(...isra...)

"..4.."

İsra ne için üzüleceğine artık şaşırmıştı.Böyle ülkede doğduğuna mı,yoksa böyle bir aileden geldiğine mi? karar weremiyordu..Amcası Abdullah onları bulmuştu.Yıllardır onu görmemişti İsra;savaşın ilk zamanı babası baasçılarla gezdiğini söylemişti ama babası ölünce artık hepten unutmuştu.Şimdi evlerindeydi yanında başını siyah şalla çevrelemiş elinde silahla biri vardı.İsra ve Züleyha ayağa kalkıp hemen amcasının karşısında diz çökmüşlerdi,başlarını yere eğmiş amcalarının konuşmasını bekliyorlardı.Abdullah baktı onlara İsra'yı saçından tutup bir tokat attı önce;
"siz gidi fahişeler tek başınıza burda ne bok yiyiyorsunuz,dua edin çatışmadayım yoksa ikinizin kafasını taşlarla ezerdim."dedi..
Züleyha korkudan titremeye başlamıştı bu adamın kim olduğunu bilmiyordu.Başını kaldırıp bakmaya bile korkuyordu,bu yüzden ablasına bile sarılamıyordu.İsra yediği tokatın etkisiyle yere düşmüştü hemen ayaklarını karnına çekip yüzünü kapadı,zira alışkındı bu durumlara üvey annesi ve abileri onu dövünce aynı pozisyonda kalır sessizce bitmesini beklerdi.Asla ağlamazdı çünkü sessinin komşulara gitmemesi gerekiyordu bu onda artık alışkanlık olmuş hiç konuşmaz,karşı gelmezdi.Susunca işkence çabuk bitiyordu çünkü bilirdi.Yine aynı şekil susmaya devam etti İsra..
Abdullah korkudan titreyen iki kıza baktı artık onlara istediğini yaptırabilirdi.Abisinin şimdiye kadar ona yardımı dokunmamıştı hepsi haindi ama ilk kez kızı sayesinde bir işe yarıyacaktı diye düşünüp gülümsedi.
İsra'ya bakıp "buraya gel çabuk ordaki torbayı al ve içine asla bakma,bunu hemen el-hamra mahallesinde herhangi bir evin yanına bırakıp geleceksin" dedi.Genç kız daha soru soracakken bir tokat daha attı ona "sakın soru sorayım deme ne diyorsam onu yapacaksın,kimseye beni gördüğünüde söylemeyeceksin yoksa ikinizi öldürürüm"diyince genç kız korkudan hemen ayaklandı.O mahalleyi biliyordu çok uzak değildi Züleyha'yı öpüp onu beklemesini geç kalısa hemen Akile teyzeye gitmesini söyledi.Yanağında ki acıyla yola koyuldu kız..
"Abi kıza niye verdin emaneti biz götürseydik"dedi Ahmet.Abdullah baktı arkadaşına yanında bir o kalmıştı.Yavaş yavaş çemberi daralıyordu yakalanması an meselesiydi.Ne parası vardı ne de mühimmatı işgalcileri korkutmak için bombayı bile kendi yapmıştı.Ama bombayı elini kolunu sallayarak mahalleye bırakamazdı yakalanabilirdi en iyisi bu kızın yapmasıydı.Kimse kadından şüphelenmez,rahatca eylemini yapabilirdi.Ahmet sorusunu tekrarlayınca "işime karışma"diyip sigarasını içmeye devam etti..
İsra mahalleye yaklaşmıştı poşeti bir eve bırakması gerekiyordu ama hala içinde ne olduğuna bakmamıştı. Birden merakına yenilip içine baktı bu-bu bomba dedi içinden...Amcası onu bombacı olarak kullanmıştı elleri titredi hayır dedi yapamam kimsenin ölmesine sebep olamam..
Bu mahallede herkes onlar gibi yoksuldu niye dedi içinden niye hep fakire yapışır böyle şeyler.Düşündü bir an yapamazdı ama bunu elinden çıkarmalıydı etrafına baktı kimse onu fark etmeden birşey yapmalıydı bir an çöplerin boşaltıldığı yeri fark etti hemen poşeti oraya bırakıp koşmaya başladı genç kız.Koşmaktan nefesi kesilmişti artık tam karşı yola geçecekken bu sabah gördüğü arabayı fark etti..Fark edilmemek için hızlıca yola sırtını döndü İsra;araba uzaklaşınca hemen eve koştu...
