Κεφ. 10ο

771 93 5
                                    

 «Αυτή η κοπέλα στην φωτογραφία σου..» άρχισα να μιλάω και τον κοίταξα ήρεμα «Ποια είναι;» τον ρώτησα υπομονετικά «Η κοπέλα μου» είπε ήρεμα κοιτάζοντας το πάτωμα «Έχετε χωρίσει;» άρχισα τις ερωτήσεις «Μακάρι να είχαμε χωρίσει» απάντησε με λυπημένη φωνή και με κοίταξε με νοσταλγία «Τι έγινε τότε;» ρώτησα περίεργη και έφτιαξα την στάση μου περιμένοντας την απάντηση του..

Flashback

Άλεξ P.O.V.     2 χρόνια πριν..

 Καθόμουν σε ένα μπαρ με τους φίλους μου. Σήμερα το βράδυ είχαμε κανονίσει να πιούμε ένα ποτό μαζί με τις κοπέλες μας. Όσοι είχαν τουλάχιστον.. Κανονικά δεν έπρεπε να έρχομε τόσο κοντά με τους ανθρώπους, ούτε να συνεναστρέφομαι μαζι τους. Αυτό όμως άλλαξε όταν αποφάσισα να επισκευτώ τον κόσμο τον αανθρώπων για να δω πως στα αλήθια είναι. Πριν ένα χρόνο που ήρθα παραβίασα έναν πολύ σημαντικό κανόνα. Ερωτεύτηκα έναν άνθρωπο. Αυτό απαγορευόταν αυστηρά, αλλά η αγάπη δεν είναι κάτι που εσύ διαλέγεις, έρχεται μόνη της.

  Εφόσον ερωτεύτηκα έμεινα για έναν χρόνο εδώ , πήγα σχολείο και έκανα όλα τα πράγματα που οι συνηθησμένη άνθρωποι κάνουν και μου άρεσε αυτή η ζωή. Ήταν κάτι διαφορετικό. Απέχτυσα φιλους και ήταν σαν να έκανα μία καινούργια ζωή. Κάποιοι άνθρωποι είχαν καλή καρδιά και αυτό μου άρεσε σε αντίθεση με τους βρικόλακες.

