She's unforgettable

Hoofdstuk 141

Lauren POV:

'Doei.' Fluister ik nog en dan sluit ik zo zacht mogelijk de deur achter Dioni dicht. Ik leun met mijn rug tegen de muur.

Fuck.

Fuck, fuck, fuck.

Hoofdschuddend sluip ik terug mijn kamer in. Ik doe de deur dicht en kruip in bed. Het voelt nog warm aan, en ik ruik Dioni zijn parfum in mijn kussen. Ik staar naar het plafond.

Hoe kon ik zo stom zijn?

Ik schrik van mijn telefoon die op mijn kastje trilt. Het is kwart over 2. Een onbekend nummer verschijnt op mijn scherm. Ik klik op het berichtje.

'Lau!'

Tuurlijk, het is Dioni.

'Veilig thuis?'

Reageer ik simpel.

'Ja, zeker. Zo ver is het niet hé. Inmiddels aan het nagenieten van jou.'

Ik voel dat mijn wangen rood kleuren.

'Dioni!'

Hoe ga ik dit ooit aan Giorgina uitleggen?

'Sorry. Wanneer zien we elkaar weer?'

Ik zucht.

'Het is beter dat we elkaar niet meer zien. Dit mag nooit meer gebeuren. Het spijt me, als ik je valse hoop heb gegeven op een bepaalde manier.'

Aarzelend verstuur ik het berichtje.

'Je kunt me niet wijs maken dat je hier geen gevoel bij had. Dit blijft ons geheim.'

Ik besluit er niet verder op in te gaan. Als ik mijn telefoon weg leg trilt hij opnieuw.

'Lau?'

'Laat me met rust! Ik ga slapen.'

'Night sexy.'

Ik doe mijn telefoon uit en leg hem opnieuw weg. Na een uur piekeren val ik eindelijk in slaap.

'Lauren! Ontbijt.' De stem van Elizabeth doet me ontwaken uit mijn diepe slaap. Ik wrijf in mijn ogen, rek me uit en ga rechtop zitten. Meteen denk ik weer aan vannacht. Ik kan dit nooit geheim houden voor Giorgina, maar dit keer lag het niet alleen aan Dioni.

Ik stap uit bed, knoop mijn haar in een staart en trek mijn badjas aan. Ik ga naar beneden en schuif aan de grote eettafel naast Giorgina. 'Goeiemorgen.' 'Hey.' Glimlach ik. Ik pak een broodje en schenk een glas sinaasappelsap in. 'Lekker geslapen?' Ik knik. 'Jawel, nog bedankt voor gisteravond.' Ze wuift het weg. 'Graag gedaan.' 'Je kleren zijn aangekomen, zullen we zo kijken wat je wil houden en wat weg kan, en dan even gaan shoppen?' Ik knik. 'Goed idee!' We gaan van tafel en slenteren naar boven. Er staan 3 dozen op de overloop die we richting mijn kamer schuiven. Elk maken we een open en ik begin de kleding te keuren.

Uit eindelijk blijft er niet veel van mijn kleding over, en Giorgina schrijft een lijstje van wat we allemaal moeten kopen. 'De rest brengen we wel naar de kledingcontainer.' Zegt Giorgina. Ik knik. 'Is er soms iets? Je bent zo stil.' 'Nee joh.' Ik forceer een glimlach. 'Ik geloof je niet. Vertel.' Reageert Giorgina zelfverzekerd.

'Kan niet.' Mompel ik. 'Kan niet?! Waarom niet? Je kan me alles vertellen!' 'Omdat.. Nou gewoon. Ik heb ook mijn geheimen!' Verdedig ik mezelf. 'Niet voor mij! Ik wil géén geheimen voor elkaar, je mag ook alles van mij weten.' 'Het kan gewoon niet.' Zeg ik nogmaals. Giorgina rolt met haar ogen. 'Nevermind. Kleed je om, we gaan inkopen doen.' Ik knik en ze verlaat mijn kamer. Ik trek de meest normale kleren die ik heb aan en ga naar beneden. Giorgina en Elizabeth zitten al in de auto als ik op de achterbank klim.