My New Friends Are Werewolves

12.

Stiles mocht ook het veld in. De wedstrijd begon en ik voelde me raar. Aan de ene kant was ik bang voor wat kan gebeuren. Maar aan de andere kant was ik blij. Blij dat ik een wedstrijd Lacrosse mag spelen. De tegenstanders kwamen op ons afgerent omdat wij de bal hadden. 'GOOI DE BAL NAAR LAHEY!' De Coach die riep dat en Scott die deed dat gelijk. Ik ving hem dus gingen de tegenstanders op mij af. Met een paar koprollen rende ik naar het doel. Ik sprong ook nog een paar keer over de tegenstanders heen. Ik schoot en ik scoorde!!

Iedereen op de tribune begon heel hard te klappen. Zelfs Isaac die onder de tribune verstopt zat. Alle teamleden kwamen naar me toe en gaven me een schouderklopjes. Het deed best wel veel pijn. We speelde verder. De ene punt werd na de andere gemaakt. We stonden voor met 11 punten. Een van de tegenstanders kwam op me afgerend. Ik probeerde hem met een paar afleiding trucs te ontwijken. Het lukte niet al te best. De jongen haalde me onderuit met zijn stick. Bij mijn enkel voelde ik heel veel pijn. 'Ik breng hem wel weg.'

Ethan pakte me op en liep met mij naar de kleedkamer. Isaac stond bang bij de deur te wachten. 'Gaat het?' Ik knikte. Ethan en Isaac zette mij neer op de bank in de kleedkamer. 'Mag ik hier wel komen?' Isaac gaf een goed keurend knikje. Mijn enkel bonkte heel erg. 'Je hebt geluk gehad. Hij is namelijk niet gebroken.' Ethan deed voorzichtig mijn schoen en sok uit. 'Isaac jij moet nu het veld op.' Isaac knikte en kleedde zich snel om. Ethan pakte verband en verbond mijn enkel.

'Dankje. Jij moet nu het veld op. Ik ga wel naar Mea.' Ethan knikte en rende naar buiten. Zo mank als ik liep, liep ik naar de tribune. 'Waar was je nou?' Na die vraag viel Mea's blik gelijk op mijn enkel. 'Wat heb je gedaan?' Mea pakte voorzichtig mijn been vast en legde op haar been. 'Gevallen toen ik Isaac hielp. Laat maar op de grond staan.' We keken weer gewoon naar de wedstrijd. Isaac deed echt zijn best maar het lukte niet om zo te scoren als mij. 'Isaac gebruik dan je weerwolf.' Ik fluisterde het zodat niemand iets zou merken.

Isaac knikte klein in de richting van mij. Opeens scoorde hij weer super veel. Iedereen was de hele tijd aan het juichen. 'Ze is hier. Ze moet hier ergens zijn.' Bang keek ik om me heen. Wat als dat die mensen zijn? Wat als ze Mea en mij zoeken? 'Mea kun je even mee?' Mea knikte en hielp me omhoog. Het lopen wou niet echt lukken. 'Hoorde je ook toen net stemmen van ze is hier?' Ik keek bang naar Mea. Ze wist het natuurlijk nog niet. 'Ik moet je trouwens iets vertellen.' Mea zette me neer en pakte haar mobiel. Ze liet foto's zien van papa en mama's dode lichamen.

'Ze zijn aangevallen door Alpha's.' Een gedachte schoot door mijn hoofd. Wat als die pack was opgesplitst. Dat de een onze ouders en oma heeft vermoord en de ander ons moet vermoorden. Dat zou vreselijk zijn. Ik zuchtte een paar keer. Het enige is dat ik nu niet kan rennen ofz. Dan ga ik eraan en niet Mea. Daar gaat het me meer om. Er kwam iemand binnenlopen in de gang van de kleedkamers. Ik deed mijn hand voor Mea's mond zodat ze niet zou schreeuwen ofz. Zo kan ze ook niet heel hard ademen.

De gedaante kwam de kleedkamer binnen. Ik gooide het dichtstbijzijnde ding dat in mijn buurt lag. 'Auw.' Nadat de bal Scott had geraakt sprong Mea snel op. 'Sorry. We dachten dat je iemand anders was.' Scott deed een wenkbrauw omhoog. 'Wil je het weten of niet?' Scott knikte en kwam langs mij zitten. 'Onze ouders zijn vermoord door een pack Alpha's daarom konden ze niet genezen.' Scott en Mea keken mij vragend aan. Mea wist natuurlijk ook niet wat ik haar nu ga vertellen. 'En ze zitten achter ons aan. Wij zijn nog de laatste Posey's.' Scott stond op. Dit was vast heel veel informatie ineens.

Mea hielp me omhoog. 'Ga jij met Scott het bespreken en wat we kunnen doen? Dan ga ik op de tribune kijken of er iets vreemd is.' Scott en Mea knikte en ik liep mank weg. Het was moeilijk om pijn te hebben en gewoon te lopen. Rustig ging ik terug op mijn plek zitten. 'Heey Mai. Waar zijn Mea en Scott?' Lydia kwam naast mij zitten samen met Malia. 'In de kleedkamer iets aan het bespreken om ons te helpen.' Lydia knikte. Malia begreep het niet en keek me vragend aan. Ik gaf haar een blik van leg-ik-later-uit. Ze knikte en keek weer vooruit.

Ons team stond met 1 punt achter. Als iemand een punt zou scoren zouden we winnen. Isaac kreeg heel veel druk op zijn schouders door de Coach. Soort van biddend hoop ik dat Isaac of iemand anders nog zo scoren. Scott had de bal en maakte zieke moves tegen de andere spelers. Hij stond recht voor het goal en schoot. Het leek alsof alles langzamer ging dan eerst. De bal ging door het net van de stick heen. Iedereen en zelfs ik ging staan klappen. Heel het team ging bij elkaar staan te springen.

Samen met een arm over Lydia's schouder liep ik naar binnen. Isaac kwam toen hij me zag gelijk naar me toe rennen. Ik gaf hem een knuffel en een kus. 'Je deed het heel goed.' Isaac glimlachte. Scott en Stiles kwamen ook onze kant op. Ze gaven me een voor een een knuffel. Ik voelde dat mijn enkel al minder pijn deed. Daar was ik heel blij mee. Ethan en Aiden kwamen naar ons toe. 'Jullie hebben allemaal zo goed gespeeld.' Ethan knikte. 'Kan ik je even onder vier ogen spreken?' Ik knikte. Ethan en Aiden pakte mij allebei vast voor steun.