The Dream-✔️

Κεφάλαιο 3

Πάλι ήμουν στο δάσος. Αυτή τη φορά, όμως, δεν με κυνηγούσε κανείς. Ήμουν μόνη και καθόμουν σε ένα μεγάλο κούτσουρο δίπλα σε ένα ποτάμι.

Μέσα στην απόλυτη ησυχία, ακούστηκε ένας θόρυβος, γύρισα τρομαγμένη να κοιτάξω τί συμβαίνει και ένα κορίτσι με κατάμαυρα μαλλιά και σκούρα πράσινα μάτια με κοίταξε χαρούμενο. Δεν ήξερα ποια ήταν αυτή. Πρώτη φορά την έβλεπα.

Μου πρότεινε να έρθει και να καθίσει μαζί μου και μιάς και ήμουν μόνη δέχτηκα. Καθόμασταν εκεί με τις ώρες και μιλούσαμε. Ξαφνικά όμως εμφανίστηκε η Άννι. Της είπα να έρθει και να κάτσει μαζί μας, όταν όμως είπε ότι δεν ήθελε, η κοπέλα με τα μαύρα μαλλιά σηκώθηκε και την έσπρωξε στο ποτάμι. Η Άννι ούρλιαξε ενώ με φώναζε να την σώσω. Εγώ όμως γελούσα μαζί με την άλλη.

Γελούσα τόσο δυνατά μέχρι που...

Το ξυπνητήρι του κινητού μου άρχισε να χτυπάει σαν τρελό. Αν και ακουγόταν το αγαπημένο μου τραγούδι των Brighter-Brightest: The way back down, τρόμαξα λες και είδα φάντασμα. Αυτό το όνειρο ήταν χειρότερο από το προηγούμενο. Ποια ήταν αυτή η κοπέλα; Γιατί έριξε την Άννι στο ποτάμι; Για ποιο λόγο γελούσα αντί να πάω να τη βοηθήσω; Αναστέναξα χωρίς να καταλάβω τι συνέβη Η ώρα είχε πάει 7:25.

<<Ρόουζ, ξύπνα σε παρακαλώ αγάπη μου>> φώναξε από μέσα η μαμά. Συγγνώμη αυτή δεν ήταν χθες στεναχωρημένη; Τι ήταν πάλι ετούτο;

Αφού φόρεσα το καινούριο μου μπλέ παντελόνι με ένα άσπρο τοπ και τα ξεθωριασμένα μπλέ ολ σταρ, πήγα στη κουζίνα για πρωινό. Κανείς δεν ήταν εκεί. Μόνο ένα σημείωμα στεκόταν ακμαίο δίπλα από το ποτήρι μου με το χυμό. Το ξεδίπλωσα και το διάβασα ενώ άρχισα να τρώω.

<<Αγαπητή Ρόουζ,>> έλεγε.

<<Εγώ και η Άντρια πήγαμε στο νοσοκομείο. Η κυρία Κράμπερς είχε ένα ατύχημα μαζί με τον γιο της και πήγαμε να τους δούμε. Μην ανησυχήσεις άμα δεν επιστρέψουμε το απόγευμα, θα σε πάρω τηλέφωνο.

Υ.Σ: Φάε το πρωινό σου!

Φιλάκια,

Η μαμά.>>

<<Ποια είναι η κυρία Κράμπερς;>> αναρωτήθηκα δυνατά. Ααα ναιι η μητέρα του Μαξ. Παναγία μου... είχε ατύχημα ο Μαξ και η μαμά του; Για αυτό ήταν στεναχωρημένη εχθές η μαμά. Για αυτό επίσης η Άντρια δεν γύρισε σπίτι εχθές; Ωχ.. μακάρι να είναι καλά.

Αφού έφαγα κίνησα σιγά σιγά για το σχολείο.

Μόλις έφτασα εκεί συνάντησα τον Μπράντον δίπλα από ένα αμάξι -καλά πότε πρόλαβε να πάρει καινούριο αυτοκίνητο;-. Το κουδούνι δεν είχε χτυπήσει ακόμα οπότε πήγα να του μιλήσω.