I Hate U I Love U

Part 4

Ντριννν...

Προσπαθω να σηκωθω αλλα μου ειναι αδυνατον μετα τα χθεσινα με τον Μπραντλει. Με εχει κουρασει πια. Σηκωνομαι με τα χιλια ζορια βαζω ενα μαυρο κολαν και μια μπορντο λιγα μακρια μπλουζα και τα κοκκινα vans μου. Περνω την τσαντα στον ωμο και φευγω. Οι γονεις μου πλεον λειπουν συνεχεια απο το σπιτι. Βρηκε και η μαμα μου δουλεια και φευγουν και οι δυο νωρις απο το σπιτι. Εχουμε απομακρυνθει πολυ.

Τελος παντων βγαινω στον δρομο και αρχιζω να περπαταω. Βλεπω τον Μάικ με το αυτοκινητο να με προσπερναει και να σταματαει λιγα μετρα μπροστα μου.

-Θα μπεις;

-Δεν εχει και τοσο ζεστη σημερα.. λεω χωρις να το πολυ σκεφτω.

-Οχου καποια εχει νευρακια πρωι πρωι.

Μονο αυτο χρειάστηκε για να με πεισει να μπω. Αφου προσφέρθηκε γιατι να μην δεχτω. Στην διαδρομή δεν μιλουσαμε. Εγω ημουν καπως σφιγμενη επειδη παλι ετρεχε αλλα δεν ειπα τιποτα. Φτασαμε στην στροφη που παει για το σχολειο.

-Κατεβα εγω δεν θα ανέβω την πρωτη ωρα.

-Οκευ ευχαριστω.. του λεω χωρις να τον κοιταξω.

Αρχισα να περπαταω και μολις φτανω στο παρκινγκ του σχολειο βλεπω μια μαυρη μηχανη παρκαρισμενη. Παντου θα γνωριζα αυτη την παντα γυαλισμενη μηχανη. Εχω μεινει να την κοιταω.

-Βενια.. ακουω μια φωνη απο πισω μου.

-Μπραντλει... τσιριζω και τρεχω στην αγκαλια του.

Μου δινει ενα φιλι. Συνεχιζει προς τον λαιμο μου. Εγω εχω κοκαλοσει. Συνηδητοποιω οτι δεν νοιωθω οτι ενοιθα πριν. Νοιωθω οτι κατι λειπει οτι κατι χαθηκε. Η φλωγα εσβησε εξετιας της απόστασης. Δεν λεω τιποτα. Σταματαει με τα φιλια.

-Τι λες; Παμε στα Starbucks που ειδα οταν ερχομουν;

-Και δεν παμε.. του λεω.

Ανεβηκα στην μηχανη, τον αγκαλιασα και φυγαμε για τα Starbucks.

Φτανοντας βλεπω να καθεται μεσα ο Μάικ με την παρεα του. Δεν το σκεφτηκα αυτο οταν μου προτεινε να ερθουμε εδω. Αλλα απο την αλλη τι με νοιαζει. Λες και εχω κατι μαζι του. Μπαινουμε μεσα. Απο την ωρα που κατεβηκα απο την μηχανη ο Μάικ δεν ειχε παρει το βλεμα του απο πανω μου. Μου αρεσε οταν με προσεχε.

Καθησαμε σε ενα τραπεζι πιο περα και αρχισαμε να μιλαμε αλλα εγω δεν ακουγα τι μου ελεγε ο Μπραντλει. Σκεφτομουν οτι δεν ενοιωσα τιποτα οταν με φιλησε αλλα οταν με κοιταζε ο Μάικ κατι μεσα μου ζωηρευε. Επρεπε να του πω να χωρισουμε και η καταλληλη στιγμη ειναι τωρα.

-Βενια με ακους;

-Εεε ναι. Απλος κατι σκεφτομουν.

-Τι τοσο σημαντικο;;

-Κοιτα Μπραντλει.. πριν οταν με φιλησες δεν ενοιωσα οτι ενοιωθα στην Νεα Υορκη και πιστευω οτι δεν τραβαει ολο αυτο μεταξυ μας.

-Εισαι τελειως βλαμμενη;; αρχιζει να φωναζει και ολοι μας κοιταζουν.. Εγω ηρθα με την μηχανη να σε δω γιατι ελεγες οτι σου λειπω και εσυ αντι να χαρεις λες οτι θες να χωρισουμε;; Σηκω τωρα απο την καρεκλα φευγουμε.

-Σταματανα φωναζεις. Δεν παμε πουθενα.

-Κι ομως θα παμε.. λεει με ενα αηδιαστικό υφος.

Δεν κουνιεμαι απο την καρεκλα. Με πιανει βιαια απο το μπρατσο και με τραβαει.

-Πες μου τωρα που μένεις.

-Ασε με γαμω... δεν παω πουθενα... αρχισα να κλαιω.

-Μαλακα αστην.. φωναζει ο Μάικ ερχοντας προς το μερος μας. Αχ δεν το πιστευω τι γινεται γαμω το;

-Για αυτον με παρατας Βενια;; για τον πρωτο μαλακα που σου γυαλισε;

-Αστην γαμω γιατι θα πλακωθουμε αγρια.. λεει ο Μάικ

-Φευγω αλλα Βενια θα το πληρωσεις ακριβα αυτο που εκανες.

Αρχιζω να κλαιω με λυγμους.

-Εεε εισαι καλα; με ρωταει ο Μάικ.

-Εσυ π ς με βλεπεις;

-Σκατα.. γελαω. Με εκανε να νοιωσω πολυ καλυτερα.

-Να σε παω σπιτι; με ρωταει αφου εχω συνέλθει λιγο.

Του γνεφω καταφατικα. Αφηνει χρηματα στο τραπεζι και σηκωνομαι.