She's unforgettable

Hoofdstuk 152

Dioni POV:

Ik druk op de bel en kijk even om me heen. Dan gaat de deur open, Ella staat voor mijn neus. 'Hoi Dioni!' 'Hé knapperd!' Ik ga naar binnen en hang mijn jas op. 'Is je zusje er?' 'Ja, Lauren zit in de keuken.' Ik aai over haar haren. Ze is de kleine versie van Giorgina. 'Dankjewel schat.' Ik loop achter Ella aan naar de woonkamer. Ella gaat weer languit op de bank liggen. Ik kijk naar Lauren die aan de keukentafel zit. 'Hé.' Ze kijkt op. 'Oh, jij bent het.' Zegt ze kalm. 'Kunnen we praten?' Vraag ik. 'Ella! Het is bed tijd.' 'Ah nééé....' 'Ja zeker, Dioni brengt je.' Ze kijkt me aan. 'I'm fine with that.' 'Oké dan.' Zucht Ella. Ik loop achter haar aan naar haar kamer. Ik knijp wat tandpasta op haar tandenborstel en geef hem aan haar. Ik doe de gordijnen op haar slaapkamer dicht. 'Waar heeft je moeder je pyjama's liggen?' Roep ik. Ze komt aanrennen en trekt een kast deur open. Ik grinnik. Het puilt uit van de kleding. 'Je bent net als je zus.' Ik pak een pyjama uit de kast en doe hem weer dicht. Ze gaat op de rand van haar bed zitten. 'Kan je dit zelf of?' Vraag ik. 'Ik ben al 8 hoor!' Zegt ze verontwaardigd. 'Sorry moppie.' Ze begint zich uit te kleden en ik ruim de badkamer op. 'Je moeder doet je haar toch altijd in een vlecht?' Vraag ik. 'Ja, kan jij dat ook?' 'Ja zeker.' Lach ik. Ze gaat staan en ik ga achter haar staan. Voorzichtig kam ik door haar lange haren heen. 'Je bent een jongen, hoe kan dat nou?' 'Ik heb vriendinnetjes gehad die ook zo'n lange bos haar hadden, dan leer je het wel.' 'Je mag maar één vriendinnetje hebben.' Zegt ze wijs terwijl ik haar haren vlecht. Ik zucht. 'Daar heb je helemaal gelijk in.'

'Klaar, kom, je bed in.' Ze gaat liggen en ik leg de dekens over haar heen. 'Wanneer komen papa en mama weer?' 'Als alle mensen hun buik vol hebben.' Ella moet lachen. Ik druk een kus op haar voorhoofd. 'Slaap maar lekker kleine prinses.' 'Kom je me vaker naar bed brengen?' Vraagt ze. 'Tuurlijk.' Ik glimlach. 'Dag schat.' Zeg ik nog voordat ik de deur sluit.

'Dus je wil praten?' Lauren zit inmiddels op de bank. 'Uhu.' Ik ga naast haar zitten. 'Ik weet iets leukers.' Ze legt haar arm om me heen en zoent me. 'Lauren.' Ik duw haar voorzichtig aan de kant. 'Ik heb nagedacht. En je gaat dit niet leuk vinden. Maar ik denk dat het beter is als ik het uitmaak, jij en ik, het gaat zo niet.' 'Wát?!' 'Het spijt me echt, maar ik heb er geen goed gevoel meer bij. Het was echt leuk, maar we maken altijd ruzie de laatste tijd.' 'Ga weg.' Snauwt ze. 'Lauren..' 'M'N HUIS UIT!' Roept ze kwaad. Ik kijk haar nog even aan en sta dan op. Als ik de kamer uitloop kijk ik nog een keer achterom maar ze kijkt stug de andere kant op. Met een zucht verlaat ik het huis. Opgelucht, maar ook met een schuldgevoel.

Giorgina POV:

'IK HEB HET GEHAALD!' Gil ik door de telefoon. 'Ik wist het! Gefeliciteerd lieverd!!' Samuel zijn stem klinkt enthousiast. 'Ik was echt zenuwachtig, maar het ging zo goed. We gaan nu weer naar huis rijden.' 'Zet hem nog even op dat laatste ritje, ik wacht je thuis op.' 'Bye baby!' Ik hang op en stap weer in de lesauto.

