Jacksonville Kingsize

|Hoofdstuk 28|

We stapten de auto in, en ik drukte mijn wang tegen het koele glas van het raam aan. Ik had zin een klein avontuur: iets leuks doen. Mijn gedachtes van alles en iedereen even los te laten en nergens over denken. Legolas reed de straat uit en ik had geen idee waar hij naar toe ging. Ik keek naar buiten, naar de huizen die in hoog tempo voorbij raasden. We draaide de snelweg op en reden regelrecht de andere kant op van Kingsize. Legolas deed de radio aan en een onbekend soul nummer kwam uit de speakers. Vrolijk tikte ik op het dashboard mee met de beat. 'Waar gaan we heen?' Vroeg ik toen we een klein kwartier onderweg waren. Legolas schakelde in zijn 3 en we namen een afslag naar rechts. 'Mijn wereld', zei hij enkel.
'Welke zogenaamde 'mijn wereld?' Ik keek op.
Hij zweeg, terwijl ik me probeerde zo min mogelijk te irriteren aan het feit dat ik het nog steeds niet wist. Nors sloeg ik mijn armen over elkaar. Dan begon ik maar met raden. 'Heeft het iets met ouderlijk huis de maken?'
Hij moest het niet maken om helemaal naar Louisville te rijden, want dat stapte ik op het eerste de beste vliegtuig naar huis. Hij schudde zijn hoofd. 'Het is een verassing'.
PIk snoof, 'gaan we naar een kermis?' Geen antwoord. 'Want daar heb ik absoluut geen zin in'. Hij lachte, het was een vrolijke en volmaakte lach. 'Maak je niet druk'. Ik keek strak voor me uit. 'Je gaat het leuk vinden'. Ik wilde hem graag tegenspreken tot ik me weer bedacht dat hij dit voor mij deed. Ik moest me zien af te leiden van dit gecontroleerde freek gedrag. Het werd vervelend.

Na een klein half uur waren we bij onze eindbestemming. Legolas parkeerde de auto op een grote parkeerplaats vlak bij een theater, zo ver ik het vanaf hier kon zien. Er begon iets te borrelen diep in mijn maag. 'Is het denk ik wat we gaan doen?' Vroeg ik met glimmende ogen. Legolas grijnsde naar me terwijl hij mijn portier open maakte. Het was niet echt nodig, maar wel galant van hem. 'We gaan eerst shoppen', zei hij. We liepen naar het dichtbij zijnde winkel centrum dat nog geen kilometer verderop zat. 'Zullen we eerst even wat eten?' stelde ik voor en wees naar een klein bakkertje met in de winkel tafeltjes en stoeltjes. Legolas knikte en we gingen naar binnen.
Gulzig nam ik een hap van mijn broodje gerookte zalm. Ik sloot mijn ogen en genoot, dit was mijn eerste maaltijd en het was al bijna 1 uur 's middags. 'Naar wat voor voorstelling gaan we vanmiddag heen?' Vroeg ik tijdens het eten door. Legolas nam een slok van zijn smoothie. 'Het is dans met muziek, er is een heel orkest bij elkaar gezet die het zou moeten maken'. Ik trok mijn wenkbrauwen verbaasd op. 'Is het geen vertrouwde groep?'
'Nee dit keer... Is een soort van project'.
Ik keek hem achterdochtig aan. 'Legolas', zei ik. 'Wie zit hier achter?'
Glimlachend gaf hij toe. 'Oké oké, het is mijn project dat ik voor mijn studie moet doen. Ik moest iets componeren en een heel team bij elkaar schrapen om het waar te maken. Dat was een van de eisen'.
'Dat is zó cool!' Zei iets te luid. Een vrouw met een zoontje die naast ons zat keek ons raar aan. Ik besteedde er geen aandacht aan. 'Dus ik ga naar een voorstelling van jou kijken?' Hij knikte verlegen, 'niet helemaal van mij', krabbelde hij gehaast terug. 'De dansers hebben een eigen choreografie gemaakt'. Ik sloeg mijn ogen lachend neer. 'Dat had ik wel gedacht', zei ik met een grijns van hier tot Tokio.

Na het eten gingen we de eerste beste kleding winkel binnen. Legolas had uitgelegd dat we er wel gepast uit moesten zien omdat het een van zijn belangrijkste opdrachten was. Als hij hier een onvoldoende voor zou halen zijn z'n kansen van slagen erg klein. Daarom moest hij er in pak komen, anders zou het slordig zijn. Ik had me zelf voorgenomen om een mooie jurk uit te kiezen die ook Jackson van zijn stokje zou blazen. Hier ging het weer mis, elke seconde van de dag dacht ik aan hem. Hij spookte maar telkens door mijn hoofd, bij alles wat ik deed linkte ik het aan hem. Hoe zou Jackson dat vinden? Wat zou zijn mening zijn? Enzovoort. Langzamerhand besefte ik me dat hij zich in mijn hart had gevestigd en er niet zo snel meer uit zou gaan. Hij had zijn tentakels zo diep in me geslagen.

Legolas kwam onzeker het pas hokje uit met een donker blauw pak aan. Mijn mond viel open van verbazing. 'Het staat je geweldig', zei ik haast ademloos. De jonge onervaren Legolas was als sneeuw voor de zon verdwenen. Hij maakte plaats voor een volwassen man. 'Ik weet het niet hoor', Legolas keek naar zich zelf in de spiegel. 'Is blauw wel mijn kleur?' Ik knikte overtuigend. 'Geen twijfel mogelijk', ik streek met mijn hand langs zijn stropdas. 'Deze moet je nemen, of je het wil of niet'. Legolas schoot in de lach. 'Oké jij wint. Ik neem hem'.
Nadat we Legolas spullen hadden afgerekend gingen we naar een dames mode winkel. Overal stonden rekken met jurken in alle maten en vormen die je maar kon bedenken. Ik wist niet waar ik moest beginnen, zoveel waren het er. Legolas kwam aanzetten met een lange rode. Ik schudde afkeurend mijn hoofd, 'die vloekt verschrikkelijk met je pak', zei ik en focuste me weer op de rekken. 'Misschien moet ik gewoon dezelfde kleur als die van jou doen'. Legolas mompelde iets onverstaanbaars en liep de winkel verder in. Ik had bijna de hoop opgeven toen ik een kanshebber zag hangen.
Gelijk trok ik hem van het rek en liep er mee naar de pashokjes. 'Ik heb er een!' Riep ik naar Legolas. Vervolgens trok het gordijn achter me dicht en kleedde me om. Nieuwsgierig naar het eind resultaat keek in de spiegel. De jurk leek perfect te passen en sloot mooi om mijn lichaam heen. Glitters bedekte het hele oppervlak wat ik prachtig vond. Ik wist al bijna zeker dat het deze jurk zou worden.