Harry's POV
Ρίχνει μια ματιά πίσω της και ύστερα εξαφανίζεται μέσα από τα μάτια μου.
Προσπαθώ να σηκώσω το πεσμένο μου σώμα από το πάτωμα.
Που προσπαθεί να πάει γαμώτο μέσα στην ερημιά;
Σηκώνομαι επιτέλους και τραβάω τα μαλλιά μου προς τα πίσω. Αν δεν την βρω θα τρελαθώ. Τι νομίζει πως κάνει; δεν έχει ιδέα από αυτό το μέρος!
Γιατί έτρεξε μακριά μου;
Τρέχω πρός την πόρτα και με νευρικές κινήσεις την ξεκλειδώνω. Το μόνο που μπορώ να δω είναι το απόλυτο σκοτάδι. Βγάζω το κινητό από την τσέπη του παντελονιού μου και ανοίγω τον φακό.
Αρχίζω και τρέχω μπαίνοντας στο δάσος. Είμαι σίγουρος πως έκανε την τρέλα να πάει εκεί. Πως θα την βρώ γαμώτο;
Το άγχος αγγίζει κάθε αρτηρία του κορμιού μου. Εχω παγώσει ολόκληρος, δεν μπορεί να χάθηκε έτσι.
Τρέχω ανάμεσα στα ψηλά δέντρα. Το έδαφος επικίνδυνο και ο φακός του κινητού δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Δεν έχω ιδέα που βρίσκομαι. Δεν έχω ιδέα
πως θα βγω από εδώ. Που στο διάολο έχει πάει; δεν θα άκουγα τα βήματα της; να πάρει η ευχή!
Οσο και να ψάχνω δεν βρίσκω κανένα σημάδι από εκείνη. Είναι μάταιο να ψάχνω μέσα στο σκοτάδι, αλλά δεν πρόκειται να σταματήσω.
"ANNA!" φωνάζω με όλη μου την δύναμη.
Συνεχίζω να ψάχνω και να φωνάζω μέχρι να την βρώ.
Ακούω θόρυβο και αμέσως σταματάω να περπατάω. Κόβω την ανάσα μου και κοιτάζω γύρω μου.
"Harry!" σπάει η φωνή.
Αυτή είναι.
Ισα που μπόρεσα να ακούσω την φωνή της.
"Αnna μίλα μου πάλι!" λέω καθώς ψάχνω γύρω μου.
"Εδ- εδώ."
Την ακούω να λέει με δυσκολία. Ρίχνω τον φακό μου και διακρίνω τα μαλλιά της λίγο πιό κάτω. Τρέχω πρός το μέρος της και την βλέπω πεσμένη στο χώμα. Τα πόδια της ματωμένα, το δέρμα της χλωμό. Κοκαλώνω στην εικόνα που βλέπω.
Γυρίζει και με κοιτάει. Τα μάτια της δακρυσμένα και το πρόσωπο της γεμάτο με γρατσουνιές.
