Ο Μαύρος Λύκος (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 1)(Now Completed)

Δοκιμασία

"Οπότε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις σωστά"; Γιατί ήταν τώρα ανάγκη να μου πούνε και σχέδιο για το πως να κρύψω την ταυτότητα μου;  Είναι σαν να μου λένε πως να ξαπλώσω να κοιμηθώ τόσο ανούσιο ήταν όλο αυτό. Ξέρω να κρύβω πράγματα καλύτερα από τον καθένα και υπάρχει και απόδειξη για αυτό. Φυσικά δεν είχα προσέξει τίποτα  από όσα είχαν πει ο Λίο και ο Τζακ αλλά δεν ήταν δύσκολο να μαντέψω, κάτι σχετικά με το πως μια μάχη με άγνωστο αντίπαλο θα εξέταζε όλες τις ικανότητές μου και ένα λάθος θα ήταν μοιραίο για όλους. Δεν θα με πείραζε αν είχα όλες μου τις δυνάμεις αλλά έτσι δεν είμαι και ανίκητος αντίπαλος.

Ήταν σχεδόν ώρα για να ξεκινήσουμε για τη σχολή  πολεμικών τεχνών και είχε έρθει ο Λίο για να μας πει τι δοκιμασία θα περνούσα αλλά το άγνωστος αντίπαλος θα ήταν ένα μικρό πρόβλημα γιατί αν δεν ήξερα ποιόν πολεμούσα δεν θα μπορούσα να προσαρμοστώ στις δικές του ικανότητές επειδή θα μπορούσε να είναι και ο πιο δυνατός λύκος στην αγέλη. Άρα έπρεπε να πάω με τον μέσω όρο και δεν μου άρεσε καθόλου να κάνω τον κανονικό.

"Ναι κατάλαβα δεν είμαι ηλίθιος. Τώρα μπορούμε φύγουμε γιατί πρέπει να είμαστε εκεί σε μισή ώρα και θα αργήσετε αν περιμένουμε και άλλο"; Δεν είχα και πολύ όρεξη για να με τεστάρουν αλλά δεν υπήρχε και άλλη επιλογή, αν δεν το έκανα τότε θα με υποψιάζονταν ακόμα πιο πολύ και θα είχαν και δίκιο όποτε κάποιος έπρεπε να τους βάλει στη θέση τους.  Ξεφυσηξαν ταυτόχρονα και έδειξαν προς την πόρτα για να φύγουμε αν και δεν χρειαζόμουν την άδεια τους για να πάω να παίξω τον ρόλο μου και να γυρίσω έπρεπε να τους φορτωθώ μιας και δεν ήξερα ο ίδιος που ήταν το κέντρο. Περάσαμε το σχολείο και περίπου τέσσερα παιδιά τετράγωνα πιο κάτω υπήρχε ένα κτίριο στο μισό μέγεθος του σχολείου. Για είσοδο είχε και αυτό μια μεγάλη πόρτα και από επάνω υπήρχε μια επιγραφή που ανέφερε τις περισσότερες πολεμικές τέχνες μαζί και κάλυπτε τον διπλάσιο χώρο από την πόρτα. Μέσα υπήρχε ένας τεράστιος διάδρομος που οδηγούσε σε μια αίθουσα για κάθε πολεμική τέχνη που διδασκόταν. Στο τέλος όμως υπήρχε και μια μεγαλύτερη αίθουσα που είχαν μαζευτεί αρκετά άτομα με ένα και μόνο σκοπό, να γίνουν μάρτυρες της "αλήθειας".

Μπήκαμε μέσα και είδα τον άλφα της αγέλης να γυρνάει να μας κοιτάξει, καρφώνωντας το βλέμμα του επάνω μου σαν να θέλει να με δολοφονήσει. Μετά από αυτόν γύρισαν όλοι στην ην αίθουσα και άρχισαν να μουρμουρίζουν για το πως ήταν απίθανο να είμαι ο μαύρος λύκος. Είτε ήμουν πολύ μικρός, είτε πολύ καλός, και μια μικρή ομάδα κοριτσιών στο βάθος κουτσομπολεύαν για το πόσο ωραίος ήμουν ακόμα και για λυκάνθρωπος. Ωστόσο δεν είχαν όλες τόσο καλά διάθεση, προσεξα πως μια κοπέλα στην γωνία ήταν γυρισμένη στον τοίχο και είχε τα χέρια της κλειστά σε γροθιές αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω ποία  ήταν όσο γνώριμη και αν μου φαινόταν.