Someone Holds Me (Part 1 of Someone Trilogy)

Prologue

Someone's P.O.V

Excited akong bumangon sa aking higaan. Ramdam ko 'yong saya, 'yong gaan ng pakiramdam. Paano ba naman kasi nasulit ko ang tulog ko.

Hindi kasi ako masyadong pinuyat kagabi ng labidabs ko. Hindi naman sa nagrereklamo pero kasi naman araw-araw, gabi-gabi magkausap na kami. Hindi ko alam sa lalaking 'yon ba't gustong-gusto niya naririnig  ang boses ko.

Bago pa man ako tuluyang lumabas ng aking silid, pinagmasdan ko muna ang litrato namin dalawa na nakapatong sa side table ko. It was three years ago. Nakatawa kaming pareho sa isa't-isa na kaunti na lang pwede nang pasukan ng langaw ang aming mga bibig habang may yakap-yakap akong Doraemon na siya mismo ang nagbigay.

Pagkatapos ay nakangiti akong lumabas ng aking silid para makapaghanda ng aking makakain.

Kinikilig ako sa bawat araw. Hindi kasi nabibigo ang boyfriend ko na pakiligin ako sa bawat paggising ko lalo na siyempre sa bawat pagtulog ko kung saan hindi natatapos ang araw na hindi kami nagkakausap.

Except kagabi. Hays.

Nagbukas ako ng kalan at ipinatong ang kawali. Pagkainit, nilagyan ko ng mantika at maya-maya lang din ay iniligay ko na ang bacon. Mabilis din naman itong naluto. Kaya naman kumuha ako ng tinapay sa ref at umupo sa dining area at ipinatong sa table ang bacon na niluto ko kasama ng tinapay.

Isusubo ko na sana ang pagkain nang marinig kong tumunog ang aking cellphone, kaya naman walang dali-daling binitawan ko ang pagkain at mabilis na tumakbo sa aking silid.

"Hi," mahiya-hiya kong sinagot ang tawag niya.

Narinig ko mula sa kabilang linya ang pagtawa niya. Hindi ko tuloy ma-imagine kung gaano kaganda ang mga ngiti niya na nagpapabilis ng tibok ng puso ko. Kung paano siya mas lalong pinapa-gwapo ng mga ngiti niya.

"Did you eat your breakfast, love?" Halatang kagigising pa lang niya dahil sa napaka-husky niyang boses. Mas lalo tuloy akong nahuhulog...

Naglakad ako ulit palabas ng k'warto ko at naupo sa dining area, kung nasaan ang aking pagkain. "Kakain pa lang, love. Mukhang kagigising mo pa lang, ha," masaya kong wika sa kaniya. Pilit ko pang tinatago ang aking kilig sa t'wing magsasalita.

Bakit feeling ko, sobra ko siyang na-miss? Kagabi lang naman kami hindi masyadong nakapag-usap.

"I love you," malambing na wika niya.

Tumalon agad ang puso ko. Palagi ko naman 'yon naririnig sa kaniya pero bakit gusto kong marinig nang paulit-ulit?

Nakagat ko tuloy ang labi ko habang kunyaring pinagmamasdan ang paligid ko na tila nagbakasakaling walang makakita kung paano ako kiligin.

"Isa pa nga," hirit ko.

Tumawa-tawa pa siya sa kabilang linya. "I love you..." Binanggit niya ang bawat salita nang mabagal.