Aaron haberi alır almaz mahalleye doğru yola çıkmıştı.Üstünde busefer askeri elbisesi vardı bu gece devriye gezecekti çünkü..Ortalığı boş bırakmaya gelmezdi hani.Hızla mahalleye doğru gidiyordu istiparatçıları bir eylem olacağını söylemişlerdi oraya gidip geleni görmeliydi en azından birilerini yakalamak istyordu artık.Mahallaye girmeye az kalmışken bir patlama fçduyuldu aniden.Carll arabayı durduğu gibi geri çıkmaya başladı.Aaron durdurdu hemen onu gidip bakmalıydı oraya biliyordu tehlikeliydi ikinci birtane daha olabilirdi ama araştırmalıydı.Sinirlendi bir an nasıl dedi nasıl oluyorda adamı bukadar araştırırken burnumuzun ucunda bomba patlatabiliyor işte bu onu delirtiyordu.Seni bulduğum zaman canlı canlı derini yüzecem diye ant içti genç adam...
İsra eve vardığında bomba sesini duymuştu dua etti içinden Allah'ım lütfen kimse ölmüş olmasın lütfen...
Züleyha amcası gittiğinden beri evde sessizce bekliyordu küçük avuçlarını açmış Allah babaya dua ediyordu."Allah'ım bize yardım et"bu duayı üst üste tekrarlıyordu küçük kız birden kapı sesini duyunca yerinde iyice pıstı ablasının "Züleyha ordamısın"dediğini duyunca hemen evet diyip ablasına sarılmak için yanına koştu...
Amcası gitmişti kızlar hala korkuyu üzerlerinden atamamışlardı lakin yemeklerini yedikleri gibi yatağa uzanmış uyumaya çalışmışlardı....
O olayın üstünden iki hafta geçmiş,kış iyice ortalığı soğutmuştu.İsra çağırılan her işe gidiyor karınlarını doyurabiliyordu fakat ısınmak için çare bulamıyordu.Kömür sobasını yakma için odunu bulmak zor oluyordu,akile teyzenin verdiği yorganlar artık incelmiş tam ısıtamıyordu.İsra düşüncelere dalmışken penceresi tıklatıldı birden genç kız pencereden baktığında gelenin Akile teyze olduğunu gördü,onu görmek için kapıya çıktı hemen.Akile onlara bir tabak domatesli tırşıkla bir parça ekmek getirmişti."kusura bakma kızım daha fazla getirmek istiyordum ama biliyorsun durumumu anca bir tabak size biri bana"dedi.Üzülüyordu ama kızı nekadar mutlu ettiğini bilmiyordu;İsra züleyha için seviniyordu peynir,ekmek çorba dışında boyazından birşey geçecekti tabağı alıp içeri bıraktı hemen.Akile teyze isra'ya haber getirmişti aslında.Yemek meselesine dalınca unutmuştu yine kızlarla sohbet edip kalkacakken İsra'ya yarın ki işten bahsetti...
İsra'nın keyfi yerindeydi bugün yarın sabahtan bir eve gidecekti,karargah olarak kullanılıyormuş;yemek daveti veriliyor diye Irak yemekleri yapan,bulaşık yıkayıp ortalığı temizleyecek birini istemişlerdi.Afra Akileyle israya haber yollmıştı. Şükürler olsun dedi genç kız parayı iyi verirler demişki akile teyze böylece odun alabilirlerdi.Belki yeni bir yorgan,züleyhaya ayakkabı alırlardı.Bu düşünce onu daha mutlu etmişti hemen uykuya daldı...
Aaron sabah ilk kez huzurlu uyanmıştı,bomba hadisesinden sonra bir ses çıkmamıştı elinde olan tek şey çarşaflı bir kadının poşeti bıraktığıydı.Tabi kadın olduğu muammaydı..