'Ontzettend bedankt voor alle leerzame en gezellige lessen!' Zeg ik tegen mijn rij instructeur. 'Graag gedaan, geniet van je rijbewijs en alvast een hele fijne verjaardag.' Ik zwaai nog even en dan rijdt hij de oprit af. Enthousiast ga ik naar binnen. Mijn ouders, Lauren en Remco zitten in de keuken. 'Ik ben geslaagd!' Roep ik blij. 'Wauw lieverd, ik wist het. Gefeliciteerd.' Mijn ouders geven me een kus. 'Lekker zusje, nu hoef ik niet elke keer te rijden.' Lacht Remco terwijl hij over mijn haar aait. 'Gefeliciteerd hé.' 'Thanks.' Antwoord ik kortaf op Lauren. 'Kunnen we praten?' Vraagt ze. 'Prima.' 'Jongens, je vader en ik gaan met jullie zusjes naar opa en oma tot morgen.' Zegt mama dan. Het is maandag, en dan is het restaurant gesloten. 'Tot morgen dan.' Ik geef m'n ouders een kus en loop achter Lauren aan naar boven. Ik ga op mijn bed zitten en sla mijn armen over elkaar. 'Je moet wel een goede verklaring hebben.' 'Kijk, het spijt me. Ik weet niet waarom ik dat tegen je gezegd heb.' 'Goed excuus.' Mompel ik. 'Waarom ben je zo jaloers op me?' Vraag ik. 'Ben ik niet.' Ik kijk haar aan. Ze rolt met haar ogen. 'Oké. Oké dan. Ja ik ben jaloers, jij hebt een perfect leven hoor, heb je dat zelf wel door?' 'Ja, en kanker en ouders die nooit thuis zijn. Kijk Lauren, niets is wat het lijkt. Niemand heeft een perfect leven. En alsof het daar om draait! Het gaat er toch om dat jij gelukkig bent?' 'Ja, je hebt gelijk. Ik meen het, het spijt me echt. Ik had dat nooit over je mogen zeggen.' 'Je doet echt vreemd de laatste tijd. Is er iets dat ik moet weten?' Vraag ik haar. 'Ik mis m'n pleegouders. Niet dat mijn biologische ouders niet lief zijn, maar ik ken ze pas net. Als je me snapt. En Dioni heeft het uit gemaakt.' Beteuterd gaat ze naast me zitten. 'Ik snap het. Je kan ze bellen?'

'Is Dioni weer verliefd op Noor?' Vraagt ze na een lange stilte. 'Ik, die kans zit er wel in. Het spijt me Lau.' Ze zucht. 'Thought so. Alleen jammer dat hij het niet verteld heeft.' 'Kijk, Dioni en Noor zijn al vrienden sinds ze 2/3 jaar zijn. Ze kennen elkaar al zolang en ze zijn ook al zo lang samen, ik had het wel zien aankomen. Maar jij verdient een veel leuker vriendje, geloof me.' 'Je hebt gelijk.' Lacht ze. 'Je vindt wel iemand.' Ik glimlach. 'Kom, we gaan naar beneden.' Ik trek haar van het bed en we gaan naar de woonkamer. Remco zit op de bank met Amber op zijn schoot. Zijn handen zijn verdwenen onder haar truitje en Lauren en ik beginnen te lachen als hij naar ons knipoogt. Ik sleur haar mee naar de keuken en doe de glazen schuifdeuren tussen de woonkamer en de keuken dicht.

'Hoe gaan we onze verjaardag vieren?' Vraag ik Lauren als we aan de bar zitten. 'Nou, jij met je vrienden, en ik.. Waarschijnlijk alleen.' 'Oh nee echt niet! We zijn samen jarig, we gaan het samen vieren! Misschien kunnen we een feest geven?' 'Je vrienden haten me.' Zucht Lauren. 'Dat valt reuze mee. En anders bied je je excuses aan. Kom op, we worden 18.' 'Oké dan, een feestje is misschien wel leuk.' Mompelt ze. 'Yes! Maar waar? Het zou hier kunnen maar je kan niet echt uit gaan in Wassenaar. Misschien mogen we Amber haar huis lenen!' Roep ik enthousiast. 'Ja, dat kan jij beter aan haar vragen.' 'Niet nu.' Grinnik ik. 'Nou, dan gaan we dat doen. Honger?'

