγαζί, καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι και αρχίσαμε να της λέμε τα πάντα για την Έβελιν προσπαθώντας να περιγράψουμε με ήρεμο τρόπο όσα είχανε προηγηθεί.

<<Είναι, όντως>> είπε ο Τζέισον. <<Για αυτό δεν πήγαμε και εμείς στο σχολείο. Έπρεπε να κάτσουμε και να σκεφτούμε τι πρέπει να κάνουμε>>.

Τον κοίταξα και τα καστανά του μάτια καρφώθηκαν στα δικά μου. Ήθελε να με βοηθήσει. Ήθελε να σώσουμε την Έβελιν. Γιατί... με αγαπούσε. Μπορεί να με ήξερε μόνο 3 μέρες αλλά με αγαπούσε. Θα έκανε τα πάντα για μένα. Μου χαμογέλασε με τον ολόδικό του τρόπο και με έκανε να λιώσω.

Γύρισα προς την Άννι. <<Μπορείς να μας βοηθήσεις; Αυτός ο τύπος δεν θα ησυχάσει αν δεν πάρει αυτό που θέλει>>.

Γούρλωσε η Άννι τα μάτια της. <<Και αυτό που θέλει->>

<<-είναι η Ρόουζ, προφανώς>> ολοκλήρωσε ο Τζέισον.

<<Είναι απίστευτο. Εννοώ μοιάζει σαν σενάριο από θρίλερ. Πες μου ότι δεν μου κάνετε πλάκα>> με κοίταξα κατάματα η Άννι.

<<Δεν σου κάνουμε πλάκα>> απάντησα και ξεφύσιξα.

<<Οκ>> έσφιξε την αλογοουρά της. <<Ας σκεφτούμε λογικά>> σκέφτηκε για λίγο και έπειτα αναφώνησε δυνατά. <<Το βρήκα. Θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε από που σας πήρε τηλέφωνο. Όπως είπατε, τηλεφωνήσατε εσείς στην Έβελιν και τον απάντησε αυτός. Λογικά το κινητό θα είναι εκεί που είναι και αυτή>>.

<<Εξαιρετική ιδέα, Άννι>> είπε δυνατά ο Τζέισον. <<Ξέρεις μήπως κάποιον που θα μπορούσε να βρει την τοποθεσία; Και μάλιστα γρήγορα;>>

Τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω. Ήμουν σίγουρη ότι προσπαθούσε να βρει κάτι πάνω του αντάξιο του να βγαίνω έξω μαζί του. Ήταν όμως υπέροχα ντυμένος. Τα επιμελημένα ατημέλητα μαλλιά του -αυτό ήταν το στυλ που ήθελε να περάσει- ήταν αυτό ακριβώς που με ξετρέλανε πάνω του. Τα ρούχα του ήταν όλα ωραία συνδυασμένα μεταξύ του κάνοντας με να θέλω να του τα βγάλω. Σοβαρά. Αναστέναξα και μόνο στην σκέψη.

Στο τέλος γέλασε και άφησε να επινοηθεί ότι όντως ήξερε κάποιον που θα μπορούσε να βρει μία λύση στο πρόβλημα.

<<Σε παρακαλώ... Νομίζεις πως εγώ δεν έχω κανέναν γνωστό που δεν μπορεί να μας βοηθήσει; Εγώ;>> με κοίταξε για να βεβαιωθεί ότι συμφωνώ. Εγώ όμως ήμουν υπερβολικά αλλού για αλλού οπότε δεν έπιασα το νόημα και δεν κατάλαβα καν για ποιόν μιλούσε. Το μόνο που με απασχολούσε ήταν πως θα σώσουμε την Έβελιν και πως θα έβλεπε κάποτε τον Τζέισον γυμνό. Ουπς... Άκυρο αυτό.

The Dream-✔️Where stories live. Discover now