vet ❆ min yoongi✔

XI

Evet öpüşmüştük. Deli gibi bunu istediğimi asla inkar edemezdim, etmezdim. Ama neden bu kadar kötü hissediyorum. Öpüştükten sonra beni öylece bırakıp 1 hafta boyunca hiç bir iletişim kurmamamızdan dolayı mı? Evet sanırım bu beni gerçekten kötü hissettirmişti. Hatayı kendimde aramam doğru muydu bilmiyorum ama belki de benim tecrübesiz öpücüklerimden sonra benimle görüşmek istememişti. Eğer öyleyse ona hak verebilirdim çünkü daha önce öpücük tecrübem olmamıştı. 

Sadece küçükken kuzenim Jimin ile yanlışlıkla öpüşmüştüm. Doğum günümde pasta üflerken bana çok yakınlaşınca yanlışlıkla şey olmuştu. Elimi saçlarımdan geçirip karıştırdım ve homurdanarak kafamı kollarımın arasına gömdüm. Berbat hissediyordum!

"Berbat görünüyorsun." Tae'nin gülücüklü sesi kafamı kollarımın arasından kaldırmamı sağlamıştı. Kafamı kaldırıp ona baktığımda elindeki eldivenleri çıkarıp çöpe attı ve gelip saçlarımı az önce benim kendime yaptığım gibi karıştırdı.

"Arkadaşın kafamı karıştırıyor Tae!" Taehyung'a daha önce bu konu hakkında bir şey söylememiştim. O yüzden kaşları çatılmış ve ağzı aralanmıştı. Kolumdan tutup klinikteki büyük koltuğa oturturdu beni.

"Biliyorum kafan karışıyor. Sana bazen yakın bazen uzak davranıyor ama o gerçekten kötü bir insan değil." Anlayışlı bir biçimde kafamı salladım.

"Kötü bir insan olduğunu düşünmüyorum zaten." Taehyung gülümseyip bana sarıldı.

"Şu berbat halinden kurtul hayvanları bile korkutuyorsun." Gözlerimi devirip ayağı kalktım ve aynaya doğru ilerledim ama açılan kapı sesi ile eş zamanlı olarak duyduğum ses yerimde durmamı sağlamıştı.

"Selam kuzen!" Park Jimin? Kollarını arkadan bana sarıp karnımın üzerinde birleştirirken şaşkınlıktan dilimi yutacaktım. Kaç yıldır görmediğim kuzenim buraya gelmişti. Tae anlamak istercesine yüzüme bakarken kapıdan yeni girmiş olan Yoongi'nin sinirden gerilmiş yüzünü görmek şans mı getirir yoksa şanssızlık mı?