fragment:
,,Ruszył w moją stronę, a ja się cofałam aż trafiłam plecami o ścianę. Nie czułam wielkiej radości, że wreszcie go zobaczyłam. Nie chciałam rzucić się mu w objęcia. Byłam śmiertelnie przerażona jak jeszcze nigdy w życiu. Nie tego się spo...
KATE Jeśli jeszcze dłużej tu posiedzę to zdziczeję do końca. Przez tą głodówkę kontrolę przejął instynkt. Już w ogóle się nie odzywam i ostatkiem sił się powstrzymuję przez przemianą. A może nie powinnam? Sama już nie wiem.
Już nawet nie mam siły aby siedzieć prosto. Większość czasu śpię. Urywkami tylko rejestruję twarze tych mięśniaków jak się na mnie drą i wymierzają ciosy. To już nawet nie boli. Za to zaczęłam słyszeć głosy. A konkretnie jeden głos, który mnie do siebie wzywał. Jest taki przyjemny dla ucha i mam wielką ochotę mu ulec...
LUCAS
Hoppsan! Denna bild följer inte våra riktliner för innehåll. Försök att ta bort den eller ladda upp en annan bild för att fortsätta.
- Ona już tam jest tydzień! Musimy jej pomóc! - Spokojnie... - Jak mam być spokojny kiedy oni ją tam krzywdzą! - Oj młody...czyżbyś się zakochał? - zapytał kpiącym trochę głosem Dymitr. - Nie drwij ze mnie! Sam dobrze wiesz, że jest nam potrzebna. Wplątaliśmy ją w to, więc teraz musimy jej pomóc. I nie, nie zakochałem się w niej, po prostu się o nią troszczę. - Wiem. Też mi zależy na jej bezpieczeństwie, bo zgodziła się nam pomóc i jej to obiecałem. A ja zawsze dotrzymuje obietnic. Musimy tylko dobrze to rozegrać. Znowu zacząłem krążyć przez gabinet nerwowo pocierając podbródek. - Nie mamy za wiele czasu... Mogą ją złamać. Dymitr korzystając z szybkości wampira pojawił się przede mną i zatrzymał łapiąc za ramiona. - Jest silna. Da sobie radę. Najpóźniej pojutrze tam ruszamy. - Dobrze. - Wyśpij się i zbierz siły bo na pewno się przydarzą. Odbijemy ją. Kiwnąłem tylko głową i powlokłem się do pokoju. Dręczyło mnie sumienie, bo była pod moją opieką i ją zawiodłem. A co do uczuć wobec niej... sam nie byłem ich pewien. Na pewno jej towarzystwo miało na mnie pozytywny wpływ. Do tej pory zawsze trzymałem się na uboczu, mało z kim rozmawiałem. Uwielbiam jej uśmiech i śmiech... Czy na prawdę się zakochałem?
