ViticiPrema *Elemental Mage Prequel*

Thirty

Sa mga sumunod na araw ay naging busy si Prema. Ang kanyang ina ay hindi pumapayag na hindi siya ipakilala sa Empress. At pagkatapos niyang makaharap ang Empress at makausap ay walang katapusang parties and balls ang kanyang dinaluhan. It's seems like all have a reason to party and she was always invited.

Ang buhay sa Elveden ay sobrang magkakaiba sa Ghenzi at Quoria. Kahit saan niya ituon ang mga mata ay pawang kagandahan ang kanyang nakikita to the point na nasisilaw siya. And the attention was overwhelming lalo na sa mga kalalakihan. Kung ang mga tao sa mundo ng mga mortal ay natatakot at namamangha sa kanya, sa Elveden ay isa lang siyang pangkaraniwang nilalang and her skills in fighting doesn't even deserve a brow rising. And more than ever naintindihan na ngayon ni Prema kung bakit hindi panatag ang mga mortal sa kanya. Elves are ready different from human. She even felt weary of her kind. One cannot always determined an elves intention. With all their evasiveness, not telling lies but not telling truth either made her always on guard. And she can't help but think nanganun din ang tingin ng mga mortal sa kanya.

Sa loob ng ilang araw ay hindi na uli nagpakita sa kanya ang alin man sa dalawa niyang kapatid o ang kanyang ama. At hindi alam ni Prema kung ikakatuwa niya iyon o ikalulungkot. Hinikayat din niya ang ina na kausapin ang ama and maybe patch things up. Ayaw naman niyang habangbuhay na maghihiwalay ang dalawa.

Habang naglalakad si Prema sa tabi ng ilog ay muling bumalik sa kanyang isipan sa Quoria. Honestly hindi niya alam ang gagawin pagkatapos niya dito. Her father said to come visit her mother. So ibig sabihin pwede siyang lumabas uli. Ilang araw palang siya sa Elvedom pero nabubugnot na siya. Everything seems to be peaceful here. Iwan niya kung bakit hinahanap niya ang gulo sa palengke, ang iba't-ibang amoy ng mga taong naggigitgitan. Amoy ng bagong lutong tinapay, bagong lutong ulam, ang lamig ng klima tuwing winter, ang init ng araw tuwing kasagsagan ng tag-init at ang halohalong amoy ng pawisang katawan ng kanyang mga studyante. At ang nakahihigit sa lahat ang lalaking naging kaibigan niya. Naging confidante at ang lalaking nagpalabilis ng tibok ng kanyang puso.

Napabuntonghininga si Prema. All those years, tama lang talaga ang naging desisyon niya na hindi magmahal.

Napalingon si Prema when she heard a twig snapped. Daxen was standing a few feet away from her.

"Hi." Bati ng kapatid.

"Hi." Balik niya. Not sure what to say kaya nagpatuloy siya sa paglalakad. Sumabay ng lakad ang kanyang kapatid sa tabi niya. The my walked in silence. "Saan kayo nagpunta?"

"North, may Ogre activity doon. It was bloody, we had few wounded and father lost two of his best men."

"Okey lang ba kayo?" She asked. But what she really want to know if her father was okey. Mukhang nakuha naman ng kapatid ang ibig niyang ipahiwatig.

"A few wounds maybe, he'll live. He doesn't want to leave the bodies kaya nasaktan siya." May kasamang paliwanag na sagot ni Dax. Sa kawalan ng masabi ay tumango lang si Prema.

They are both silent for a while then Dax asked in a voice tinge with uncertainty, "kumusta ang pagkikita ninyo na ina?"

"She was emotional. We both were." Amin ni Prima.

"I am so sorry Prim." Sumikdo ang dibdib ni Prema ng marinig ang palayaw na palaging ginagamit ng kapatid sa kanya. "I didn't know about our father's plan. Galit ako sa kanya about what he did, pero naisip ko na may malaking dahilan kaya niya iyon ginawa. I'm not going to justify what he did, pero ang tanging pinanghahawakan ko ay ang kaalamang mahal ka ng ama. May dalawang babae lang sa mundo ng isang Dracon Strongbow, at iyon ay ikaw at ang ating ina. I have seen him suffer Prim, even he tried to hide it to the world but he is my father and I know him. Sana mapatawad mo siya."