Puppy Love ~ [Niall Horan]

(54)

"Hey NiNi neredeydin?"
Niall, hem halsizliğin hemde 1 saat önce yaşadığı Lucy olayının etkisi ile oldukça yorgun hissediyordu. Eva, Niall'ın solmuş suratını ve morarmış göz altarını görünce endişe ile hemen yanına gidip onun kolundan tuttu ve koltuğa oturttu. "Niall bu halin ne?" Niall, içinde boğulduğu suçluluk duygusu yüzünden Eva'nın suratına bakamıyordu. "Niall Sana diyorum. Ne oldu?" Niall, gözlerini duvardan ayırmadan "Sabah yürüyüşü yapmak için evden çıktım. Kendimi çok halsiz hissediyorum sanırım kendimi çok yordum." dedi çatlayan sesiyle. Eva, başka birşey olduğunu seziyordu fakat daha fazla üstüne gitmek istemedi. "Beni neden kaldırmadın? Seni bulamayınca çok korktum." Dedi Eva. "Özür dilerim Boo. Çok güzel uyuyordun ve ben bölmek istemedim." Eva küçük bir gülümseme ile Niall'ın kafasını kucağına yatırdı ve ellerini yumuşacık sarı saçlarına götürüp oynamaya başladı. Bu küçüklüğünden beri Niall'ın çok hoşuna giderdi ve onu rahatlatırdı. Niall, huzur ile gözlerini kapatıp, "özür dilerim" diye fısıldadı fakat o kadar kısık seste söylemişti ki Eva anlamamıştı. "Anlamadım?" Dediğinde Niall kafasını hafifçe oynatıp "Önemli değil. Sadece seni çok seviyorum bunu unutma olur mu?" Eva, mutluluk ile gülümseyip eğildi ve Niall'ın alnına bir öpücük kondurdu hemen sonra ise burnuna küçük bir öpücük kondurdu. "Bende seni çok seviyorum NiNi." Niall, küçük bir gülümseme gönderip yorgun gözlerini kapattı. Şuan sadece huzura ve Eva'ya ihtiyacı vardı.

Eva, kucağında uyuya kalan Niall'a gülümseyerek baktı ve onun muhteşemliğine birkez daha hayran kaldı. Uyurken hafif öne uzattığı dudakları, dağılan hafif boyası akmış sarı saçları ve beyaz tenini birkez daha kazıdı zihnine. O özenle çizilmiş bir tablo gibiydi ve Eva her geçen gün ona biraz daha hayran kalıyordu.

🍂🍂🍂🍂🍂

"Hayır Hazzy gelmene gerek yok kendim halledebilirim, teşekkür ederim. Pekala Sonra görüşürüz rapunzel"

Eva, Harry'nin "Ben rapunzel değilim!" Uyarısını umursamadan suratına telefonun kapatıp kıkırdadı. Harry, kendisinin 'uzun saçlı hâlini ' merak etmesi üzerine saçlarını uzatmaya karar vermesinden bu yana onunla 'Rapunzel' diye dalga geçiyordu Eva. Ve şimdiden Harry'nin saçları omuz hizasına yaklaşmıştı bile. Yaklaşan asıl yaz sıcaklarında Harry'nin uzun saça ne kadar dayanabileceğini merak ediyordu Eva. Hatta bununla ilgili Liam ve Niall'ın bir iddia'ya girdiğini duymuştu.

Eva, telefonunu çantasına koyup, gittikçe ağırlaşan poşeti ile büyük markette uzaklaşmaya başladı. Güneş tam tepede olduğu icin fazlası ile sıcaktı. Biran önce ehliyet alıp bir araba sahibi olması gerektiğini aklının bir kenarına yazdı. Evleri şehir merkezine biraz uzakta olduğu için bazen gerçekten zorlanıyordu. Fakat şuanki mutluluğunu elini acıtmaya başlayan poşet bile bozamazdı. Bu gece için Niall'a güzel bir yemek hazırlamak istiyordu. Bu aralar Niall iyi değildi. Sürekli yorgun ve keyifsizdi ve bu Eva'yı oldukça endişelendiriyordu. Niall'ı bu hale getirenin ne olduğunu bilmiyordu fakat bu gece herşeyi unutup onu mutlu etmek istiyordu. Çünkü Niall mutlu olunca, gözleri parlıyor ve Eva, o mavi gökyüzünde hayat buluyordu. Eva, acıyan ellerine daha fazla dayanamayıp dinlendirmek amacı ile yolunun üstünde ki parka ilerledi ve bir banka oturdu. Bu gece çok güzel geçmeliydi sırf bunun için Maura'yı arayıp Niall'ın en sevdiği yemeklerin tarifini almıştı. Ve tabi Maura sadece bununla kalmamış Eva'ya yapacağı sürpriz için birkaç fikir daha vermişti. Oğlunun mutlu olması (özellikle Eva ile) onun için çok önemliydi.

Maura'nın Eva ve Niall ilişkisinde bu kadar istekli ve mutlu olması Eva'nın çok hoşuna gidiyordu. Oysa bir zamanlar Maura'nın bu yüzden ona kötü davranacağını bile düşünmüş böylece kendini korkutmuştu. Eva şu aralar garip bir şekilde hayatının güzel gitmesini şaşırıyordu. Genellikle mutlu hissettiği anda hayat 'sen mutlu olamazsın!' dermiş gibi onu üzüyordu. Belkide hayat artık onu seviyordu?