MONTGOMERY 3 : If Only

Chapter 14

Moth

"Si Rian!"

Tinuro ko si Adrianna na nasa harap ng isang restaurant. He's with the dimple guy, if I'm not mistaken.

Mabilis na pinarada ni Uno sa harap nila ang kotse niya at binaba ang bintana niya. Sumilip ako sa bintana para makita si Rian. Nakita kong hinawakan siya sa braso ni dimple guy.

What is this?

"Rian!" Sigaw ni Uno.

Mabilis na napalingon si Rian sa amin at kita ang pagkagulat sakanyang mukha.

"Anong ginagawa niyo dito?" Tanong niya.

"I heard you've been kidnapped. We're here to save you" Pag bibiro pa ni Uno.

Liningon ni Rian ang lalaking may dimples at may sinabi siya dito. Inayos ko ang sarili ko nang makitang tinalikuran niya na 'to at naglakad palapit sa kotse. Sumakay siya sa likod at ramdam ko ang bigat ng presensya niya.

Hindi pa naman niya nasasarado ang pintuan ay mabilis ng pinaandar ni Uno ang kotse na naging dahilan ng pagkahawak ko ng mahigpit sa seatbelt.

Akala ko ba dahan-dahan? Ano 'to?

"Fuck!" Napasigaw ako nang muntik na kaming makabangga ng kotse sa harapan.

Literal na liliparin ang puso ko dahil sa bilis niyang magpatakbo. I was silently praying for God to save us.

Damn you, Uno.

"Don't say badwords, sweetheart." Ani Uno habang humahalakhak.

Sweetheart..

I remembered something. The day I started feeling the unrecognizable thing inside me. It's a virus.. a deadly one. Ayaw ko itong pangalanan dahil sa oras na gawin ko 'yon, masisira ang lahat.

"Sweetheart your face! Kainis ka Uno. I'll die early because of you!" Inis kong wika.

Hindi ako pwedeng magpa-apekto. I need to act like there is nothing going on inside me. I need to act like the virus inside of me is not killing me. Kaya ko 'to, mapapatay ko ang virus na 'to.

I can escape.. I will.

"I'm not gonna do anything to hurt you. You know that." Madiin na saad ni Uno at mas lalo pang pinaharurot ang sasakyan.

Parang nalaglag ang puso ko sa sinabi niya. Of course, alam ko na ang katuloy ng sasabihin niya! He won't hurt me because Romeo will turn into a wild beast and I don't even know why.

Mabilis naming narating ang Mansyon at mabilis rin akong lumabas. Patakbo akong pumasok dahil hindi ko na kakayanin ang lahat. Mula sa bilis ng pagpapatakbo niya hanggang sa mga napag-usapan namin.

It's too much for a day, knowing na mahaba pa ang araw.

"Tul? Saan kayo galing?"

Natigil ako sa paghakbang nang marinig ko ang pagtawag sa akin. Sa sobrang pagod at kaguluhan sa puso ko ay hindi ko napapansin ang nasa paligid ko. Tuloy tuloy lamang ako sa paglalakad na hindi ko namalayan na nasa sala pala sila Kuya Carl.

"Sinundo namin si Rian." Saad ko at padabog na umupo sa tabi ni Kuya.

"With Uno?"

Tumalon ang puso ko nang marinig ko ang boses ni Simon. Nag-angat ako ng tingin at hinanap ang mga mata niya. Nagka-salubong ang mga mata namin at para akong malulusaw sa tingin na iginagawad niya sa akin.

Matalim ang mga tingin niya pero may iba pa akong emosyon na nakikita doon.

"Yes.." mahina kong sagot.