HUNHAN: That Guy!

Chapter 37

Errors and typos. Sorry and beware! Mwapz.

Tahimik akong pumasok sa Mercedes Benz ni Sehun. Hindi pa rin nawawala ang kursyonidad ko sa nakita ko kanina. Nagdadalawang-isip ako kung sasabihin ko baito kay Sehun pero naisip ko na huwag na lang. Mamaya na lang kapag tumatakbo na ang sasakyan. Ano nga ba ang koneksyon ni Ummaka Mr. Oh? Close friend ba sila? Hindi ko naman kase kakilala ang mga kaibigan ni Umma at Appa. Kung hindi sa pangalanan, sa itsura naman at batid ko na matagal na sigurong hindi nagkikita ang dalawa.

Pinagamsdan ko si Sehun na naglakad patungo sa kabilang side pagkatapos niyang isara ang pintuan ko. Nakasuot lang siya ng simpleng blak polo-shirt at naka-pantalon. Ako naman ay ay nakasuot ng red-stripes na polo at naka-maluwag na pants. Hindi ko maiwasang tingnan siya pataas sa abdomen niya pataas sa kanyan biceps a litaw na litaw hanggang sa mukha at buhok niyang gulo-gulo pero, bit my lips, ang hot. Super hot. Oh, fans myself.

Napansin niya ang titig ko sa upper body niya kaya bumaling siya sa akin. There's a hint of playfulness playing at his lips. "Hot ba?" Tanong niya saakin at absentmindedly ay napatango ako sa itianong niya. Namula ang mukha ko nang mapagtanto ko ang ginawa ko kaya dali-dali akong tumingin sa harap namin. Sehun laughed and reach for my left hand. He holds it and takes it to his lips. Mas lalong ng-init ang pisngi ko sahil sa ginawa niya. Mabilis ko na lamang kinuha sa kanya ang kamay ko.

"Alis na tayo. Magdidilim na. Susundin pa nati si Ziyu kina Baekhyun. Bilis na," wika ko para itago ang hiyang nararamdaman ko. Bakit ba ako nahihiya? Eh kase, parang bago pa rin yung mga sides na ganito ni Sehun. Kahit ilang beses na niya akong pakiligin at pag-initin ang pisngi ko, hindi ko pa rin maiwasan na magulat. Hindi na ako makapaniwala eh. Possessive, sweet, strict, pervert Sehun is just so... Nice? Ugh, i dont know.

Nasa daan na kami patungong aidport. Medyo malayo ito at mukhang matatagalan kami sa pagpunta roon dahil na rin sa traffic na sinabi ng news sa radio nang buksan ni Sehun ito. Ang tahimik sa pagitan namin ni Sehun. Walang nag-iimikan at tanging 'Wonderful tonight' laman an naririni sa loob ng kotse.

Napabuntong-hininga ako at napatingin ka Sehun. Tiningnan ko ng maigi ang side view niya. Napakunot-noo ako nang may mapansin. May hawig talaga sila, naisip ko. Pero imposible lang talaga. Papaano? Hindi ko rin alam kung ano ang sagot ko sa tanong na papaano. Hindi ko maiwasang mangamba. Paano nga kung magkapatid kami ni Sehun? To be honest, ang naiisip ko lang ngayon ay kung papaanong may picture si mr. Oh nang third birtday ng ikalawang panganay na kaptid ko. At may hawig nga si jesper kay mr. Oh at kay Sehun. Ngayon ko lang nga rin napagtanto ba may hawig pala sila talaga nitong lalaking seryosong nagda-drive ngayon na katabi ko. Nangilabot ako nang maisip ko na anak ni Umma si Jesper kay Mr. Oh. Jusko, sana hindi.

"You okay?"
Tanong ni Sehun na nagpabalik sa ulirat ko. Ngumiti ako sa kanya at tumango. "Yah, why did you ask?"

He gave me side glance ago itinuon muli ito sa daanan. "Babe, madali kang basahin. You are too open for your emotions. Para kang open book sa totoo lang," tugon niya kaya umiwas ako ng tingin sa kana at ibinaling sa bintana na nasa right ko."Tell ma, han, what's bothering you?"

Nagpakawala muna ako nang mabigat na hininga bago tumingin sa kanya. "Sehun, wala ka bang nararamdman sa akin na kakaiba? You know, parang... Ano ba tawag dun," nakalimutan ko iyong salita. Wait, magiisip ako ng other word. "Parang... Basta, kakaiba. Ganun, ugh!" I groaned at napatakip ng mukha.

He chuckles before giving me a glance again. "Sweeteart," panimula niya, damin endearment. Anong susunod? Honey? "Yup, I do. Parang gusto pa kitang kilalanin, mga ganun. Yung iba sa pakiramdam ko sa tuwing titingin ka sa akin na parang kakainin mo ako." Rolled my eyes at his answer. "I feel in love wherever you are near me and whenever you talk to me. Ang lakas. Parang ang sarap yung hagod basa ganun ewan, di ko maiexplain."

