I'm Inlove with Eion Sarmiento [Completed]

Twenty Five

Umiling ako at pilit na ngumiti.

"No! You know that I am, Ice Stewart Samaniego." I bit my lip habang naalala ko ang mga katangahan ko noon. "I chase him, kahit ayaw niya na. I pursue him, kahit na pilit niyang ipinamumukha sakin na wala na talaga."

"Hindi naman talaga kayo. Ang tanga mo!" Wade harsly said.

Gusto ko man magalit sa sinabi ni Wade, pero alam ko sa sarili kong tama siya. Tanga ako! Ang tanga ko sa ginawa ko. Pero anong magagawa ko? Nag mahal lang ako. Atleast, kahit hindi totoo. Isinalba ko pa ang natitirang pag-asa na hinihiling ko na sana ay pwede pa. I can take the risk. And Eion is the risk. Atleast may ginawa ako. Wala akong pinag sisihan sa lahat. Siguro ang tanging pagsisisi ko nalang ay ang nag mahal ako sa taong imposibleng mamahalin din ako pabalik.

I remembered that Eion getting irritated with me. Sino nga bang hindi maiirita sa babaeng habol ng habol sayo? Kulang nalang maging stalker ka niya. Kahit na sinasabihan kana ng masasasakit na salita at pilit na itinataboy, ito ka parin at mag hahabol. Ginawa ko 'yon. Ako ang babaeng ginawa ang lahat para kay Eion. Naging desperada ako sakanya noon kahit ang hirap-hirap na. Halos hindi ko na mapagsabay ang pag-aaral ko sa paghahabol ko sakanya noon. Napabayaan at nakalimutan ko na ang lahat! My study. My friends. My parents. That because of Eion.

"Can I talk to you, Ms. Samaniego?" The Dean asked me while I'm planning a surprise for Eion.

Kumunot ang noo ko. Medyo kinabahan dahil bihira lang naman akong kausapin ng Dean. Anong gusto niyang sabihin sakin? Na bumabagsak na ako ng tuluyan? Nag-aaral pa naman ako ha. The last time I check. Naka twenty five ako sa long quiz namin out of fifty. Hindi na iyon masama.

Sumunod ako sa Dean hanggang sa office niya hanggang sa makaupo na siya sa swivel chair niya. Ako naman ay sa upuan katapat ng upuan niya.

"Ano pong gusto niyong sabihin, Dean?" I politely said.

"Didiretsuhin na kita. I'm so very dissapointed sa mga results ng grades mo Ms. Samaniego, this is not you! Ang bababa na ng mga grades mo at hindi na umaabot sa mga dati mong grades. Hindi ko alam kung anong problema mo, pinalagpas ko ito noong prelim dahil baka napressured ka dahil ikaw ang running for the Magna Cumlaude. Akala ko makakahabol ka pa at gagalingan mo, pero unluckily hindi. Nawala ka sa inaasahan kong top students. Nawala ka sa Dean Lister. I'm sorry to say pero hindi ko na maipapangako na magiging MagnaCumlaude ka this coming year. Finals na next month. Sana mabawi mo ang lahat ng iyon! Kahit man lang hindi uno, basta mapabilang ka ulit sa top ay okay na iyon. There's a big chance na magiging Suma ka o Cumlaude. Sana, Ms. Samaniego na pag butihin mo sa susunod na semester dahil huli na iyon. Pag bumalik sa dati ang grades mo, may chance ka pang maging Cumlaude o Suma. It's up to you. Nakakapang hinayang kasi ang isang tulad mo."

When the Dean said those words, para akong nabagsakan ng panibagong bato. Bato means problema. Ang dami-dami ko ng pinoproblema! Nag-aaral akong mabuti. Pinipilit kong ipagsabay-sabay ang lahat ng problema ko. Problema kay Eion. Problema kay Daddy at Kuya Sky. Problema ko kala Rain. At ngayon problema ko sa grades ko. Pinipilit ko lahat ng iyon, pero hindi pa pala sapat ang mga ginagawa ko. Mas lalo lang palang nagiging komplikado ang lahat.

Hindi ko na alam ang dapat kong gawin.

"Ice."

Napalingon ako sa taong tumawag sakin, and I felt a little bit shock to saw Rain, Storm and Thunder. It's been weeks simula ng hindi namin pagkakasunduan. At ito ngayon sila sa harapan ko. I weakly smiled to them. Atleast, I tried to smile kahit na ang dami kong problema. Still, mga kaibigan ko sila.

"Hindi kana namin kilala. Hindi na ikaw 'yan, nang dahil lang sa Sarmiento na iyon!" Thunder said in a serious tone.

Napayuko ako. Kaya ba sila nandito para ipamukha sakin na hindi na ako ito? Na nang dahil kay Eion kinakalimutan ko na ang lahat? Akala ko pa naman, kaya sila nandito para damayan ako. Hindi pala!