She's unforgettable

Hoofdstuk 101

Giorgina POV:

'Saar?' 'Ja.' 'Yara?' 'Ja!' 'Loïs?' 'Jup.' 'Jill?' 'Ja.' 'Allison?' 'Ja.' 'Gigi?' 'Ja!' 'Quincy?' 'Jaa.' 'Yasmine?' 'Ja.'

'Super meiden, dan zijn we compleet.' Ik leg de absentielijst op de versterker en neem een paar slokken water uit mijn fles. 'Zoals jullie weten zijn wij als demoteam geselecteerd voor de kampioenschappen in Amsterdam over een maand. We hebben dus nog 4 weken de tijd om onze dans perfect af te maken.' De 8 meisjes knikken braaf naar me. Met zijn achten staan ze in een kring, en ze dragen allemaal het trainingspak van de dansschool. Een zwarte strakke trainingsbroek met 'Fit in' op de zijkant, de naam van de dansschool. Ze hebben er een zwart topje boven en een zwart vest, ook weer met 'Fit in' op de zijkant, en hun naam op hun rug. Zelf heb ik deze outfit ook aan als ik met dit team aan de slag ga. 'Ik heb de choreografie afgemaakt en de muziek erbij in elkaar gezet, zullen we hem even luisteren?' Ze roepen alle 8 ja. In een kringetje gaan ze in de zaal zitten. 'Giorgina?' 'Ja Quincy?' 'Wil je de dans erbij doen? Je kan zo mooi dansen.' Ik aai even over haar bruine haar dat in een strakke staart zit. 'Tuurlijk.'

Ik prop de cd in de cd-speler en zet al het apparatuur aan. Ik doe mijn vest uit en trek mijn staart nog wat strakker. Ik ga voor de spiegel staan en wacht tot de muziek begint. Heel even sluit ik mijn ogen, en probeer ik alle ellende in mijn hoofd buiten te sluiten. Dansen is mijn uitlaatklep, en mijn antwoord op alles. Als ik het eerste nummer hoor begin ik vlekkeloos aan de choreografie die ik zelf in elkaar gezet heb. In de spiegel zie ik de meisjes met open mond kijken wat me een enorme kick geeft. Op dit soort momenten weet ik weer waar ik het voor doe.

'En?' Hijg ik lachend als ik klaar ben en de muziek uit is. Ze klappen in hun handen. 'Super!' Roept Yasmin. Ik ga op mijn hurken bij de meisjes zitten. 'We gaan ervoor meiden, we gaan dit winnen. Afgesproken?' Met alle 8 een grote glimlach op hun gezicht knikken ze instemmend. 'Nou let's go!' Roep ik en ik klap in mijn handen. Ze springen allemaal op en ik zet ze op hun eerste positie. Mijn al mijn geduld leer ik ze het eerste stuk van de dans.

Na anderhalf uur staan we alle 9 uitgeput voor de spiegel. Ik zet de radio uit en kijk op de klok, half 6. 'Hartstikke goed gedaan vandaag meiden, ik zie jullie overmorgen weer, zondagochtend dus!' Ze pakken allemaal hun flesjes en vesten van de grond en slenteren de zaal uit nadat ze me gedag gezegd hebben. Als de laatste weg is en de deur dicht zit zet ik mijn favoriete muziek aan, laat ik me tegen de muur zakken en sluit ik mijn ogen.

Mijn leven is een puinhoop op het moment. Het is een week nadat ik Samuel heb zien zoenen met een ander, met Veerle. Iemand waarvan ik dacht dat ze mijn vriendin was. Niet dus. Ik ben huilend met Amber en Remco naar Amber haar huis gegaan. Samuel is ons gevolgd, maar ik heb Amber gezegd hem weg te sturen. Elke dag komt Samuel bij ons huis langs, elke dag vraag ik mijn ouders of broer om hem weg te sturen. Elke dag belt, sms't en whatsappt hij me, maar ik wil hem niet spreken.

Hij heeft mijn hart gebroken en ik ben er nog niet uit wat ik er mee aan moet, of ik hem wel of niet een tweede kans moet geven. Ik had dit nooit van hem verwacht, we hadden de relatie waar iemand van droomt. Ons liefdesleven ging over rozen.. Maar dat is nu voorbij. Hierdoor mis ik Menno ook ontzettend en zit ik in een depressieve sleur. Mijn ouders, broer en vriendinnen proberen me te helpen en me op te vrolijken maar het werkt niet, ik voel me leeg. Leeg zonder Samuel.

Ook school is weer begonnen en de eerste week heb ik achter de rug. Het beviel me prima, een prachtige school, goede leraren en leuke klasgenoten. Alleen dit jaar nog, en dan kan ik eindelijk studeren.

Ik open mijn ogen weer en sjok vermoeid naar de radio. Ik zet hem uit en haal de cd eruit die ik in een hoesje doe en in mijn tas prop. Ik trek de stekkers eruit, doe het licht uit, trek mijn vest aan en drink mijn flesje water leeg. Dan pak ik mijn telefoon en slenter ik de zaal uit. Ik doe hem opslokt en loop naar de balie van de dansschool. De moeder van David, Kate, zit achter de computer. 'Ik ga naar huis, het zit er weer op voor vandaag.' Zeg ik. 'Ik heb je uren genoteerd. Hoe ging het?' 'Top.' Glimlach ik. 'Geniet maar van je vrije dag morgen, en dan zie ik je zondagochtend weer. Fijn weekend!' Ze glimlacht. 'Fijn weekend, groetjes aan David!' Roep ik en ik zwaai nog even en dan ga ik via de klapdeuren naar buiten. Ik stap op mijn scooter, start hem en rijd richting huis na een vermoeide dag.