Taste of a True Love II (COMPLETED)

chapter 2 - cosmopolitan

A/N

Hi guys! Here's chapter 2, sana po magustuhan n'yo..

This chapter is dedicated to CeeCee_28 na hindi nakakalimot mag-iwan ng vote sa bawat chapter.. Super na-appreciate ko!!

Votes and comments please! Maunang mag-comment, dedicate ko sa kanya ang next chapter.. :))

---->si Tom po sa media.

-----------

TOM POV

"Xander...." mahina kong sambit.

Napatigil din s'ya sa kanyang pagpupulot ng papel. Tila naestatwa nang sambitin ko ang pangalan n'ya.

Nakita ko kung paano n'ya unti-unting inangat ang kanyang ulo para magtama ang aming mga mata.

Malapit ang mukha namin sa isa't-isa at kitang kita ko kung paano nanlaki ang kanyang mga mata na nakatingin sa akin. Napalunok din s'ya tulad ng nangyari sa akin.

"Tom...."

ang tanging sambit ni Xander.

Walang salitang lumabas mula sa aming bibig. Pareho lamang kaming nakatingin sa isa't-isa.

Anong ginagawa n'ya dito? Sa laki ng Maynila ay dito pa talaga kami magkikita! Pagkakataon ba ito o sadyang isang kamalasan nanaman?!

Walang pinagbago ang kanyang mukha kahit lumipas na ang dalawang taon. Ang makinis n'yang mukha, ang mapupungay n'yang mga mata na bagay sa kanyang makakapal na kilay, ang matangos n'yang ilong, at mapula n'yang labi. Sa dalawang taon naming hindi pagkikita ay kitang-kita at hindi maikakailang mas gumwapo s'ya ngayon.

Naisip kong ganito marahil ang epekto ng pinili n'yang buhay. Ganito ang naging kagustuhan n'ya kapalit ng paghihirap ko sa kanya noon.

Agad na bumalik ang lahat ang masasakit na ala-alang pinaranas n'ya sa akin noon. Lahat ng luhang ibinuhos ko at oras na sinayang ko. Nagbalik ang mga sandaling halos manlimos ako sa kanya at magmakaawa.

Binawi ko ang pagkakatulala ko sa kanya at mabilis na tumayo. Kinalma ko ang aking sarili at hindi nagpahalata sa pagkabigla ng muli naming pagkikita.

"Hey Xander! Ikaw pala! Kamusta? It's been a long time." normal kong wika sa kanya ng nakangisi pa.

Nakatayo na ako sa kanyang harapan habang s'ya ay nakatingalang nakatingin sa akin. Nanlalaki pa rin ang kanyang mga matang nakatitig sa akin. Hindi makapagsalita dahil sa pagkabigla.

"Xander? Are you okay? I think tapos na natin pulutin 'yung mga nahulog na papel. Pwede ka na sigurong tumayo?" muli kong wika sa kanyang nakangisi.

Doon lamang yata s'ya natauhan dahil mabilis n'yang ikinilos ang kanyang katawan at tumayo mula sa pagkakaluhod.

"A-ahm... S-sorry..." wika n'yang tila kinakabahan.

"No. Ako nga ang dapat mag-sorry. Hindi ko sinasadyang magkalat ang mga papel mong hawak. I'm sorry." normal kong pagkakasabi.

Tumingin naman s'ya sa aking mga mata. Nakita ko nanaman ang maamo n'yang mga tingin. Ang mga tinging iyon na nakakapang-lambot ng aking mga tuhod noon. At ang mga tinging iyon na naging dahilan para ako ay masaktan.

Ginawa ko ang lahat para tapatan ang mga tingin n'yang iyon. Hindi ako nagpatalo sa pakikipagtitigan sa kanya. Dahil kapag nagpadala nanaman ako, sa huli ay baka pagsisihan ko nanaman ito. Tapos na ang mga sandaling nadadala ako sa bawat pagtitig n'ya sa akin.