Neyse dedi kendine bugün Amerikan arkadaşı george,william ve ingiltere'den gelen samimi arkadaşı edwardla herşeyden uzak bir yemek yiyeceklerdi.Hepsi onun misafiriydi Edward ırak yemeklerini merak etmişti onun için özel hazırlık yaptırıyordu.Carll kahvaltısını indirirken hazırlıkları sordu genç adam;"gelen kadın için tüm malzemeleri alın güzel yöresel yemekler yapılsın beni mahcup etmeyin"diyip yaverini yolladı....
İsra karargahın önüne geldiğinde korktu bir an korktukları askerlerin inine giriyorlardı;bu onu ürkütsede hemen kapıyı çaldı askere aşçı olarak geldiğini söylediğinde bayan bir asker üzerini aradı hemen emin olunca mutfağı gösterdiler genç kıza.Günün önemini ve isteklerini anlatan asker onu ve kardeşini mutfakta yanlız bırakmıştı..
İsra çarşafını indirmiş Akile teyzeden aldığı siyah şalını bağlayıp yapacağı yemekleri düşünmeye başlamıştı.Aynı anda ortalığı toplamış tüm malzemelerini ortaya çıkarmıştı.Karargah olmasına rağmen mutfağı büyük ve herşeyi vardı.Lakin kapların yeniliğine bakınca buranın çok kullanılmadığını anlamıştı..
Saat ilerlemiş genç kız bildiği yöresel yemekleri yapmıştı.Analığı sağolsun hiçbir iş yapmadığı için herşeyi isra yapıyordu.Yemekleri onun sayesinde öğrenmişti bir nevi...
Züleyha ablasını izliyordu işi çoktu ona uslu durmasını söylemişti ama küçük kız çok sıkılıyordu kapıya doğru yaklaştı niyeti dışarı çıkmak değildi sadece bakacaktı.Kafasını uzattı soluna baktı önce birşey yoktu sesler vardı ama uğultu gibiydi kafasını çevirip sağa döndüğünde aralık bir kapı gördü;bir adam oturmuş dikkatlice bir kağıda bakıyordu..
Aaron aşağıya inmiş gazeteleri inceliyordu bir an izlendiği hissine kapıldı kafasını kaldırdı önce birden soluna dönünce o günki küçük kızı gördü,simsiyah gözlerini ona dikmiş onu izliyordu,şaşırdı genç adam bu kızın burda ne işi var diye düşündü.Kalkıp ona doğru yürüyünce kız korkup mutfağa girdi hemen Aaron tebessüm etti bu hareketine...
Züleyha korkup hızlıca yerine oturmuştu.O amcayı yine görmüştü aynı olayların olmasından korktup başını eğdi hemen..
İsra yemeklerin birazını bitirmiş ama yorulmuştu hem kardeşinin karnını doyurması gerekiyordu ara vermeye karar verdi.Tabağa yaninda getirdiği peynir ve domatesli dürümü koyup tam kardeşine doğru yürüyecekken kendisine bakan gri gözleri gördü;elindeki tabak kaydı ve görültüyle yerde paramparça oldu...
Aaron bu kızı burda görmeyi beklemiyordu son mesele aklına gelince çatlarını çattı ve kıza;ne işin var senin burda diye bağırdı....
İsra adamın bağırmasından çok korkmuştu hemen yere eğilip kırılan tabağı topladı ve özür dilerim efendim yemek işi için gelmiştim,tabak için özür dilerim efendim elimden kaydı affedin efendim diyiverdi...
Aaron kızın korktuğunu görmüştü tabak için af dilemesinin bitmeyeceğini anlayınca kıza doğru yürüdü.Bu kadın küçücüktü;"kalk ayağı,tabak sorun değil ama kızının yemeği bozuldu ona yeni birşey hazırla ve benim malzemelerimi kullan."kız ne demek istediğini anlamamıştı ama başıyla tamam işareti yaptı..
İkiside konuşmuyordu Aaron hala orda ne diye beklediğini bilmiyordu ama gitmek gelmiyordu içinden, küçük kıza döndü birden.Oda korkmuştu belliydi adını sordu ona yaşını kızın cevapları ürkekçeydi.onu daha fazla korkutmak istemedi ve kıza son bir defa bakıp çıktı mutfaktan...
