Yazar anlatımı
Amari, Kratos'un kalp atışlarını dinlerken daha önce olmadığı kadar huzurlu hissetti. Kontrolsüz güçlerine söz geçirdi ve sarsılmalar son buldu.
Avluya çıkan yolda ilerlerken Kratos'un adımlarını Adonis ve diğerleri izlemişti. Geçtikleri yerde elf halkı dizlerinin üzerine çöküp başlarını eğerek prenseslerine ve onun muhafızlarına saygı gösteriyorlardı.
Taş duvarların arasında ilerlerken
Amari kendisine bakan küçük bir kız çocuğunu gördüğünde Kratos'un kucağından indi.
Kız sarı, bukleli saçları ve mavi gözleriyle bakılası bir güzelliğe sahipti. Uykudan yeni uyandığı çok belliydi ,gözlerinin altı hafifçe şişmişti.
Amari küçük kızın yanına giderek yüzüne bakabileceği kadar eğildi ve "Merhaba."dedi. Sarayı yıkmak üzere olan kendisi değilmiş gibi şirin konuşuyordu.
Amari'yi baştan aşağıya inceledikten sonra küçük burnunu havaya kaldırarak "Merhaba."dedi küçük kız. Yanındaki dadısı, Prenses Mia'yı kendi yanına çekmeye çalıştı.
Bu hareket Amari'nin gözünden kaçmamıştı.
Sert bir bakışı dadıya gönderdi. Dadı korkusuyla titrerken bir adım geri çekildi ancak "Lütfen prensese zarar vermeyin."demektende kendini alamadı.
Amari küçük prensesin başını sevmek için götürdüğü elini cam parçaları saplanmış gibi aniden çekti.
Gözlerini Kratos'a çevirdiğide aynı duyguları paylaşan gözlerle karşılaştı.
Amari babasız büyümüştü. Şimdi karşısındaki küçük kızda babasız büyümenin nasıl olduğunu tadacaktı ve uzun ömrünün her anında Amari ve Kratos'a lanetler edecekti.
Amari ayağa kalktı ve hızlı adımlarla uzaklaştı küçüklüğünden. Düşünmek ve vicdan azabıyla kavrulmak istemiyordu.
Kratos yanına gelip kulağına fısıldadı. "Biz doğru olanı yaptık." Amari de biliyordu bu gerçeği. Elini Kratos'un yanağına yaslayıp dudaklarına küçük bir öpücük bırakırken. "Nobilis'in ne olursa olsun ölmesi gerekiyordu. Sen yapmasaydın şu an ben gözümü kırpmadan öldürürdüm onu." dedi.
Bakışlarındaki karartı yapacağının kesin olduğunun habercileriydi. Kratos da Amari'nin şakağına bir öpücük kondurdu.
Avluya giden bir yolda ay ışığıyla aydınlanan bir koridora girildi.
Yolu tıkayan düzinelerce asker vardı ve bu askerleri yönlendiren bir komutan.
"Çekilin yolumdan."dedi Amari.
Komutan Keton , karşısındaki genç kızı üç saniye inceledikten sonra "Annene benziyorsun."dedi.
Amari ,Keton'un sesinde bir dostun sıcaklığını hissetse de kılıçlı askerler bu hislerini çürütüyordu.
" Yol verecek misiniz?"diye sordu sabırsız bir şekilde.
Keton kılıcını tutan elini serbest bırakmazken "Denemeden hiç bir savaşı kaybetmem. "dedi.
Kratos elinde ateş oluşturacakken Amari engel oldu.