Dioni POV:

'Dus je hebt het echt met d'r uit gemaakt?' Vraagt Noor terwijl we naar het huis van haar ouders rijden. 'Jup.' Ik parkeer de auto op de oprit en we stappen uit. De hakken van Noor tikken tegen de tegels en ze drukt op de bel. 'Lieverd, wat leuk dat je er bent!' 'Ja, ik heb iemand meegenomen.' Ze zet een stap opzij en ik kijk naar de moeder van Noor. 'Dioni.' Zegt ze licht overdonderd. 'Kom erin.' Ik glimlach even en loop achter Noor aan de grote woonkamer in. 'Hé pap.' Haar vader zit in zijn werkkamer.' 'Dag schat. Wie heb je meegenomen?' Ik steek mijn hand op. 'Oh, Dioni. Ik had jou hier niet verwacht.' Hij staat op en gaat in de woonkamer zitten. Na een tijdje zet Noor haar moeder een latte macchiato voor mijn neus. 'Bedankt.' 'Mam, pap. Ik hoef niet van jullie te horen dat het een domme beslissing is, maar ik ben nog steeds verliefd. En hij voelt ook voor mij, dus alsjeblieft, doe alsof er niks gebeurd is.' 'Maar er zijn dingen gebeurd.' 'Pap!' Roept ze. Ik sla mijn ogen neer. Dit is mega awkward. 'Dioni, je bent hier altijd welkom, dat weet je.' Zegt haar moeder dan. 'Dankjewel.' Ik zet mijn lege glas op de tafel.

'Zullen we gaan?' Vraagt Noor als het eten op is en het bijna 9 uur is. 'Ja, ik breng je thuis.' Ik sta op en leg mijn hand op haar onderrug. Ze lacht naar me. 'Bedankt voor het eten.' 'Tot gauw!' Haar moeder zwaait nog als we de auto instappen. Ik zet de verwarming aan en rijdt richting Amsterdam. 'Je hebt aan je ouders verteld dat ik het met een ander meisje gedaan heb? Serieus Noor?' 'Ja? Sorry maar dat kun je mij niet verwijten. Ik moest het toch kwijt.' 'Het is gênant.' Ze grinnikt. 'Sorry.' Ze geeft me een kus op mijn wang en ik kan een glimlach niet onderdrukken. 'Zin in een ijsje?' Ik wijs naar de afslag richting een benzinepomp. 'Graag.' Ik sla af en parkeer de auto. 'Wacht hier, ik ben zo terug.' Ik doe de deur dicht en haast me naar het benzinestation. Als ik de ijsjes heb afgerekend sprint in snel door het donker terug naar de auto. Noor zingt mee met de muziek op de radio. Ik ga weer zitten en trek de deur dicht. 'Hier.' 'Yes thanks.' In stilte eten we onze ijsjes op. Ik moet lachen als ik Noor aankijk. 'Je bent ook nog altijd die kleuter van 4 jaar. De chocola zit bijna tot je oren.' Ik begin het van haar gezicht te vegen. Lachend drukt ze haar lippen op die van mij. Het is net als eerst. Ze trekt zacht aan mijn shirt. 'Op de achterbank.' Fluistert ze. 'Noor.' Mompel ik. 'Please.' 'We moeten rustig aan doen.' 'Nee, dit is precies wat we nodig hebben.' Ze klimt over de stoel en gaat op de achterbank zitten. Ik stap uit en schuif op de achterbank weer aan. Meteen buigt ze zich weer over me heen. 'Dit is Samuel zijn auto.' Mompel ik tegen haar lippen. 'I don't care.' Antwoordt ze. 'Someone's horny.' Grijns ik. 'Niet praten.' Ze trekt haar jurkje over haar hoofd en legt haar schoenen op de voorste stoel. Als ze ook haar panty uit heeft gedaan trekt ze mijn trui over mijn hoofd. 'Ik heb je gemist.' Zeg ik als ik mijn handen over haar heen laat glijden. 'Laat maar zien.' Grijnst ze als ze mijn broek op mijn knieën hangt. Ik zuig aan de huid in haar hals en maak haar BH los, ze gooit haar hoofd achterover. Ik leg mijn handen in haar nek, haar ogen glinsteren in het donker. 'I love you.' Haar stem trilt van opwinding. 'I love you too baby.' Ik knijp in haar billen en trek haar string omlaag. Ze doet hetzelfde met mijn boxer en gaat op mijn schoot zitten terwijl ze haar benen om mijn middel slaat. Ik zet mijn handen om haar heupen en zet haar voorzichtig neer terwijl ik voel hoe ik bij haar binnen ga. Ze rolt met haar ogen en zoent me. 'You're the best.' Hijg ik terwijl ze zich op en neer beweegt in het perfecte ritme. Ik vraag me af hoe ik ooit iemand beter heb kunnen vinden dan haar, mijn meisje, het meisje van mijn dromen. Ze kreunt luid als ze haar hoogtepunt heeft bereikt. Ik leg mijn handen om haar gezicht en druk een kus op haar lippen.

'Ik ga nooit, nooit meer bij je weg.'