I Hate U I Love U

Part 12

Μπαινουμε μεσα στο σπιτι του. Δεν προλαβαινω να κλεισω την πορτα να αρπαζει και με χτυοα στον τοιχο. Αρχιζει να με φιλα αγρια ενω εγω του τραβω τα μαλλια. Τα χερια του κατευθυνονται απο την μεση μου πιο κατω. Με χουφτωνει. Ενα βογγητο μου ξεφευγει αναμεσα στο φιλι μας. Σταματαει για λιγο οτι κανει λες και το κανει επίτηδες και χαμογελαει. Δεν αντεχω αλλα ετσι και του επιτιθεμαι. Αρχιζω να τον φιλαω αργα και βασανιστικα. Το ξερω οτι αυτο τον καυλωνει.

Με πιανει απο το χερι και με τραβαει προς τα πανω. Αρχιζω να αγχώνομαι. Δεν ειμαι ετοιμη για αυτο ακομα. Δεν θελω να βιαστω αλλα νομιζω οτι δεν ειμαι ακομα ετοιμη. Δεν θελω να χασω ακομα την παρθενια μου αλλα οταν θα ειμαι ετοιμη θελω να ειναι ο Μάικ αυτος που θα την παρει.

Μπαινουμε στο δωματιο του. Με ριχνει στο κρεβατι του και ανεβαινει πανω μου. Με φιλαει και τον φιλαω. Τοτε νοιωθω την στυση του να μεγαλωνει.

-Μάικ.. προσπαθω να λω αναμεσα στα φιλια μας.

-Ελα μωρο μου.. μου απανταει.

-Δεν μπορω.. του λεω και πλεον εχει σταματησει να με φιλαει και με κοιταζει.

-Ενταξει μωρο μου. Οποτε εισαι ετοιμη μου λεει..

-Συγνωμη λιγο.. μου λεει και απορω. Μαλλον το καταλαβε απο το βλεμμα μου.

-Πρεπει να παω στην τουαλετα οπωσδηποτε.. μου λεει καθως εχει ηδη σηκωθει και πηγαινει.

Ενα χαμογελο εχει σχηματιστεί στο προσωπο μου. Μαλλον ειναι η ικανοποιηση για αυτο που του προκαλεσα. Επεστρεψε μετα απο λιγο και φορουσε μονο το μπεξερακι του. Αχ ειναι τοσο καυτος.

-Τι κοιτας;

-Εε τιποτα τιποτα.. λεω και νομιζω οτι εχω κοκκινισει αλλα δεν φαινεται γιατι ειναι σκοτεινα.

-Δεν χρειαζεται να κρυβεσαι το ξερω οτι ειμαι μαναρος.. μου λεει και γελαω.

-Δεν εισαι απλος μαναρος εισαι ο δικος μου μαναρος.. του λεω και μου χαμογελαει οπως και εγω.

Μετα απο λιγο μου εφερε να βαλω ενα μπλουζακι του για να κοιμηθω και εγω ανετα. Το βαζω και ξαπλωνω δυπλα του. Νοιωθω το χερι του στον κωλο μου. Γυριζω και του δινω ενα φιλι.

-Καληνυχτα πριγκιπεσσα μου!! μου λεει

-Καληνυχτα μαναρε μου.. του απανταω και μας παιρνει ο υπνος.

[...]

Ξυπναω το πρωι και αντικριζω το βλεμμα του Μάικ πανω μου. Εχει ενα χαζο χαμογελο καθως με κοιταει. Ειναι τοσο γλυκος. Τον αγαπω.

-Καλημερα.. του λεω νυσταγμενα.

-Η αγουροξυπνημενη σου φωνη ειναι πολυ σεξι.. μου λεει και γελαω.

-Ποση ωρα με κοιτας;; τον ρωταω

-Αρκετη ωστε να μην θυμαμαι ποση.. ωωω ο γλυκος μου.

-Περιμενε εδω ερχομαι σε λιγο.. μου λεει μετα απο λιγο.

Καθομαι στο κρεβατι του και σκεφτομαι τι εγινε εχθες. Περασα τοσο ωραια αλλα με στεναχωρει πολυ το γεγονος οτι δεν ειμαι ετοιμη να του δωσω ακομα αυτο που θελει. Γιατί γαμω μου συμβαινει αυτο?? Κοντευω να τρελαθω. Καθε φορα που ειμαι μαζι του νομιζω οτι ειμαι ετοιμη αλλα οταν φτανω σε αυτο το σημειο απλος κουμπωνει το σωμα μου. Δεν ξερω γιατι. Αλλα και παλι ειμαι ευτυχισμενη με οτι μου συνεβη εχθες. Πρωτη φορα ενα αγορι ενδιαφερεται τοσο πολυ για εμενα και μου αρεσει. Αλλα αυτο το αγορι δεν ειναι απλος ενα αγορι, ειναι το αγορι μου, το αλλο μου μισο, η αιτια που περιμενω πως και πως να ξυμερωσει και να περασει να με παει στο σχολειο. Το ξερω πολυ περιεργο να βιαζομαι να ερθει δευτερα για να παω σχολειο αλλα ειναι η αληθεια. Αυτες τις σκεψεις διακοπτει ο Μάικ καθως ερχεται με εναν δισκο με 2 κουπες καφε και καικ σοκολατα, κρέπες και τυγανιτες.

-Εσυ τα εκανες ολα αυτα;; τον ρωτησα εκπληκτη.

-Ναι.. μου απανταει. Το να βρω και γκομενο που να μαγειρευει τοσο καλα ουτε που το ειχα φανταστει.

-Μμ.. ειναι τελεια.. του λεω καθως τρωω μια μπουκια απο την κρεπα σοκολατας. Γελαει και μ κανει νοημα οτι εχω λερωθει. Πριν προλαβω να το σκουπισω με φιλαει για να το καθαρισει. Γελαω οπως κι αυτος. Απλος τον λατρευω.

Η ωρα περασε και επρεπε να παω σπιτι μου. Με πηγε με το αυτοκινητο και με αφησε ενα τετραγωνο πιο πριν για να μην δουν τιποτα οι γονεις μου καθως ειναι Κυριακή και δεν δουλευουν. Περπαταω στις 1 η ωρα το μεσιμερι με τα ρουχα που φοραγα εχθες το βραδυ. Ειναι το θεαμα της ημερας. Ευτυχως δεν ειμαι βαμμένη καθως ξεβαφτηκα εχθες στο σπιτι του Μάικ.

Εφτασα στο σπιτι. Ο Μπαμπας μου ελειπε και ηταν εκει μονη της η μαμα μου. Μιλησαμε λιγο και πηγα να κανω ενα μπανακι. Η υπολοιπη ημερα περασε ησυχα. Το βραδυ ομως ηρθε παλι ενα μυνημα απο εκεινα. Το ειχα ξεχασει αυτο το θεμα. Δεν μπορω. Ανησυχω πολυ γιατι ξερουν πολλα για την ζωη μου χωρις να ξερω πως. Το μυνημα απειλουσε παλι οτι αν πω κατι τα ατομα που αγαπω θα παθουν κακο. Προσπαθησα να το αγνοήσω αλλα μου ηταν αδυνατον. Το βραδυ δεν μπορουσα να κοιμηθω γιατι κακα σεναρια ερχονταν στο μυαλο μου και η περιεργια μου για το ποιος κρυβεται πισω αυτο μεγαλωνε. Καποια στιγμη με πηρε ο υπνος αλλα ηταν πλεον ξυμερωματα Δευτερας και σε λιγες ωρες επρεπε να σηκωθω παλι για σχολειο.