Alphabet Boy・Melanie Martinez (Dutch)

Six

Ik zwaaide naar Bella die met haar fiets voor de deur stond en pakte ook zelf mijn fiets. Samen fietsten we richting school. Bella glimlachde. "Je ziet er echt goed uit Mel, ze gaan nog opkijken." Ik keek haar dankbaar aan. "Echt heel erg bedankt voor alles." "Geen dank. Jij verdient ook een kans toch?" Ik keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Kans?" Ze glimlachde. "Om er tussen te vallen." Ik knikte. Op school zetten we onze fietsen in de stalling en ik liep achter Bella aan naar haar groepje. Mijn blik kruisde die van Michael, en hij keek me trots aan. Hij boog zich naar me toe en fluisterde in mijn oor. "Je ziet er goed uit." Achter me hoorde ik gefluit. "Michael, welke chick heb je nu weer mee- holy shit, Melanie. What the fuck is er met jou gebeurd?" Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen. "I-ik... Dankje? Denk ik- ehm-" ik voelde Bella's hand op mijn schouder. "Ik en Mikey hebben haar geholpen." Luke knikte. "Heb je goed gedaan dan." Ik krabte nerveus in mijn nek. "Dus babe, zullen we binnenkort ons afspraakje maar eens over doen?" Ik keek hem weifelend aan. "Liever niet, sorry Luke." Zijn lieve blik was op slag verdwenen. "Preutse bitch." En weg was hij. Vanuit mijn ooghoek zag ik Bella hem kwaad nakijken. "Hij kan er ook echt niet tegen als hij zijn zin weer eens niet krijgt... Het spijt me Mel." Ik schudde mijn hoofd. "Het is niet jouw schuld."

Voor de tweede keer deze week liet ik me naast Michael op de bank in zijn kamer vallen. "Mel?" Ik keek hem vragend aan. "Ja?" Hij krabte een tikje nerveus in zijn nek. "Ik ergens met je over praten. Goed... Ehm- jij en Bella zijn nu goede vriendinnen. Bella is mijn vriendin." Ik knikte. Hij keek me nu aan. "Ik hou van haar. Heel erg veel. Het is alleen- ik ben zo... Zo erg in de war." Ik fronsde. Toen hij weer begon te praten, was zijn stem hoog en lichtelijk schor, vol van emoties. "Sinds jij weer hier op school zit... Mel, ik ben zó in de war... Vandaag, toen Luke er was, was ik zo jaloers. Het slaat nergens op, maar ik was zo boos op het feit dat hij dingen met je wou doen... Ik ben zo aangetrokken tot je, en ik wou dat ik het niet voelde en tegelijkertijd wil ik het voor altijd vasthouden. Mel?" Ik knikte nogmaals. "Wat... Hoe denk jij hierover?" Ik zuchtte. "Ik vind het heel lief Michael, maar ten eerste is Bella voor mij nu mijn beste, en ja enige vriendin. Ten tweede... Nee, we zijn gewoon vrie-" ik werd onderbroken door Michael de mijn gezicht ruw tussen zijn handen pakte en zijn gezicht naar het mijne bracht. "Michael, stop-" ik weigerde hem te zoenen, hoewel ik amper adem kreeg door de dwingende houding waarin hij me hield. Toen hij zijn lippen op de mijne drukte, begon in spartelend in paniek te raken. "Laat mijn fucking beste vriendin los, klootzak." Gelijk voelde ik de spanning van Michaels armen om me heen verslappen. "Bella-" "Jij zou je bek moeten houden, Michael. Achter mijn rug om verliefd zijn op mijn beste vriendin en haar dan ook nog misbruiken?" Ik keek naar Michael, een traan rolde over zijn wang. "Bell, alsje-" "Michael, hou toch op. We zijn uitelkaar. Mel, kom mee?" Samen lopen we het huis uit, Michael gebroken achterlatend.