Anna's POV
Πώς νιώθει ο δαίμονας όταν βρεί μια καινούρια κόλαση;
Ναι εγώ είμαι αυτός ο δαίμονας,
Εχω δει την κόλαση,
Την έχω βιώσει.
Πίστευα μέχρι στιγμής πώς είχα περάσει από όλα τα δωμάτια της κόλασης μα αυτό ποτέ δεν ήξερα πώς υπήρχε.
Φοβάμαι να μπώ μέσα σε αυτό το σκοτεινό μέρος αλλά με σπρώχνουν. Η ψυχή μου γρατζουνάει το ίδιο μου το σώμα που δεν παλεύει να φύγει.
Ακόμα εκεί είμαστε. Τα πρόσωπα μας είναι σε απόσταση αναπνοής και ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί βρίσκομαι εδώ.
Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου δύο φορές και απομακρύνομαι από αυτόν φεύγοντας από το δωμάτιο.
[…]
Η βάρδια μου τελείωσε ευτυχώς και δεν χάνω στιγμή να φύγω από το Νοσοκομείο. Κατευθύνομαι πρός το ντουλάπι μου για να βγάλω την στολή.
Αφήνω τα πράγματα μέσα και παίρνω την τσάντα μου. Παίρνω μια βαθιά ανάσα πρωτού πάω στο αυτοκίνητο μου.
Βγαίνοντας έξω από το κτήριο ο κρύος αέρας χτυπάει το πρόσωπο μου. Τα μάτια μου δακρίζουν αλλά δεν θα δώσω σημασία.
Η ώρα είναι λίγο πρίν τα μεσάνυχτα μα τα φώτα της πόλης δεν κάνουν τρομακτικό το μέρος.
Μπαίνω μέσα στο αμάξι και όπως πάντα ανοίγω το κλιματιστικό για να ζεσταθώ.
Καθώς χαλαρώνω παρατηρώ πίσω από ένα δέντρο κάτι να κουνιέται. Είναι άνθρωπος που στέκει το σώμα του ενάντια στον κορμό.
Νομίζω πώς κοιτάει πρός το μέρος μου. Το σημείο εκεί κάτω είναι πολύ σκοτεινό και δυσκολεύομαι να καταλάβω.Βλέπω την φιγούρα του να προχωράει πρός το μέρος μου.
Δεν χάνω στιγμή και πατάω γκάζι ώστε να φύγω από το πάρκινγκ.
Η αλήθεια είναι πώς φοβάμαι πολύ γιατί το να είσαι στο κέντρο της Νέας Υόρκης είναι επικίνδυνο.
[…]
Παρκάρω το αμάξι μου και βγαίνω έξω. Το κρύο όσο πάει γίνεται όλο και πιό τσουχτερό. Μπαίνω μέσα στην είσοδο της πολυκατοικίας και πατάω το κουμπί του ασανσέρ.
Μόλις φτάνω στην πόρτα μου βλέπω τον Niall που μένει ακριβώς στο απέναντι διαμέρισμα από εμένα.
"Γειά σου Anna." λέει και μου κλείνει το μάτι.
Ανοίγω την πόρτα του διαμερίσματος μου και μπαίνω μέσα αφήνοντας την τσάντα μου.
