vet ❆ min yoongi✔

XXVIII

Han nehri'nde yan yana yürüyorduk. İkimizden de tek bir ses çıkmıyordu. Çıkan ses sadece aldığımız ve verdiğimiz nefeslerin sesleriydi. Hava kararmış belki de o yarım saat çoktan geçmişti. Haberim yoktu çünkü telefonumu evde bırakmıştım. Yoongi'nin de telefonu çalmadığına göre oda evde unutmuştu. Derin bir iç çektim. Yoongi ile böyle olmak gerçekten berbat hissettiriyordu. Söyleyeceğim belki de onlarca şey vardı ama vereceği tepkiden korktuğum için dışarı aktaramıyordum. Gözlerimi kapatıp birkaç adım daha attım ve durdum. Yoongi ise durduğumu iki adım attıktan sonra fark etmişti. Derin bir nefes alıp gözlerimi açtım. Daha fazla uzamasına gerek yoktu.

"Özür dilerim." Ağzımdan çıkan iki kelime Yoongi'nin bana doğru dönmesini sağlamıştı. Bana doğru dönüp bakmaya başladı. Hiçbir şey söylemiyordu. Sadece boş bir ifadeyle gözlerime bakıyordu.

"Bir şey söylemeyecek misin?" Yoongi olduğu yerde tamamen bana döndü ve bir adım attı. Yüzündeki ifadeyi tanımlayabilecek kelime bulamıyordum.

"Gerçekten anlaşılması zor bir insansın." Biliyordum.

"Ne kadar çabalarsam çabalayayım sana bir türlü ulaşamıyorum ben Min Ji." Kafamı eğip gözlerimi kapattım ve öyle kaldım. Cevap verebilecek herhangi bir cümlem yoktu. Sadece susup beklemeliyim diye düşünüyordum. Yoongi'nin bana doğru bir adım daha attığını hissettim. Ayakkabıları tam olarak ayakkabılarımın önündeydi.

"Bir sonra ki davranışın ne olacak tahmin bile edemiyorum.Çok karmaşıksın." Yoongi'nin eli çenemi kavrarken gözlerimi açtım. Yüzüne bakmamı sağladı. Gözleri yüzümün her bir köşesini dikkatle inceliyordu. Sanki hafızasına kazımak istermiş gibi.

"Peki bu karmaşıklık neden beni sana daha çok çekiyor?" Son 5 dakikadır yaptığım gibi sustum ve sadece o aşık olduğum güzel küçük gözlere doyasıya baktım. Elini çenemden indirdi. Göz temasımızı hiç bozmamıştık.

"Ya babanı seç ya da benimle sonsuza kadar kalacağına dair söz ver." 

Finale çok az kaldı 

Böyle iki üç adım yani