İsra her defasında niye bu adamı gördüğünü bilmiyordu ama korkuyordu.Bugünün sağ salim bitmesi için dua ediyordu.
İsra yemekleri bitirmişti;son bir kez kontrol etti yemeklerini;el mendi,baba gannuş,etli sebzeli pilav,dolma, köfte,tırşık,yeşil fasulye,humus,ferki ve selek;yanına da revani ve helva tatlısı yapmıştı.. Herşey hazırdı hatta fazla bile yapmıştı dışardan lahmacun ve kebapta söylenmişti.
İsra mutfağı toplamayı bitirdiğinde züleyhanın kafasını duvara yaslayıp uyuya kaldığını fark etti.Güneş batmıştı artık karnı iyice dolmuştu küçüğünün kenarda toplanmış halıyı alıp mutfağın sol köşesine serdi.. üstüne ikinci halıyıda atıp çarşafını yuvarlak yapıp üstüne indirdi,Züleyha'yı kucaklayıp yatırdı hemen elektrikli sobayıda ona çevirince meleği huzurla uyumuştu.Ona bakıp gülümsedi genç kız...
Aaron misafirlerini karşılamış yemekten önce iş konuşmaya dalmışlardı.Daha doğrusu onlar dalmıştı,genç adam aşağıdaki kadını düşünüyordu parasını geri çevirdiği için ona hattini bildirmek istemişti ama o gözlerinin korkuyla ona bakmasına dayanamamıştı.Hele kızının korkusu onu tamamen o düşünceden uzaklaştırmıştı.Ne işleri vardı bunların burda kocası nasıl yollayabilmişti buraya hem o gözlerindeki çaresizlik neyin nesiydi..Başı ağrıdı Aaron'un kendi dertleri yetmezmiş gibi kafasını saçma sapan şeylerle dolduruyordu kalkıp odanın içinde tur atmaya başladı.Carll yemeğin hazır olduğunu haber verdiğinde rahatlamıştı genç adam;yemekte herşeyi unutup dostlarıyla koyu sohbete daldı.Ta ki Edward'nin "yemeği kim yaptı dostum resmen parmaklarımı yedim,çok değişik şeyler bunu orada uzun uzun anlatacağım"demesine kadar.Tekrar aklı aşağıda ki kadına kaydı sahi adı neydi??
İsra gelen boşlarıda yıkayıp gitmeye hazırlanıyordu çok şükür herşey sorunsuz geçmiş hatta tabakları getiren askerden övgüler bile duymuştu.Yemekleri beğenilmişti unutmadığı için tekrar şükretti genç kız..
Tam züleyhayı uyandıracakken tabakları getiren asker onunla gelmesini söylemişti.Bu adamın bakışları onu rahatsız ediyordu.onunla gitmek istemese de parasını vereceklerini düşünüp tamam dedi.Asker onu karanlık bir bir odaya sokup kapıyı kitlediğinde artık iyice korkmaya başlamıştı genç kız;"beni niye buraya getirdiniz,kapıyı niye kitliyorsunuz diye sorunca aniden tokat attı asker ona..Saçından tutup kaldırdı onu kes sesini,eğlenecem sadece biraz sonra paranı verecem m.etme diyip onu tekrar yere attı.İsra çok korkuyordu hayır dedi hayır hayır imdat nolur bırakın efendim lütfen imdat diye yalvarıyordu ama adam üstüne yürümeye devam ediyordu.Kaçmaya çalışırken adam ayaklarından tutup çekti genç kızı ağzını kapatıp ona dokunmaya çalışırken birden kapı yerinden sökülürcesine açılıp duvara çarptı..Asker korkuyla İsra'yı bırakıp dönecekken yediği yumrukla yere serildi,İsra kalkıp geriye doğru sürünüp duvara yasladı sırtını;başını kaldırıp ona baktı,kurtarıcısına bu oydu Şahşehriyar kurtarmıştı onu...
