MONTGOMERY 3 : If Only

Chapter 7

Matters

"Stop by muna daw tayo sa nearest fast food chain. We need to eat lunch" saad ko.

I got the message from Clyde. Sakto at gutom na rin ako.

"Simon, pakuha ng maliit kong bag sa likod." Pakiusap ko kay Simon.

Lumingon pa ako sandali para tignan kung kukunin niya ba dahil baka hanggang ngayon ay nagtatampo pa siya and guess what? Tama nga ako. Naka halukipkip ang mokong at ayaw kunin ang gamit ko sa likod.

Wala sa sariling napairap ako.

"Gelo, can you please get my small bag?" Inis na inis kong wika habang pinipilit magtimpi.

Mabilis na tumango si Gelo pero bago niya pa makuha 'yon ay nakipag unahan si Simon sakanya. Siya ang kumuha ng gamit ko at inabot 'yon sa akin.

Hindi ko mapigilan ang magtaas ng kilay dahil sa ginawa niya. May saltik din ang isang 'to. Ano 'yon? Gusto lang ng kakompetensya. Bahagya siyang tumingin sa akin at binigyan ako ng isang ngisi.

Oh! Inaasar niya ba ako?

Tumigil kami sa isang malapit na gasoline station at nakapaikot dito ang mga fastfood chain. Lumabas na kami ng kotse at sabay-sabay na naglakad. I was walking beside Agatha and we were both laughing while looking at Alice's face.

"Hey! Grabe! I want to kill Kuya Uno! Pakiramdam ko mawawalan ako nang kaluluwa dahil sakanya!" Inis na inis niyang wika.

We laughed at her at kinwento niya kung paano mag drive si Uno kanina. Though kahit naman hindi niya ikwento ay alam ko na kung papaano dahil mas madalas ay kay Uno kami sumasabay, buti nalang ay kay Kuya Adrian kami ngayon.

Medyo mas matitiis naman ang driving skills ni Kuya Ad.

Si Uno, akala mo nasa karera pag nagdrive. Para siyang nasa underground racing na parang nakataya ang buhay mo. Uno's driving is equal to a horror experience.

"I'll kill him for you" saad ni Agatha at biglang sinapok si Uno.

Tumawa ako dahil doon at pilit kong pinipigilan ang tawa ko habang papamasok kami sa Mcdonalds, matagal tagal na rin nang last kaming kumain dito. Pumupunta lang namin kami sa mga ganito tuwing tumatakas kami sa P.E Classes namin.

Napalingon lahat nang pumasok kami. Napahakbang ako patalikod dahil hindi ako sanay sa atensyon. I'm aware of what will people think when they see us but I'm not comfortable with it.

"Are you okay?"

Napaigtad ako nang may naramdaman akong palad sa likod ko. Bahagya akong lumingon at nakita si Simon. Hinawakan niya ako sa braso at hinila palapit sakanya.

Ngumiti ako.

"Okay lang.." mahina kong sagot.

Sabay kaming sumunod sa mga pinsan namin at nakita kong pinagdikit dikit ng mga staff doon ang table para magkasya kaming sampo.

Lumibot ang mata ko doon at nakita kong may bakanteng upuan sa tabi ni Adrianna. Lumingon ako kay Simon at tumango siya sa akin. Binitawan niya ako at hinayaang lumapit kay Rian para umupo sa tabi niya.

"I'll miss Manila" saad ko habang hinihilig ang ulo ko sakanya.

Tumingin ako sa labas at pinagmasdan ang mga naka paradang kotse doon. I conclude, maraming mga bumabyahe ngayong araw ngayon.

"We can still go back.. madalang ngalang. Look at the brighter side, hindi mo na makikita yung boyfriend mong.. urg! Mukhang bola dahil bounce ng bounce from one person to another." Aniya.