opposite // l s ✓

|042|

Harry 🌸

Ik sta op van de bank en loop van hem weg, hij grijnst alleen maar terwijl hij steeds dichterbij komt. "Ik-ik.., heb nog nooit-" ik kom niet verder door alle snikken.

"Michael, dit is echt geen goed idee! Ze gaan ons uitmoorden!" sist Niall.

Michael draait zich geïrriteerd naar hem om. "Ik wil hem gewoon Niall, dus houd je erbuiten." hij keert zich weer naar mij toe en brengt zijn hand naar mijn gezicht waarna hij me in een zoen trekt.

Ik duw hem weg om adem te krijgen aangezien ik nog steeds aan het snikken ben en amper adem krijg. Ik zak hopeloos neer op de grond.

"Werk verdomme mee of ik neem je zonder voorbereiding." ik schud mijn hoofd.

"I-ik wil n-niet." hij zucht diep.

"Ik meen het, sta op. Nu." ik sta langzaam op, als hij het toch al gaat doen kan ik er op zijn minst voor zorgen dat het zo min mogelijk pijn gaat doen.

"Maar wat wilde je zeggen baby?" mompelt hij terwijl hij mijn shirt uittrekt.

"D-Dat-" hij grijnst.

"Dat je het nog nooit gedaan hebt?" ik knik langzaam en kijk naar beneden.

"Fuck," gromt hij. "nu wil ik je alleen nog maar meer." hij trekt hijgend zijn shirt  uit en ik kijk opzij om Niall te vinden maar hij is er niet meer. Ik denk dat ik nog nooit zo hard gehuild heb, dit gaat echt gebeuren.

Hij kleed ons verder uit tussen zoenen door waardoor we uiteindelijk alleen nog maar in onze boxers staan. Hij trekt die van hem uit en sist, "op je knieën!" ik schud mijn hoofd.

"Ik-k w-wil niet-t!" er staat nog geen camera zie ik, dus ik hoop dat hij het vergeet.

"Verdomme, Harry!" hij pakt mijn hand en wikkelt het om hem heen waarna hij op en neer gaat met mijn hand onder de zijne. Ik kijk weg en probeer mijn snikken onder controle te houden.

Na een tijdje hoor ik de deur opengaan, ik kijk hoopvol naar de tussendeur en glimlach als ik Zayn en Liam binnen zie komen. Michael laat gelijk mijn hand los en kijkt met open mond naar de twee. Ik ren naar de dichtstbijzijnde kraan en was snel mijn handen waarna ik weer terugren naar Zayn en Liam. Ik knuffel me tegen hun aan.

Michael trekt zijn boxer op en komt aangelopen. Ik verstop me snel achter hun rug. "What the fuck doen jullie hier?"

"Kan ik beter aan jou vragen." sist Liam.

"Verdomme! Je gaat hier spijt van krijgen, en veel ook!" ik sla mijn armen beschaamd om mijn lichaam heen als ik me realiseer dat ik nog steeds alleen in mijn boxer ben.

Zayn pakt mijn kleren op en overhandigt ze aan me waarna ik ze aantrek, nog altijd veilig achter Liam's rug.

Michael staart me met een vieze grijns aan. "Dit is nog maar het begin baby." knipoogt hij.

"We gaan." zegt Liam waarna hij me voorzichtig naar voren haalt. Zayn knikt en volgt ons naar de voordeur waar we langzaam uit lopen.

Zayn gaat achter het stuur zitten en Liam komt bij me achterin zitten. Ik kruip op zijn schoot en huil in zijn borst.

"W-Waar is Louis?"