Aaron yemekten sonra dağılan arkadaşlarını bırakıp hava almak istedi bir an bunalmıştı sigara kokusundan.Hem hava almak hem askerleri kontrol edip bilgi almak istemişti,merdivenlerden inerken hayır lütfen diye bir ses duydu başta mutfaktan geldiğini sandı,fakat yapma sesini duyduğunda bunun karşı oda olduğunu anlamıştı.Odanın kapısını açmaya çalıştı ama kilitli olduğunu farkettiğinde genç adam; beklemeden kapıya tekme attı.Gördüğü manzarayla kanı beynine sıçratmıştı resmen,kadına zorla tecavüz etmek isteyen kendi askeriydi onu direk yumrukla yere serdi.Üst üste yumruk attı genç adam;yaveri elinden almasa öldürecekti onu.."Onu hapset yarın sabah cezasını verecem"diyip yaverini yolladı Aaron...
Soluk alıp verirken duvar dibine sinmiş ağlayan kızı gördü.Yanına yaklaştığında kız başını tutup "ben birşey yapmadım yalvarırım ben birşey yapmadım"diyip duruyordu.Eğitip gözlerinin hizasına geldi genç adam "sus biliyorum bişey yapmadığını,sakin ol hey bana bak, kaldır kafanı diye bağırınca,İsra gözlerini adamın gözlerine dikti ve "affedin efendim"dedi birden.
Adamın gözleri,o askeri dövüşü kızı çok korkutuyordu lakin adamın lafları onu gerçek hayata döndürmüştü birden kalkıp ellerini önünde bağlayıp teşekkür ederim dedi...
Kızın sakinleştiğini anlayan adam ona baktı uzun süre saçlarından bir tutam kulağının aşağısından görünüyordu oda gözlerinin rengi gibiydi,acaba hepsi açıkken nasıl görünüyor diye geçirdi içinden.Düşüncelerinin gittiği yoldan birden kendine geldi ve yaverini çağırdı..
İsra hemen ordan uzaklaşmalıydı adamın kendini incelemesi onu tedirgin etmişti.O askerden kurtardığı için minnetrardı ama daha fazla aynı yerde kalamazdı hemen mutfağa yönelip züleyha'yı uyandırmıştı.Çarşafınıda giyip tam mutfaktan çıkmaya hazırlanırken onu içeri alan bayan asker Albayın onu beklediğini söyledi.
İsra gösterilen odaya girdiğinde hayatını kurtaran adam yüzü pencere dönük ayakta bekliyordu.Adam ona döndüğünde kız başını yere eğip tekrar teşekkür etmişti.Adam onun için değil kendi prestiji için yaptığı söyleyip o konuyu kapatmıştı.
İsra parasını alıp tam çıkacakken tekrar sesini duydu adamın"sizi kim almaya gelecek",kız başını yere indirip"hiç kimse efendim tek başımıza gidecez"diyince;Aaron "neden diye sordu neden yanlız kocan niye gelip seni ve kızını almıyor.Bu saatte yollar tehlikelidir"dedi.Onu zerre kadar düşünmüyordu sadece merak dedi içinden sadece merak...
İsra ne diyeceğini bilmiyordu sustu bir an sonra aklına gelen fikirle"kocam savaş zamanı öldü efendim"diyip odadan çıktı genç kız.Züleyha'yıda alıp hemen uzaklaştı orada.Ara sokaklardan eve varmaya çalışıyorlardı iki kız eve tam varacakken isra;sanki birinin onu izlediğini hissetti.Arkasına bakmaya cesareti yoktu hızlıca eve girip kapıyı kitledi...
Aaron kızın çıkmasıyla düşünceye dalmıştı.Güzel gözlü dul bir kadındı.Hayatını devam ettirmek için çalışan bir kadın,taktir etti içten içe..Saat gece yarısına yaklaşıyordu ve iki küçük kadın tek başına eve gidiyordu;içi rahat etmedi adamın yerinden kakıp silahını beline taktı.Arabayla onları izledi bir süre amacı onların sağ salim yetiştiğini görmekti.Bir yerden sonra arabadan indi genç adam onları yaya takip etti ve kızın eve girişini gördü..Etrafına baktı bu mahalleyi hatırlıyordu,o evide daha doğrusu o harebeyi....