"Anna γαμώτο, γιατί έφυγες;" λέω καθώς γονατίζω μπροστά της.
"Είσαι τρελός! Θέλω να φύγω από εδώ!" με κοιτάζει με αηδία στο πρόσωπο της.
Είναι τόσο απότομη αλλά δεν με ενδιαφέρει. Αγγίζω τα ανακατεμένα της μαλλιά και τα πάω πρός τα πίσω. Τα μάτια της είναι τόσο ψυχρά κοιτώντας με. Μπορώ να αισθανθώ τι νιώθει, μα δεν νιώθει.
Την παίρνω στην αγκαλιά μου καθώς χτυπιέται για να την αφήσω. Φωνάζει και η φωνή της τραντάζει τον εγκέφαλο μου.
"Σκάσε!" την αφήνω κάτω.
Χάνει την ισορροπία της και κρατιέται από την μπλούζα μου.
"Αυτό δεν θέλεις; να σε αφήσω. Αντε να σε δω τώρα." χαμογελάω ειρωνικά καθώς την κοιτάζω.
Προσπαθεί να μείνει όρθια από μόνη της μα δεν αφήνει την μπλούζα μου.
Πιάνω με τις παλάμες μου το πρόσωπο της και της σηκώνω το κεφάλι ώστε να με κοιτάζει στα μάτια.
Τρέμει και ακόμα και τώρα πνίγεται με τον εγωισμό της για μην την βοηθήσω.
Σταγόνες από αίμα κυλούν στο κορμί της και εγώ δεν κάνω τίποτα. Γαμώτο δεν μπορώ να την βλέπω έτσι όμως.
Μετακινώ τα χέρια μου προς την μέση της και την αρπάζω στην αγκαλιά μου. Δεν μιλάει, έχει βάλει τα χέρια στο πρόσωπο της σαν να θέλει να κρύψει κάτι. Ανασαίνει γρήγορα και κοφτά.
Ψάχνω μια έξοδος από αυτό το χαοτικό δάσος μα δυσκολεύομαι. Δεν ξέρω πρός τα που να πάω.
"Ευθεία." λέει με σιγανή φωνή.
"Που το ξέρεις; " ρωτάω κοιτώντας την.
Δεν απαντάει. Δεν έχω άλλη λύση παρά να την ακούσω. Περπατάω προσεχτικά πάνω από το έδαφος. Τα χέρια μου έχουν γεμίσει αίματα από τα πόδια της. Νιώθω σαν να κουβαλάω κάτι καταστροφικό που έχει καταστραφεί ήδη από κάτι άλλο.
Οσο περπατάω δεν βγάζει λέξη από τα χείλη της. Το αριστερό χέρι της γραπωμένο στην μπλούζα μου και το δεξί κρύβει το πρόσωπο της.
Βλέπω τα φώτα του σπιτιού μου επιτέλους και βγαίνω έξω από αυτό το δάσος. Προχωράω πρός την πόρτα και την ανοίγω. Η Anna γυρίζει το κεφάλι της και αντικρίζει το σπίτι. Κοιτάζει τον χώρο σαν να τον βλέπει για πρώτη φορά. Κατευθύνομαι μαζί της πρός το δωμάτιο και ξαπλώνω το σώμα της στο κρεβάτι μου.
Chapter 13
Start from the beginning
