Chapter 12

1K 110 40
                                    

Anna's POV

Νιώθω παγωμένη και κρυώνω από τις λίγες φορές. Ανοίγω τα μάτια μου σιγά σιγά και αντικρίζω το σπίτι του. Τρομοκρατημένη τρίβω τα μάτια μου και ξανακοιτάζω τον χώρο. Δεν υπάρχει φώς εκτός από τις ακτίνες του Ηλιου που προσπαθούν να εισβάλλουν μέσα από τα κλειδωμένα παντζούρια. Ρίχνω ξανά μια ματιά γύρω από το δωμάτιο μα δεν είναι κανείς.

Σηκώνομαι γρήγορα όρθια και ψάχνω για την τσάντα μου.

"Γαμώτο! Τι ώρα είναι;"

Η τσάντα και το παντελόνι μου δεν είναι πουθενά. Τέλεια! Δουλεύω και είμαι σε ένα σπίτι ξένο χωρίς τα πράγματα μου. Αρχίζω και πανικοβάλλομαι παρόλο που δεν είναι λύση. Παίρνω βαθιές ανάσες και ξανακάθομαι στον καναπέ.

"HARRY!" Φωνάζω μα λογικά δεν είναι εδώ.

Αποφασίζω να ψάξω στα άλλα δωμάτια. Ανοίγω τελικά την πόρτα της τουαλέτας και την ξανακλείνω. Κοιτάζω γύρω μου και αντικρίζω μια άλλη ξύλινη πόρτα.
Πάω κοντά και αγγίζω το πόμολο. Κοιτάζω γύρω από το δωμάτιο καθώς βλέπω ένα κρεβάτι και δύο ντουλάπες. Αυτό το δωμάτιο δεν έχει παράθυρο για κάποιον περίεργο λόγο.

Μπαίνω μέσα δειλά και κλείνω την πόρτα. Οι τοίχοι είναι μπέζ και τα έπιπλα στις αποχρώσεις του καφέ. Αυτό το δωμάτιο έχει την μυρωδιά από το άρωμα του. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και αρχίζω να ψάχνω για τα πράγματα μου. Ανοίγω την ντουλάπα και αντικρίζω πολλά μαύρα ρούχα. Το μαύρο είναι το αγαπημένο μου χρώμα. Αγγίζω το υλικό από τις μπλούζες του και παίρνω μια. Την βάζω στο πρόσωπο μου και κλείνω τα μάτια μου στην υπέροχη οσμή από το άρωμα του.

"Δεν είμαι καλά." Λέω στον εαυτό μου και πετάω ατσούμπαλα την μπλούζα του μέσα στην ντουλάπα.

Σταματάω το ψάξιμο αφού τα έψαξα όλα. Πουθενά τα πράγματα μου.

Ξαπλώνω στο κρεβάτι αναστενάζοντας και κλείνω τα μάτια μου. Θα με απολήσουν και αυτό είναι που με πανικοβάλλει πιό πολύ απ'όλα.
Γυρίζω το κεφάλι μου ανοίγοντας τα μάτια μου. Το βλέμμα μου πέφτει στο αντικείμενο που υπάρχει κάτω από το κενό της ντουλάπας.

Σηκώνομαι και πάω πρός το μέρος εκείνο. Γονατίζω και τραβάω το μαύρο αντικείμενο πρός τα έξω. Είναι τόσο βαρύ.

Χρηματοκιβώτιο; σοβαρά;

Είναι μικρό αλλά βαρύ. Υπάρχει μια κλειδαρότρυπα και κάποια κουμπιά με αριθμούς.

Η περιέργεια μου με σκοτώνει που θέλω να δω τι υπάρχει εκεί μέσα.

Ακούω ένα αμάξι να διασχίζει τον δρόμο και πετάγομαι κατευθείαν σηκώνοντας όρθιο το σώμα μου. Πηγαίνω πρός το σαλόνι και κοιτάζω με δυσκολία έξω από τα πατζούρια. Κανείς δεν είναι. Αφήνω μια ανάσα και ξαναπάω γρήγορα πρός το δωμάτιο. Γονατίζω άλλη μια φορά και κοιτάζω επίμονα το χρηματοκιβώτιο. Πατάω τους αριθμούς παρόλο που δεν γνωρίζω και δεν πρόκειται να βρώ τον κωδικό του.

| MISTY | #Wattys2016Where stories live. Discover now