  Περίμενα να έρθει η κοπέλα μου, η Sara και συζητουσα με τους φίλους μου. Μόνο σε αυτή είχα πει πως είμουν βρικόλακας ,σε κανέναν άλλον, το κρατούσα μυστικό.. Μετά από λίγο μία όμορφη κοπέλα κάθησε δίπλα μου. Δεν της έδωσα πολύ σημασία ,αλλά εκείνη συνέχιζε να μου μιλάει και να με φλερτάρει. Προσπαθούσα να κρατηθώ ψύχραιμος και να την αγνοήσω, μέχρι που το είχε παρακάνει. Με έπιασε από τον λαιμό και με φίλησε. Προσπάθησα να την σταματήσω αλλά ήταν πολύ δυνατή για να ήταν άνθρωπος.. «Άλεξ..» άκουσα την γλυκιά φωνή της Σάρα και η κοπέλα που με φίλησε σταμάτησε και απομακρύνθηκε. Την κοίταξα, στεκόταν μπροστά μου με δακρυα στα μάτια της να τρέχουν σαν ποτάμι «Σάρα!» φώναξα και πήγα κατευθύαν πάνω της. Κάτι όμως μπλέχτηκε στο πόδι μου και έπεσα κατω «Ααα» ξεφώνησα και εκείνη τρέχοντας βγήκε από το μαγαζί. Μπόρεσα να ξανασηκωθώ και με τις αισθήσεις μου προσπάθησα να βρω που είχε πάει. Έτρεχα παντού για να την βρώ. Σταμάτησα το τρέξημο όταν διέκρυνα σε ένα δρόμο ένα σταματημένο αμάξι και μερικούς ανθρώπους να φωνάζουν. Πρόχωρησα για να δω τι είχε συμβεί. Τα μάτια μου γούρλωσαν όταν παρατήρησα πως υπήρχε αίμα στο δρόμο. Μπροστά από το αυτοκίνητο βρισκόταν η Σαρά, ξαπλωμένη και γεμάτη με αίματα. Η καρδιά μου έσπασε στο θέαμα και μία κραβγή βγήκε από μέσα μου «Σάαραα!!» έπεσα στα γόνατα και την κράτησα. Σήκωσα το κεφάλι της για να δω το πρόσωπο της- καλυμένο με αίμα που είχε λερώσει τα ξανθά μαλλιά της «Ξύπνα!» φώναζα απελπισμένος και την σκουντηξα για να ξαναδώ τα όμορφα μάτια της ανοιχτά. Ανεξελιχτα δάκρυα βγήκαν από τα μάτια μου.. Ο άνθρωπος που αγαπώ και που αγάπησα βρισκόταν νεκρός στα χερια μου ,εξετίας μου. Γεμάτος με αίματα και βρόμα. Εκείνη την στιγμή ένοιωσα τον χειρότερο πόνο που είχα νιώσει στην ζωή μου ,ήθελα απλά να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να επανορθώσω. Μικρός έχασα τους γονείς μου και τώρα τον πιο σημαντικό άνθρωπο που είχα στην ζωή μου! Ο κόσμος είχε μαζευτεί γύρω αλλά δεν με ενοιαζε καθόλου. Ένοιωσα τα μάτια μου να γίνονται κόκκινα από τον θυμό που με έπνηγε. Σε κλάσματα δευτερολέπτου ένοιωσα μία ενέργια από δίπλα μου, σήκωσα απαλά το κεφάλι μου και κοίταξα γύρω μου, όλα είχαν σταματήσει. Όλοι ήταν ακίνητοι σαν αγάλματα. Κάποιος είχε σταματήσει τον χρόνο. Ξαναένοιωσα την ενέργεια δίπλα μου και σήκωσα απότομα το κεφάλι μου για να ποιος ήταν. Εκείνη η κοπέλα που με φίλησε στεκόταν δίπλα μου «Εσύ!!¨» είπα νευριασμένος και ένοιωθα να χάνω τον έλενχο. Πριν προλάβω να σηκωθώ πάνω η κοπέλα μεταμορφώθηκε σε κάποια που ξέρω, την Λίλιθ «Αχ Άλεξ είσαι αξιολύπητος» χαμογέλασε πονηρά και με την αριστοκρατική της φορεσιά με πλησίασε. Τότε σηκώθηκα στα πόδια μου «Είσαι τόσο αθώος και τόσο νέος αλλά έσπασες τον πιο σημαντικό μας κανόνα. Ερωτεύτηκες μία θνητή» ακούμπησε το κρύο χέρι της στον ώμο μου «Και τιμωρηθηκες γι'αυτό.. θα πρέπει να πονάς και να είσαι πολύ θυμωμένος , αλλά δεν γινόταν αλλιώς» ψιθύρησε στο αυτί μου σχεδόν γελόντας. Με μία γρήγορη κίνηση απομακρύνθηκα από κοντά της «Ας έκανες κακό σε εμένα , ας με σκότωνες έστω! Αλλά γιατί να την πληρώσει αυτή!;» έσφυξα της παλάμες μου εκνεβρισμένος. Η Λίλιθ γέλασε ελαφρά και γύρισε την πλάτη της «Γιατί με αυτόν τον τρόπο.. σε πονάει περισσότερο και δεν θα το ξανακάνεις.. Αν θες να επανορθώσεις έλα πίσω και πες το στον Έντγκαρ, η δουλειά μου εδώ τελείωσε» είπε πονηρά και εξαφανίστηκε «Λίλιθθ!!!!!» φώναξα με όλη μου την δύναμη και έπεσα κάτω. Στα αυτιά μου ξαναήρθαν οι φωνές του κόσμου και ο χρόνος ξεπάγωσε.. «Κοίτα μαμά αυτός εκεί πέρα έχει κόκκινα μάτια!» ένα μικρό αγοράκι ύψωσε το δάκτυλο του και με έδειξε. Οχ όχι.. Ξανακοίταξα για τελευταία φορά το νεκρό σώμα της Σάρα και εξαφανίστηκα.. Από τότε δεν ξαναερχόμουν συχνά στον ανθρώπινο κόσμο, αλλά μόνο για να επισκεύτομαι τον τάφο της.

(ΤΩΡΑ)

Άλεξ P.O.V.

 «Αυτό συνέβει» ολοκλήρωσα τον εφιάλτη μου. Ή Έμιλυ ήταν το μόνο άτομο στο οποίο είχα αναφέρει αυτήν την ιστορία. Γυρισα το σώμα μου και την κοίταξα. Τα μάτια της είχαν δακρύσει «Έμιλυ είσαι καλά;» την ρώτησα «Ναι, λυπάμε τόσο πολύ, σε καταλαβαίνω, και εγώ έχασα δύο ανθρώπους που αγαπούσα. Καταλαβαίνω τον πόνο σου» μου απάντησε αδύναμα και σκούπησε τα δάκρυα από τα μάτια της.Ωστε μπορεί να με καταλάβει, είπα από μέσα μου. Έσκηψα και της έδωσα μία ζεστή αγκαλιά. Χρειαζόμουν μία αγκαλιά.. Το σώμα της με ζέστενε και με παρηγορούσε. Την έσφυξα πιο κοντά μου και μόλις πήγα να κλείσω τα μάτια μου το ταξί κόρναρε «Αντίο, τα λέμε αυρίο» είπε και πριν σηκωθεί μου έπιασε απαλά το χέρι «Μην στεναχωριέσαι Άλεξ ,όλα αυτά τώρα ανοίκουν στο παρελθόν, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να τα διορθώσουμε παραμόνο να συνεχίσουμε να ζούμε» μου είπε τρυφερά με ένα χαμόγελο και σηκώθηκε από τον καναπέ «Έμιλυ..». Πριν φύγει την σταμάτησα και την έπιασα απότομα από το χέρι «Σ'ευχαριστώ» την ευχαρίστησα γλυκά και της άφησα σιγά το χέρι. Άκουσα την πόρτα να κλείνει και κοιταξα το ταβάνι «Σάρα..» ψιθύρησα και έσφυξα την παλάμη μου. Η Έμιλυ έχει δίκιο , δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν αλλά μπορούμε να κάνουμε καλύτερο το μέλλον..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Έχει μυστήριο η ιστορία...

Vote/Comm <3

Γιατί ;Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα