Alphabet Boy・Melanie Martinez (Dutch)

Three

Ik laat me op mijn plekje vooraan zakken. We hebben nu economie, dat heb ik nog niet gehad. Ik kijk op als er iemand naast me komt zitten. Zijn zilverachtige geverfde haar staat alle kanten op. "Hai Melanie." Ik glimlach. "Michael! Hoe gaat het?" Hij haalde een hand door zijn haar. "Wel goed." Ik lachtte vriendelijk naar hem. "Dat is mooi! Wil je een kauwgumpje trouwens?" Hij keek even fronsend naar het roze verpakkinkje in mijn hand, maar nam het toen aan. "Dankjewel." Ik stopte het knalroze blokje in mijn mond, en kauwde erop tot het zacht was. "Tering, dit is zoet." Ik keek grinnikend om. "Hewt ish lwekker." Hij knikte. "Jawel."

Ik stopte mijn boeken in mijn tas. Net toen ik op wou staan en weg wou lopen, voelde ik Michaels hand op mijn schouder. "Hey- ik zag dat je eh... Nog niet echt vrienden had gemaakt. Als je wilt... Je kan wel met mij mee deze pauze? Ik stel je wel aan wat mensen voor." Ik glimlachtte breed. "Dankjewel Michael! Dat is heel lief van je!" Ik bleef dicht bij hem toen we het lokaal en daarna de school uitliepen. Ik liep achter hem aan naar zijn vrienden. Ik keek iedereen glimlachend aan. Ze zagen er wel heel anders uit dan ik- maar dat maakte niet uit, ze waren vast heel aardig! Michael kwam naar mij toe met zijn arm om een meisje heen geslagen. Volgens mij hield ze van zwart. Ik grinnikte. Iedereen hier hield van zwart, wat was dat toch? Het meisje keek me aan, één mondhoek lichtelijk omhoog gekruld. "Mikey, wie is deze- eh- babydoll?" Hij lachtte ongemakkelijk. "Dit is Melanie- een jeugdvriendin van mij. Mel, dit is Bella, mijn vriendin." Ik glimlachtte naar haar. Ik staarde naar het zwarte bandje om haar nek. Het stond wel gaaf.

Toen ik naar de les wou gaan, kwam Michael nog naar me toe. Hij krabte nerveus aan zijn oor. "Melanie? Heb je vanmiddag na school even tijd? Ik wil even met je praten." Ik knikte blij. "Prima! Zie je dan! Volgens mij hebben we het laatste uur samen. Doei Michael!" Ik zwaaide ook nog even naar Bella, die me eigenlijk negeerde, en liep naar mijn lokaal.

Ik liep op Michael af, die al op de gang stond te wachten. Hij glimlachtte. "Kom je mee? Mijn moeder zal het trouwens leuk vinden om je weer eens te zien." Ik knikte en liep achter hem aan naar de fietsenstalling en pakte mijn fiets. Samen fietsten we weg. "Hoe was het trouwens gisteren met Luke?" Ik haalde al fietsend mijn schouders op. "Mwah. Niet zo tof, hij wou mij verkrachten, maar zoals mama tegen mij had gezegd-" ik werd onderbroken door Michaels harde, heldere lach. "Mel, hij wou je niet verkrachten. Hij ziet er misschien een beetje bruut uit, maar hij zal nooit iets met een meisje doen zonder dat zij het wilt." Ik viel stil. Oh. "Oke. Als jij het zegt!" Gelijk toverde ik weer mijn standaard glimlach tevoorschijn. Michael keek met vrolijk staande ogen toe. "Heb je nooit een beugel genomen?", richtend op het spleetje tussen mijn twee voortanden. Ik schudde mijn hoofd. "Papa vond het altijd schattig, zei hij." Michael knikte. "Waar is je vader eigenlijk?" Ik wees omhoog. "In de hemel." Het was even stil. "Oh. Het spijt me." Het was verder stil, totdat we onze fietsen voor Michaels huis zette. Het was van buiten niks veranderd sinds we kleine kinderen waren. Ik liep achter hem aan de woonkamer in, zijn moeder stond in de keuken, thee te zetten. "Hallo Mevrouw Clifford!" Ze keek om, haar ogen scanden mijn gezicht. Ze kneep haar ogen een beetje dicht. "Help me even liefje, jij bent...?" Ik glimlachtte. "Melanie!" Nog even bleef haar gezicht gefronsd staan, maar toen sperde ze haar ogen open. "Melanie, kindje! Wat is het lang geleden dat ik jou heb gezien! Kom eens hier, wat zie je er goed uit!" Michaels moeder sloot me in een warme knuffel. Ze gaf mij en Michael een kop thee aan. "Ga maar gauw naar boven schatten, jullie zullen een hoop te bespreken hebben na zoveel jaar, lijkt me!" Ik liep achter Michael aan de kamer uit, de dampende kop thee in mijn handen.

Authorsnote:
Met IrwinsScars as Bella