Ο Μαύρος Λύκος (Ο Μαύρος Λύκος Βιβλίο 1)(Now Completed)

Παράξενα όνειρα

Πρέπει να είχα χάσει τις αισθήσεις μου αφού έπεσα πάνω στο κρεβάτι κουρασμένος για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ποτέ πριν δεν είχα κουραστεί, πόσο μάλλον χωρίς να κάνω και τίποτα.Δεν άκουγα τίποτα, δεν έβλεπα, δεν ένιωθα, αλλά παρόλα αυτά μπορούσα να σκεφτώ λες και ονειρευόμουν.Σκόρπιες σκέψεις και εικόνες χωρίς νόημα εμφανίζονταν μέσα στο κεφάλι μου, σκέψεις που δεν ήταν δικές μου και εικόνες από αναμνήσεις που δεν έκανα ποτέ.

Τότε ξαφνικά όλα βυθίστηκαν στο σκοτάδι και έχασα και την λίγη επαφή που είχα με την πραγματικότητα.Μετά από λίγα λεπτά που μου φάνηκαν αιώνες οι αισθήσεις μου άρχισαν να επιστρέφουν και το πρώτο πράγμα που άκουσα ήταν κεραυνοί που ακούγονταν να πέφτουν μακριά. Σιγά σιγά άνοιξα τα μάτια μου και αυτό που αντίκρισα ήταν όμορφο με έναν απίστευτα θλιβερό τρόπο.Βρισκόμουν σε έναν κήπο, δίπλα από έναν γκρεμό με λουλούδια διάφορων χρωμάτων παντού που δημιουργούσαν έναν πολύχρωμο λαβύρινθο.Τα μαύρα σύννεφα στον ουρανό γυρνούσαν σαν το μάτι ενός κυκλώνα λίγο πιο κάτω από μια σειρά δέντρων, και η βροχή έπεφτε ακατάπαυστα παντού μεταφέροντας ένα κύμα θλίψης τριγύρω.Τότε ξαφνικά κάτι άλλαξε στο τοπίο πίσω από τα δέντρα. Καθώς προχωρούσα προς τα εκεί οι κεραυνοί άρχισαν να πέφτουν όλο και πιο συχνά ο ένας μετά τον άλλον.

Πέρα από τον τεράστιο φράχτη υπήρχε το ακριβώς αντίθετο από τον κήπο, ένα μικρό κατεστραμμένο κομμάτι γης που κατέληγε σε έναν απότομο γκρεμό και πέρα μια απέραντη θάλασσα. Και αυτό που έκανε το μέρος ακόμα πιο καταθλιπτικό ήταν ένας άντρας που καθόταν στο έδαφος μέσα στη βροχή, φορώντας μόνο ένα κοντό μαύρο παντελόνι και κοιτούσε τη θάλασσα.Δεν φαινόταν να τον πείραζε καθόλου το κρύο νερό που έπεφτε επάνω του αλλά από την άλλη ούτε και εμένα θα με πείραζε με την θερμοκρασία που έχω.Παρόλο που δεν μπορούσα να δω το πρόσωπο του μου φαινόταν πως τον ήξερα, ήμουν σίγουρος πως είχα ξαναδεί αυτό το μυώδες σώμα κάπου αλλά δεν θυμόμουν που ακριβώς.

Καθόμουν και τον κοιτούσα για αρκετή ώρα και τότε ένιωσα κάτι να μπαίνει στη θέση του κάπου μέσα μου. Όλα αυτά τα έχω ξαναζήσει, αυτή την ατμόσφαιρα, αυτή την αίσθηση, μέχρι και το τοπίο έμοιαζε οικείο. Για κάποιον λόγο δεν μπορούσα να θυμηθώ που και πότε έγινε αυτό, όσο πιο πολύ προσπαθούσα να θυμηθώ τόσο πιο πολύ θύμωνα.Όταν έφτασα στο σημείο να θέλω να χτυπήσω κάτι, οτιδήποτε, ακούστηκε ένα διαπεραστικό, βροντερό γρύλισμα που έμοιαζε με λύκου. Με το που σταμάτησε και εγώ και ο μυώδες τύπος κοιτάξαμε ο ένας τον άλλο σαν αρπακτικά έτοιμα να σκοτώσουν.

"Εξαφανίσου πριν σου ξεριζώσω το κεφάλι". Το σοκ ήρθε σαν κεραυνός σαν να παθαίνεις δυο εγκεφαλικά και ένα έμφραγμα ταυτόχρονα, αυτή ήταν η δική μου φωνή, και μάλιστα ήταν και αλλοιωμένη σαν να ήμουν κανένα τέρας, και μετά παρατήρησα ότι το πρόσωπο του άντρα ήταν στην πραγματικότητα το δικό μου. Στεκόμουν εντελώς ακίνητος κοιτώντας με σαν χαμένος όταν ένας άλλος άντρας με μανδύα πέρασε από δίπλα μου κρατώντας ένα μαχαίρι.Τότε ακούστηκε ένα ακόμα γρύλισμα που φαινόταν να έρχεται από πίσω μου, και τότε άρχισα να πέφτω στον γκρεμό.Καθώς η επιφάνεια του νερού ερχόταν όλο και πιο κοντά εγώ έκλεινα σιγά σιγά τα μάτια μου και τα πάντα βυθίστηκαν για ακόμα μια φορά στο σκοτάδι, και εγώ έχασα πάλι τις αισθήσεις μου μέσα σε έναν κυκλώνα σκέψεων και εικόνων.