My New Friends Are Werewolves

5.

/Meaghan/

Ik werd wakker in de bank. Vast toen ik neer plofte viel ik in slaap. Zachtjes liep ik naar boven. Als Mai nog licht te slapen zal ik haar eens wakker maken. Ik liep binnen en Mai werd gelijk wakker. Ze schrok opeens op. Ik ging naast haar staan om te kijken wat er was. En precies wanneer je het niet verwacht gebeurd het toch. Jep, Isaac en Scott lagen te slapen in haar kamer. 'Jongens! JONGENS!' Allebei schrokken ze wakker en stonden rechtop. 'Wat is hiervan de bedoeling?' De jongens keken eerst vragend elkaar aan en daarna ons. Alsof we in hun huis waren en daar de hele nacht lagen te slapen. Maar dat was niet zo. 'We kwamen hier om Mai te beschermen. Wie weet wilden ze haar wel iets aan doen in de nacht.' Mai en ik keken elkaar verbaasd aan. Het werd alleen maar raarder en raarder. 'En jullie lagen allebei te slapen.' Mai keek verbaasd naar Isaac. Als die creep nog een keer 's nachts binnen komt dan sla ik hem zo hard. Oeh je wilt niet weten.

Scott snap ik btw ook niet. Isaac is dan haar vriendje oké, maar Scott heeft geen geldige reden. 'Het was jouw beurt om op te letten.' Isaac keek verbaasd naar Scott. 'Nee het was jouw beurt.' Isaac knikte met zijn hoofd. 'Oké. Het kan zijn dat het mijn beurt was.' Ik en Mai facepalmde onszelf. Komen ze om je waken, vallen ze in slaap. Nee daar heb je pas veel aan. Mai maakte een teken naar ons dat we uit haar kamer moesten. Ze wou derzelf vast heel graag omkleden. Scott en ik liepen samen naar beneden. Isaac bleef nog even langer bij Mai. Ze gaan vast klef doen, met zoenen enzo. Daar ben ik liever niet bij. 'Ik ga me even omkleden.' Scott knikte en ging op de bank zitten. Ik liep zo zacht mogelijk naar boven. Als Mai me zou door hebben denkt ze dat ik ze afluister. En dat doe ik niet, dus ze mag niet zeiken.

/Isaac Lahey/

Onze lippen gingen weer tegen elkaar nadat Scott en Mea uit de kamer waren. Een tijdje hadden we ook nog gewoon gepraat. Maar de tijd hadden we vooral gevuld met zoenen. Mai is het mooiste en knapste meisje van de hele wereld. Nou eigenlijk, is ze mijn wereld. Ik ben zo blij met haar. Mai liet me los en kleedde zich snel verder aan. Ze had een topje uitgekozen met de perfecte kleuren die bij haar passen. En daaronder nog een zwarte spijkerbroek. Mai en ik keken samen naar de deur. Mea kwam vast de trap oplopen om haar zelf om te kleden. Het raam stond al lang open en er kwam een hele koude bries doorheen. Er liepen een paar rillingen over mijn rug. Zo te zien ook die van Mai. Ik pakte snel een jasje en deed hem over de schouders van Mai. Na een kwartiertje werden we in onze nek "geslagen". Er kwam nog een klein gilletje uit Mai's mond en daarna werd alles zwart.

Mijn ogen gingen weer open en ik lag dit keer in haar bed. Mea en Scott stonden om me heen. 'Wat is er gebeurd?' Ik keek bang om me heen. Maar ik zag dat Mai langs me lag. Met moeite legde ik me ene arm om haar heen. 'Je bent een uur even weg geweest. Meer is er niet gebeurd.' Mai deed langzaam haar ogen open. Ze raakte helemaal in paniek en begon hysterisch te ademen. Net als mij kon zij zich niet bewegen. Nou ja, amper bewegen. Mai's hoofd en mijn hoofd kunnen al stukken beter bewegen. Langzaam maar zeker konden we weer bewegen. Nadat de "verdoving" uitgewerkt was sprongen we op en rende naar de voordeur. 'Waar gaan jullie naartoe?' Mai en ik keken verbaasd achterom. "Naar school." We pakte onze tassen en rende naar school.

/Mailaika/

We pakte onze tassen en rende naar school. Aangekomen op school zag ik Lydia op een bankje buiten zitten en Nymer liep naar haar toe. 'Heey. Wat is er met Lydia, Nymer?' Nymer keek verbaasd naar mij. Sorry hoor dat ik me zorgen maak over je verre nicht! Isaac pakte me hand en trok me mee naar binnen. 'Waarom deed je dat?' Isaac keek me met een zielig gezicht aan. Aan de ene kant zag hij er nu heel schattig uit, maar aan de andere kant had hij het verdient. 'Toen je nog niet bij Lydia stond, hoorde ik haar in haar zelf praten. Ze zei; laat me alsjeblieft met rust. En er is nog een ding dat je moet weten over Lydia, ze is een Banshee.' Ik keek verbaasd naar Isaac. Oma zei nog een aantal dagen voordat we vertrokken dat we moesten oppassen voor een Banshee. Maar Lydia is helemaal niet gevaarlijk. Dus waarom de hack zou ik voor haar moeten oppassen.

Daar kom ik vast later nog wel achter. Isaac haalde mij uiteindelijk uit mijn trans. 'Weet je wat een Banshee?' Ik knikte en liep mee naar het leslokaal. Lydia kwam als laatste de klas in. We hadden nu les van mevrouw Martin. Oftewel de moeder van Lydia. Ze gaf ons een onverwacht proefwerk. Ik zag Isaac en Malia moeilijk naar hun toets kijken. Ik heb al me hele leven een zwak voor een onverwachts proefwerk. En dat zal altijd zo blijven. 'We gaan dit doen Mai.' Isaac fluisterde zodat niemand (nou ja, bijna niemand). Alleen wij zijn zo cool dat we het wel kunnen horen. Het uur vloog voorbij en de toets ging best wel makkelijk. Nooit gedacht dat mijn zwak zo goed zou gaan. Isaac liep heel gespannen de klas uit. 'Gaat het?' Hij ging heel breed staan. 'Natuurlijk.' Ik rolde met mijn ogen. Als hij stoer doet is hij zo lief! Als het moest dan kan ik gewoon een werkstuk van 100 blaadjes te schrijven over hoe lief en leuk Isaac is. Hand in hand liepen we naar de auto van Isaac.