opposite // l s ✓

|047|

Harry 🌸

Ik kijk nog even naar hem, hij ziet er zo beroerd uit.. ik blijf wel bij hem vannacht. Ik kijk rond in de woonkamer of er nog iets is waar ik op kan slapen maar ik vind niks.

Zal ik op de grond gaan slapen?

Ik kijk nog een keer naar Louis.

Ja, ik ga op de grond slapen.

Ik schuif de tafel een stukje op en pak een vest van de kapstok, ik heb geen puf meer om al mijn dekens te gaan halen. Ik ga op de vloer naast de bank liggen en sla het vest om me heen.

"Welterusten, Lou." mompel ik waarna ik in slaap val.

Als ik de volgende morgen wakker word ga ik rechtop zitten en laat een kreun door de pijn in mijn rug. Ik kijk naast me en zie dat Louis er niet meer ligt.

Ik loop richting de keuken en tref hem daar aan. Hij kijkt om en glimlacht zwak. "Hey." zegt hij zacht.

"Hey." antwoord ik waarna ik wat meer naar hem toeloop.

"Hoe voel je je?" hij roert door zijn bak koffie.

"Slecht." ik knik.

Ik wrijf over mijn rug en ik knijp mijn ogen dicht, ik slaap echt nooit meer op de vloer. "Dankjewel.. voor gisteren zegmaar. Of ja.. eigenlijk vandaag.." mompelt hij.

"Het is geen probleem, maar ik wil wel een uitleg." zijn spieren spannen zich aan en hij fronst zijn wenkbrauwen.

"Van wat?" zegt hij kortaf.

"De drugs.. van wie heb je ze?" hij rolt zijn ogen.

"Maakt het wat uit?" ik haal mijn wenkbrauwen op en kijk hem vragend aan.

"Ja? Ik heb de hele dag zitten piekeren, ik was bezorgd om je Louis, heel bezorgd. Je loopt zomaar de deur uit en komt om middernacht -en laten we niet vergeten- stoned thuis. Ik heb zelfs op de vloer naast je geslapen omdat ik me schuldig voelde en medelijden met je had, waardoor ik overigens nu niet normaal veel rugpijn heb, ik verdien wel een uitleg, vind je niet?" hij haalt zijn schouders op.

"Ik hoef je medelijden niet."

"Is dat alles wat je te zeggen hebt?" ik kijk hem vol ongeloof aan. Graag gedaan, Louis.

"Jup." hij loopt langs me heen de woonkamer in en gaat op de bank zitten waarna hij een slok van zijn koffie neemt.

Wat heb ik fout gedaan? Ik zucht en besluit maar een soepje voor hem te maken, om het goed te maken misschien? Eigenlijk zou hij degene moeten zijn die dit nu deed maar het is ook wel weer mijn fout denk ik.

Als ik klaar ben doe ik een beetje in een kom en stop er een lepel bij waarna ik naar Louis toeloop. Als ik aangekomen ben kijkt hij op. "Ik- ik heb soep voor je." mompel ik zacht, ik had deze zin zo vaak geoefend in mijn hoofd en alsnog stotter ik.

Hij kijkt op en duwt me licht waardoor ik wat van de hete soep over me heen krijg. Ik laat uit reflex de kom vallen waarna die op mijn tenen terechtkomt. Ik zak neer op de grond en begin te huilen.

Alles is verkeerd, wat ik ook doe.