YAZGI (ALDIRMA GÖNÜL) - TAMAMLANDI-

*A.G.1*

"Ben Beyza.Annesi pavyon gülü babası belli olmayan, bataklığın içinde ismi gibi temiz ve lekesiz kalmaya çalışan Beyza. Saçlarının rengi bile fahişe damgası yemesi için yeterli olan annesinin dostu tarafından tecavüze uğrayacakken kendini korumak isteyip, onu yaraladığı için beş yıla mahkum olan, on sekiz yaşında soyadı bile olmayan Beyza."

"Suçum Kadın olmaksa ver cezamı Hakim Bey."

~~~

"Ben Lee ji Mehir.Türk bir adamdan olma Koreli bir kadından doğma Lee ji Mehir. Aşkını kalbine gömen küçük yaşında büyük bir kayıp veren, zorla evlendirildiği adam tarafından kandırılıp dört duvar arasına sıkışmış Mehir.Uyuşturucu kuryesi damgası yiyen, insanlara güvenip, taşıdığı şeyin ne olduğunu sormayacak kadar saf olan henüz yirmi yaşında hayatını mahvedip suçlu görülerek cezası kesilen Lee ji Mehir Kervancı"

"Suçum insanlara inanmaksa kes cezamı Hakim Bey."

~~~

"Ben Dilşah. Doğduğu yer gibi yazgısı da kara olan Dilşah.On altı yaşında zorla evlendirilip yıllarca koca şiddetine maruz kalan aşağılanan kimsesiz Dilşah. Anasının, babasının yok saydığı gördüğü şiddetten bıkıp üstüne çocuğunun ölümüne sebep olan kocasını doğrayan on sekiz yaşında zindanlara düşüp, on yıl hüküm giyen Dilşah Hanzade."

"Bir kadının anne olması suçsa asın beni Hakim Bey."

~~~
"Ben Hüma. Annesi ve abisi ile yaşayan bir şirkette muhasebe departmanında çalışırken zimmetime para geçirdiğim gerekçesi ile üç yıl bu demir parmaklıklar arkasına mahkum edilen Hüma. Herkese inanıp güvenen saf Hüma. Nişanlısı ve en yakın arkadaşının oyunları yüzünden yirmi üç yaşında pencereden sızan cılız ışığa mahkum, bahar vaktinde dalları kırılan Hüma Korhan."

" Her dostluğun altında bir kahpelik yatar bunu da yazın oraya."

"Suçum aşık olmaksa kır kalemi Hakim Bey."

~~~

Nice hayallerimden vazgeçtim ben.
Dört duvar arasına sıkışıp,
Daracık bir dünyaya mahkum,
Bir nefeste her şeyim den feragat ettim ben.
Soğuk,küf kokan duvarlara geleceğimin hayalini kurarak düşüncelere daldım.
İnce bir ışık sızan pencereden her gün özgürlüğüme kanat çırptım.
Dışarıda yeşilken çiçekler ağaçlar,ben taş duvarlara hasretin resmini yaptım.
Kiminin suçlu deyip burun kıvırdığı şu hayat'ta,ben bir hain yüzünden yıllarca hapis yattım. Görüş günü gardiyan her kapıyı açtığın da çocuk misali ürkek yüreğimle, gözlerimde umutla baktım.
Peki suçum neydi? Kimsesizlik mi? Aşık olmak mı? Anne olmak mı? Ya da inanıp, güvenmek mi?
Suçum neydi?
Adaleti uzak olan hayatta kader mahkumu olmak mı?
~~~

"Ben Özgür. Hayatta Annesinden ve kardeşinden başka kimsesi olmayan onların huzuru, mutluluğu için kendi hayatından vazgeçmiş Özgür. Otuz yaşında hayatın her türlü kirli yüzünü görmüş, her çıkmaz sokağına girmiş, ne günler görmüş ne günler geçirmiş fakat emanetini, kardeşini koruyamamış,isminin verdiği ağırlığın zindanına kardeşini prangalayan ama elinden bir şey gelmeyen beceriksiz gariban Özgür. Emanetine sahip çıkamayan, hayatın her türlü sillesini yiyen Özgür Korhan."

"Suçum kahpe olan dünyaya boyun eğmekse bana da takın kelepçeyi Hakim Bey."

~~~

"Ben Sinan. Hayattan hiç bir şey istemedim bu güne kadar, çünkü her şeyim vardı. Bir şey hariç: Sevgi. Kimine göre sorumsuz, kimine göre züppe, ama bilmezler ki bir şey çırpınır sol yanımda. Bir kuşun özgürlüğe kanat çırpışı gibi kıpır kıpır. Fakat kinim büyük mahkum eder o küçük kuşu sol yanıma. Sevgisiz bir dünyaya gözlerimi açmak, sevgiyi umarak yaşamak bir suçsa,suçluyum ama cezam bir parça mutluluk olsun.Ben ailesinden sevgi görmeyen,fakat sevgi dilenen Sinan Özdemir."

"Cezam sevgisizliğe mahkumluk olmasın işte o çok zor be Hakim Bey."

~~~

"Ben Araz. Adaletin terazisi şaşmasın diye uğraşıp sonunda kendi hayat terazisini şaşıran Araz. Dünya'nın terazisinin bir kefesinde adalet bir kefesinde hayatım, amaç belli seçim belli. Adaletin kılıcı keskin olur diyerek evladını öksüz koyan adalet şaşmasın diye her gün evladının göz yaşlarında boğulan Savcı Araz Tunaboylu. Adaleti sağlamayı becerdim de suçum ; evladımın göz yaşını silmeyi beceremedim Hakim Bey."

~~~

"Ben Rüzgar. Annesini bir hastalık yüzünden kaybedince insanların dertlerine derman olmak için doktor olan ama kendi yarasına merhem olamayan Rüzgar. Eline doğan hayatlar varken kendi canına hayat veremeyen Rüzgar. Bana hem anne,hem baba olan adamın ölüm döşeğinde yüzünü güldüremeyen elleri ile şifa dağıtıp kendi derdine çare bulamayan Rüzgar Aydeniz.
Suçum neydi de sen beni çaresizlikle sınıyorsun hayat?"

"Aldırma Gönül" yakında sizlerle...

-yitenumutlar