Ich światy się podzieliły.Ona zmaga się z ciężką chorobą, on przygotowuje się do objęcia tronu. Każde z nich stara się zapomnieć o przeszłości.A co jeśli los jednak jest nieustępliwy i na nowo będzie chciał uleczyć ich złamane serca. Zapraszam na II...
Wiesz, że byłam raniona wcześniej, Znasz wynik i wiem, że chcesz więcej Chcesz, żebym się odmroziła Ale wiesz, że ja staję się lodowata, staję się zimna Kiedy nie zwalniasz, ale wiem, że chcesz więcej Potrzebujesz mnie, żeby się odmrozić
Wiem, ze byłeś tego wart I wiem, że to mogłoby działać, jeśli Potrafiłabym tylko dopuścić cię do siebie Ale ja zamarzam
Nie uciekam Nie uciekam Poczuję ten ból i zostanę Nie ucieknę znowu Nie ucieknę znowu Pomimo, że jestem przerażona, kochanie I nie odsunę cię Tak, jak ja byłam Nie odsunę cię Dopuszczę cię I nie odsunę cię Tak, jak ja byłam Nie odsunę cię Moje serce topnieje
Więc, tutaj jest moje serce dla ciebie, abyś je trzymał**** Poczuj, ono bije, poczuj ciepło krwi przepływającej poprzez moje zimno, Poczuj, ono odmraża się Tak, czułam strach, ale przeforsowałam Tak bardzo warto Cię kochać, chciałeś więcej
Dlatego odmroziłam się
Ta piosenka to życie. Bardzo was kocham i wiedziałam, że nie będzie nawet 15 komentarzy no ale chciałam sprawdzić czy się uda.Porażka.Trudno.Macie tu rozdział, przez wielu wyczekiwany od zakończenia Queen.
Kocham
M.
PS.Niesprawdzony rozdział
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Vanessa P.O.V
Czułam się jak zwierze.Jak zamknięta w klatce bez wyjścia, rozpaczliwie szukając ucieczki.Powoli traciłam zmysły.To była ich wina.To oni mi to zrobili.Kiedy Damon wyjechał Bóg wie gdzie, skorzystali z tego i zamknęli mnie w psychiatryku.Twierdzili,że to dla mojego dobra ale ja wiedziałam,że chodziło o ich dobre imię.Nie chcieli w pałacu, ośmieszającej ich dziewuchy.Kiedy załamałam się po śmierci Alexa, mieli idealny argument.Zamykałam się w pokoju, nie jadłam, kilka razy próbowałam się zabić i wykorzystali to.Więc tkwiłam tu od dobrych 4 tygodni, co noc kulając się ze strachu na metalowej pryczy.Bałam się wszystkiego,tego miejsca, ludzi i bólu który mi zadawali.To nie był normalny szpital psychiatryczny, a piekielne więzienie gdzie mnie bito i wmawiano, że jestem bezwartościowa.Powoli zaczynałam w to wierzyć i to przerażało mnie bardziej.
-Wilson masz gościa-nieprzyjemny głos strażniczki wyrwał mnie zamyśleń. Spuściłam więc głowę i ruszyłam za kobietą kiedy tylko zamknęła moją celę.Moje serce galopowało z zawrotną prędkością,a ręce trzęsły się jak nigdy.Bałam się, że to któreś z nich.Często tu przychodzili, drwili, szydzili i patrzyli jak tamci zadają ból. Nie umiałam i nie miałam siły się bronić.To wszystko przez to świństwo, które mi podawali. Kilka tabletek dziennie i godzina, po godzinie, dzień, po dniu, czułam jak tracę siły i resztki zdrowia.Oni byli, chorzy, nienormalni i czerpali z tego wszystkiego satysfakcję.Jednak ja wiedziałam, że gdy tylko stąd wyjdę, ucieknę. Nawet na koniec świata, byle zdala od nich.
