Taste of a True Love II (COMPLETED)

chapter 2 - cosmopolitan

"Tom.... Kamusta ka na? Ang tagal nating hin-----" ang hindi n'ya na naituloy na sasabihin dahil pinutol ko na s'ya.

"Oh! Sorry Xander. I think I need to go. May importante pa kasi akong meeting. So paano? Maiwan na kita ha? Pasens'ya na ulit sa nangyari." pagpapaalam ko sa kanya habang tinitingnan ko kunwari ang aking wrist watch.

Akmang tatalikod na sana ako upang ituloy ang aking paglalakad papunta sa conference room ay bigla naman s'yang nagsalita.

"Tom, wait up! P-pwede ba kitang makausap some other time?" ang tila nag-aalangan n'yang pag-anyaya.

Napangisi naman ako at dahan-dahang tiningnan s'ya sa mga mata.

"Para saan?" nakangisi kong tanong sa kanya.

"P-para sana kamustahin ka... To catch things up... Mga ganong bag----" ang putol n'ya nanamang wika.

"Xander, look. I'm in a hurry. And besides, I don't think may mga bagay pa tayong dapat pag-usapan. Hindi naman tayo naging magkaibigan noong umalis ako dito 'di ba? May usapan ba tayong ganon?" wika kong nakangisi pa rin sa kanya.

"But Tom..." pagtutol n'ya sana na muli kong pinutol.

"Gusto mo akong kamustahin? Sorry, pero I don't have time talaga para makapag-usap tayo. Kung gusto mong makibalita, try to ask your brother, Daniel. Kasi s'ya ang kasama ko for the past 2 years. At kahit ngayon, s'ya pa rin ang kasama ko. Pero kung ako mismo ang gusto mong makausap, sa tingin ko imposible 'yon." seryoso kong wika sa kanya.

Hindi naman n'ya nagawang sumagot pa kaya nagpatuloy ako.

"So, if you'll excuse me? I still have meeting to attend. Ayokong magsayang ng oras sa mga walang kwentang bagay." dagdag kong wika pa sa kanya.

Nakita ko ang malungkot n'yang ekspresyon lalo na sa mga huli kong sinabi.

Tumalikod na ako sa kanya at sisimulan ko na rin sana ang maglakad ngunit may naalala akong isang bagay na gustong-gusto kong sabihin sa kanya. Muli ko s'yang nilingon at nagsalita.

"One more thing. Kung pwede sana ay ayoko nang makita ka. Kung makikita mo man ako sa malayo pa lang, please lang umiwas ka na. Dahil kung hindi mo gagawin 'yon, I'll make sure na ako na ang magpapagawa ng sarili kong daan para lang makaiwas sa'yo." wika ko sa kanya.

Hindi na nga s'ya nakapagsalita pa kaya agad na akong nagsimulang maglakad palayo sa kanya.

Wala akong pakialam kung nasaktan s'ya sa mga sinabi ko. Kulang pa 'yan sa mga naranasan ko noong magkasama pa kami. Pinagmukha n'ya akong tanga na habol ng habol sa kanya.

Kahit na malakas pa rin ang kabog ng dibdib ko dahil sa galit ay hinanda ko pa rin ang sarili ko para sa meeting sa papasukan kong trabaho.

Huminga muna ako ng malalim habang nasa tapat ng pinto ng conference room na iyon.

Kumatok ako sa pinto at ilang saglit pa ay binuksan ito ng isang babae na hindi pamilyar sa akin. Nilibot ko ang aking mata sa loob at nakita ko ang iba't-ibang mukha ng tao ang naroroon.

"Good Morning!" bati ko sa kanila at nagpakawala ako ng magandang ngiti.

"Mr. Perez! Mabuti na lang at nandito ka na. Akala ko mauuna pa sa'yo 'yung General Manager! Come in, have a seat. Doon ka sa kaliwa ni Ms. Castro. Hintayin na lang natin ng General Manager para makilala n'ya na kayo at makilala n'yo na rin s'ya." wika sa akin ng Assistant General Manager namin na si Ms. Domingo.

Nakahinga naman ako ng maluwag dahil sa sinabi n'yang iyon. Mabuti na lamang at wala pa ang General Manager.

Bata pa si Ms. Domingo at mukhang napakabait nito. Mas madalas nga na s'ya ang nagsasalita kaysa sa aming Deputy Assistant Manager na si Mr. Enriquez noong may interview ako sa kanila.