"Hindi ganun," kunot-noo siyang maparinfin sa akin. "I mean, alam ko naman na sobrang patay na patay ka sa akin. An ibig ko lang sabihin eh, yung... Ano, parang, uhmm, l-lukso ng d-dugo?" I bit my lips. Tama ba yung mga ginamit kong salita?

Napatili ako nang biglang pumreno si Sehun. Napakapi ako sa harapan ko at takot namay inis kong tiningnan siya. "May balak ka ban patayin ako sa gulat?!" Bulyaw ko sa kanya ang bilis ng tibok ng puso ko sa nangyari. Muntik nang mapasubsob ang beautiful face ko. Huhu, di ko mapapatawad si Sehun kung sakali mang may mangyaring di maganda sa flawless kong mukha. Kunot-noo naman iyang tumingin sa akin.

"What are you talking about, mrs. Oh?" Inis niyang tanong kaya nahiga ako sa head rest nitong upuan. Bigla na lang akong kinabahan. Ang bilis ng tibok n puso ko na sa tingin ko ay dalawang rason. Una, dahil sa nangari kani-kanina lamang at ikalawa, ang-di ko alam kung on purpose iyon o it was slipped out of his sinful mouth- pagtwag sa akin ni Sehun nan mrs. Oh.

How can he do tat? Adding sweet things inside a serious talks.

"Luhan?!" Matigas niyang tawag sa pangalan ko kaa nagdadalawang isip ako kung itutloy ko pa ba an sasabihinko o ano.

Hidi na lang siguro. Baka hindi siya makapag-concentrate, mabngga pa kami.

Umiling ako bilan sagot. "N-nevermind. P-please, continue driving."

He just stared at me for a seconds before he continues driving. I Breathed heavily. The tension in the air is too much. I dont know how to lessen it kung sakali man nanagtuloy-tuloy ito. I would just ask him some important but would give a hint questions, then?

Sana lang mali ang iniisip ko.

Traffic ng konti dahil may nangyaring banggaan sa isang banda ng high way kaya wala tuloy kaming magawa kundi mahintay sa hand signs nang pulis. Tahimik lamang si Sehun na nakatingin sa labas ng bintana pero iyong paraan niya ang pagpindot sa busina ng sasakyan ay may halong inis dahil sa kinasadlakan namin ngayon.I took this an opportunity to ask him.

"Sehun," tawag ko at hinawakan ko ang kamay niya nasa manibela. "I have a question"

Iniharap niya ang upper buddy niya sa akin. "What is it? Siguraduhin mo lang na matino yang mga tatanungin mo , Luhan, ah. I nodded at him.

"May kapatid ka paba?"

That caught him off guard. Napaawang pa ang bibig niya sa tanong ko kaya akmang hihinginna sana ako ng sorry. Naoofend ko ata pero magsalita nama siya after niyang mag-iwas ng tingin.

"Why do you ask?" Tanong niya pabalik pero iyong tono niya, malungkot. Napakagt-labi ako. Sana hindi totoo. Please, please,please!

Nang mapagtanto niyang hindi ako sasagot, nagsalita siya ulit na nagpagunaw sa mundo ko.

"I do but I never meet him. Sabi ni appa, nasa malayo siya dahil iyon daw ang makakapagligtas sa kanya sa kapahamakan nung mga araw na iyon. The story was that, my father's rival in business tried to burn our house when my father won a deal a long ago. I was in US that time with my Aunt and appa, umma, and my lil brother who was just one year old tHat time were here, in this place. Nagkaroon ng alitan noon sa pagitan ni Appa at yung naiingit na kalaban niya. So ang plano, patayin nila ang pamila ko. Beofre that happens, nakaalis na si Umma pero she was hit by a car. My appa was followed by killers so he left my brother to one of his friend. Nagka-amnesia si Umma noon and then, yun lng" malungkot siyang tumingin sa akin at hinawakan ang kamay ko. "I do have a brother and I badly want to meet him. You dont know how much i was down when my Aunt told me that he was dead in the fire but when Appa told me the truth, I want to search him but he stopped me for doing so. Ugh! I just wished he is fine."

Nagalak ako nang malaman ko na may kapatid nga siya sa totoo niyang ina. Ang iniisip ko kase eh baka anak na ni Umma si Jesper ka mr. Oh. Di kokaya kayang tanggapin iyon. Pagtataksil iyon at di ko masisikmura kung ganun an mangyari. But part of me was sad because matagal na pala niyang hinahnap iyong baby brother niya. Pero wala man lang siyang nagawa dahil na rin sa banta ng rival ni mr. Oh.

Himdi ako sure sa naii$ip ko pero baka pwede di ba?

I turned to Sehun and grabs his wrist. "Sehun, can you come with me to the hospital after Jesper is home already? I just need to visit it because you know, try natin."

Naguguluhan siyang tumingin sa akin. "I don't understand you. Ang gulo-gulo mo."

I just rolled my eyes. "Magdrive ka nalang kase gabi na tsss."

Papayag kaya siya sa gawin ko? Tanungin ko kaya muna si Mr. Oh? Ay ewan! Bahala nga basa ang mhaga. Dapat masundo nanamin s Mr. Oh.