Puppy Love ~ [Niall Horan]

(20)

-Şimdi-

Niall, odasında ki küçük koltuğa oturup başını ellerinin arasına aldı. Yine ve yine herşey mahvolmuştu işte. Niall, bir şeyleri düzeltmeye çalıştıkça insanlar ona inatmış gibi gelip bunu mahvediyorlardı. "Günaydın sevgilim" Niall, duymaktan tiksindiği ses ile kafasını kaldırıp iç çamaşırlarını giymeye çalışan Lucy'e baktı. Bu Sürtük herşeyi berbat etmişti. Niall, sinirinden yumruklarını sıkıp ayağa kalktı "Sen dün ne yaptın ha?!" diye bağırdı. Lucy, Niall'ın bağırışından korkmamıştı. "Hiç birşey. Sadece sevgilimle seviştim. Bunlar normal şeyler" diyip kıkırdadı. Niall, Lucy'nin dalgacı gülümsemesini görünce daha fazla sinirlenmişti. "Sen her sevgilini sarhoş edip ondan yararlanır mısın?!" Niall, sinirden kızarmış, ellerini yumruk yapmıştı. "Dün gece "devam et" diye inlerken böyle demiyordun ama!" diye karşılık verdi Lucy. Niall, o akşamla ilgili tek hatırladığı "Eva" diye inlemeleriydi. Niall'ın odasında büyük bir ses yankılandığında Lucy aldığı tokat darbesi ile yere düştü. Evet Niall, Lucy'e tokat atmıştı. Eva'ya ihanet ettiği düşüncesi yiyip bitiriyordu Niall'ı. "Sen bir sürtüksün Lucy! Anladın mı beni? Ve ben hayatımda senin gibi sürtükleri barındırmam!" Lucy, elini yanağına koyarak ayağa kalktı ve Niall'ın karşısında dikildi. "Yine de bu ilkinin ben olduğum gerçeğini değiştirmez bebeğim." dedi ve eşyalarını toparlayıp arkasında donmuş bir şekilde duran Niall'ı bırakıp çıktı evden. Niall'ın ilki Eva olmalıydı. Tıpkı onun Eva'nın ilki olacağı gibi. Niall, pişmanlığı iliklerine kadar hissetti. O Eva'ya ihanet etmişti...
Bahçe kapısını hızla açıp içeri giren Eva. İlk defa bu kadar kötü hissediyordu kendini. Evet Niall ona çok kötü davranmıştı, ona bağırmıştı, rezil etmişti ama bu son yaptığı...dayanamıyordu Eva. Niall, Eva ile aynı duygulara sahip olmayabilirdi -Eva'nın düşüncesi buydu- fakat bu yinede Eva'ya bir ihanetti. Sonuçta kim nefret ettiği kişi ile aşık olduğu adamı aynı yatakta, yakın bir şekilde görmeyi isterdi ki? Eva, ne yapacağını düşündü önünde iki seçenek vardı. Ya burada kalıp hergün Niall'ın ihanetini hatırlayarak o anı tekrar tekrar yaşayacaktı, ya da Harry ile Londra'ya gidip hayatına orada devam edecekti. Pes etmişti artık Eva. Çabalamayacaktı. Niall'ın birgün döneceğini düşünmesi bile saçma geldi Eva'ya. O Eva'nın doğum gününde başka biri ile yatacak kadar umursamıyordu artık Eva'yı. Eva düşüncelerini sonsuza kadar susturmak istedi. Ellerini kulaklarına kapadı. "Gidin başımdan!" diye bağırdı düşüncelere. Eva, bir an kendini aptal gibi hissetti. Niall'ın başından beri "artık umrumda değilsin" lafını umursamayarak hala onu sevmeye devam ettiği için kendine kızdı Eva. "Aptalım ben!" diye bağırdı. "Onun, birgün benim olacağını düşündüğüm için aptalım!" Daha fazla dayanamazdı. Her saniye delirecek gibi hissediyordu. Gözünün önünde canlanan; aynı yatakta yatan Niall ve Lucy'i düşündükçe kanı çekiliyor, midesi bulanıyordu. Niall, artık onun karnında ki kelebekleri ortaya çıkaran değil onun midesini bulandıran adam olmuştu. Eva zaman kaybetmeden odasına koştu. Daha fazla kalmayacaktı bu lanet şehirde. Dolabının üzerinde ki valizini alıp fermuarını açtı Eva. Dolabında ki düzgünce katlanıp konulmuş kıyafetleri, gelişi güzel valize attı. Çok eşya almayacaktı. Çünkü bu odada her eşya kısa süre önce ölen Boo ve NiNi'yi hatırlatıyordu ona. Eva, dolabının çekmecesini hızla kapattığında dolap sallanmış ve dolabın tepesinden bir kutu yere düştü. Eva bir an duraksadı. Düşen kutunun yanına yavaş adımlarla ilerledi ve onu eline aldı. Tozlu kutu barındırdığı anılarla Eva'nın gözlerinin dolmasını sağlamıştı. Bu kutu bir zamanlar onun için çok değerliydi...

-Geçmiş-

"Eva!"

"Sonunda Niall!"

Küçük kız, oğlanı beklerken neredeyse ağaç olacaktı. Oğlan, kıza hemen bahçeye inmesini söylemiş ama neden olduğunu söylememişti. Niall, çok heyecanlıydı. Bugün kıza özel bir hediye yapmak istemişti.