Chapter Two

58 1 1
                                        

Fastfood

Danarine's Point of view

One week have passed.

Sadly, hindi ako pinagbigyan ni Papa. It's favoritism daw.

Today is Sunday. So walang school, kaya nandito ako sa mall para mawala yung pagkainis ko kay Papa.

I'm so bored.

Wala rin si Cams. Nagpapakabusy siya sa fictional books niya.

Sa kakalakad ko nakarating ako sa bookstore. Hindi ko masyadong hilig ang pagbabasa, unlike Mama na nagpagawa pa ng library sa bahay.

"Might as well check it out. Kulang na rin ako ng pens."

Nagtingin-tingin ako sa mga school supplies, and there I found my favorite pen.

*Ting!*

My phone beep.

Fr: Mama

Dannieeee, ibili mo ako nung bookset eto ah ********! Thanks anak. I love you! :**

I don't know kung matatawa ako or maiinis sa text ni Mama. She's too pa-teenager e. I went to the book sections para mahanap yung libro na gusto ni Mama at nasa pinakataas na shelf ito. My height is five feet and three inches at kahit nakaheels na ako hindi ko pa rin ito abot.

"Bummer!" I tried to jump but it's no used.

"Too high. Wala bang mag aassist sakin dito?" I frustratedly mumbled.

I jump again but my feet has it's own ways to land.

TSK! Natapilok ako..

I closed my eyes kasi alam kong kahihiyan na naman ito. Timing rin ata na maraming tao ngayon.

Minutes passed pero hindi ko nararamdaman ang sahig instead meron akong nahahawakan na parang tela.

"Okay ka lang, Miss?" A very strange voice asked.

Lumingon ako sa kaniya, he's wearing a sunglass and a face mask.

We're inside a mall and he's wearing that. Weird.

"Miss?" He called again.

I stand up and regained my posture.

"Yeah. Thank you--"

"Wag tatanga-tanga Miss. Pwede ka namang tumawag ng mag-a-assist sayo."   He mocked me and then left.

I was stunned. Akala ko sobrang bait niya, 'yun pala masama ang ugali. Pasalamat siya tinuruan ako na wag na lang basta pumatol at mag eskandalo.

Nahiya ako na mangyari ulit yung kanina so I asked for some assistance.

"Thank you."

"You're welcome Ma'am."  He greeted me with a smile.

I paid for the bookset and go to the nearest fastfood chain. Yeah, I'm such a sucker for fast foods.

Naalala ko tuloy nung tumakas ako kay na Mama and Papa para lang makakain ng fried chicken.

May malapit na fast food chain sa village na tinitirahan namin dati.

I met a kid there na halos kasing age ko lang.

...

"Why did you sit here? Doon ka nalang sa iba." He said.

He's so grumpy na parang ayaw niya talagang may makausap or makasama.

Namana ko ata ang pagiging makulit ni Papa, so sinamahan ko siya. He kept staring sa menu pero hindi siya umo-order.

"Do you like that?" I asked pointing at the fried chicken in the menu.

"Why do you care? Get lost!" He shouted. But still I insisted.

"You know what? I'm here because I want to eat that too. Libre na kita so don't be rude to me. We're both alone here kaya! Don't leave. I'm going to order our food."

I stand up and nakipila sa mga tao. I'm just eight years old. Ang daming nagtatanong sakin kung sino o nasaan ba ang mga kasama ko. I did'nt answer them. I'm just looking to the kid baka kasi pagbalik ko wala na siya.

"Here's the food! Don't you dare na hindi kainin yan. Masamang nagsasayang ng pagkain." Pagbabanta ko sa kanya.

He did'nt answer pero parang nagti-twinkle yung eyes niya.

"Eat na!" I said to him. He obeyed me.

After we ate ay lumabas agad siya ng food chain. Sinundan ko siya at nakarating kami sa playground.

"Bakit sinusundan mo pa rin ako?" He asked habang umuupo sa swing.

"Wala lang. Stop being rude! You haven't thank me yet saka ayoko pang umuwi sa bahay. Grounded na rin naman ako e." I truthfuly told him.

He just nodded and started swinging.

I'm getting curious kung bakit mag isa lang siya sa fast food kanina. But hindi siya sumasagot ng maayos. When I'm asking he just answers yes, yeah, no and his nod.

"Hey kid." I called him. It's getting dark at umaalis na yung mga tao sa park.

"Yeah?"

"Ayaw mo pa bang umuwi? It's already dark and dangerous."

"You? Dapat ikaw yung umuwi na you're a girl."

"I can defend myself."

"Thank you." He said.

....

"Ma'am?"

"Uy, miss!" Sita sa akin nung babae sa likod ko.

I came back to my senses. It's my turn na pala.

After maka-order ay naghanap ako ng table na free pero wala. Puro may nakaupo na.

Umakyat ako sa second floor, it's the same pero may isang empty seat dun kay kuya'ng nakahoodie.

"It's him again?" Bulong ko sa sarili.

Lumagpas ako sa kanya dahil sakto namang umalis iyong pamilya na nasa tapat ng table niya. I tell the crew to please clean the table. He did and I thanked him.

Habang kumakain ay napansin kong sumusulyap sa paligid ang lalaki. It seems like he's looking or avoiding someone. I notice the food he ordered. A one piece fried chicken, burger, large fries and a coke float. Ang dami, he must be really hungry. Ibinaba niya ang face mask niya down to his chin and started eating.

His nose and lips..

"Very familiar.."

to be continued..

Strings AttachedWhere stories live. Discover now