A Wife's Sufferings

PIECES OF THEIR LOST HEARTS...

Sue

After what happened, waring nabuhusan ako ng nagyeyelong    dahil sa guilt na aking nadarama. Umabot na pala ako sa level na ganitong katangahan na kahit asawa ng ate ko'y kinalantari ko na. Aminado akong mali pero, what can I do? I'm just inlove, but, with a wrong person. In a wrong time. Wrong displacement and side.

I look at the clock in the side table and I found out its almost eleven in the morning, kaya kahit groogy ay tumayo ako at bumaba papuntang kusina upang ipagluto ang taong nagparanas ng ganitong sensasyon sa akin, walang iba kundi si Chad. Though alam kong mali pero nandito na eh, pumasok na ako sa ganitong sitwasyon, might as well ay enjoyin ito.

I'm almost done preparing the food when someone knocked on the door. Medyo may kutob na ako kung sino ito pero nilakasan ko na lang ang loob ko. Alam ko naman na magkakaharap kami pero hindi ko lang iniexpect na ganito ka aga. Uh, she's willing to take what's ALREADY MINE.

=================================================

Leona

Kahit masakit ang ulo ko dahil ilang oras lang akong nakatulog ay bumangon pa rin ako. Habang pababa ay naamoy ko ang niluluto ng bestfriend ko. Uhhh.... kahit paborito ko ito ay parang nag iba ang amoy nito o di kaya'y may nilagay si Wells na ibang sahog kaya ganito...

"Wells ano ba ang sinahog mo at ang baho ng niluluto mo?" tanong ko sa kanya. Kumunot naman bigla ang noo nito sabay binatukan ako.

"Aray"

"Gaga wala akong ibang sinahog dito. Kung paano mo ako tinuruan at kung ano yung mga kadalasang sinasahog sa paborito mong sinangag ay yun lang ang sinahog ko!" singhal nya sa akin. Ewan ko ba bakit ayaw ko ng amoy nito. Ever since ito na talaga ang kadalasang kanin ko pero parang ayoko ng kumain nito. Bagkus naghahanap ako ngayon ng pomelo.

"Wells ayaw ko nyan, ang baho gusto ko pomelo at bacon at peanut butter." litanya ko sa kanya. Parang natakam pa ako habang sinasaad ko ito sa kanya. Bigla namang namilog ang mga mata at bibig nito, para syang isdang ewan. Hahahahaha....

"Oh! Matanong nga kita Leona Villanueva-Hudson, delayed ka ba?" mausisang tanong nito sa akin. Kahit ayaw ko munang  sabihin sa kanya dahil alam kong mag aalburoto ito at baka sugurin ang ama ng anak ko.

Ngumiti ako ng mapait sabay tango. Nakita kong dumilim ang mukha ng kaibigan ko kaya medyo natakot na ako.

"Alam niya ba? Bakit ka niya niloko? Bakit ka nya pinalayas? Bakit ka nya pinabayaan na harapin itong mag isa? Baki-----" hindi nya na tapos dahil pinutol ko na sya.

"Sasabihin ko sana kahapon kaso yun nga ang nangyari. Kahit anong pilit kong magpaliwanag, magmakaawa hindi nya ako binigyan ng isang chance. I'm willing to sacrifice anything, even forgiving them both for what they've done. But it seems like he's already into her." nag crack na ang boses ko nun. At napa iyak na naman ako. Niyakap ako ni Welly at pinapagaan ang loob ko. Kahit ganito na kasakit ang nangyari ay nagpapasalamat pa rin ako dahil nandito si Welly handang tumulong at umalalay sa akin.

"Don't worry, I'm not gonna let that child to feel empty. Palalakihin natin sya. Tayo pa were super twins remember. Kambal tuko tayo at kahit anong gawin nila ay hindi nila tayong tibagin at paghiwalayin. Now, sit and relax dahil pupunta lang ako ng grocery to buy your requests. And by the way anong gusto mong ulam mamayang lunch?" maligalig nyang tugon sa akin. Naglight up naman bigla ang mukha dahil she's willing to buy my requests. I'm so thankful that God gave me a trustworthy and loyal friend like her.

Matapos mabili ni Welly lahat ng kailangan ko ay agad itong umuwi at kumain na kami ng breakfast. Medyo maaga pa naman since its still nine in morning kaya napagdisisyunan kong umakyat sa room ko at maligo gusto ko kasing pumunta sa bahay kung saan dapat nandoon ako at hindi ang kapatid kong malandi. Ngumiti ako ng mapait dahil sa alaalang naalala ko.

"But you're already a garbage to me. Wala ka nang kwenta"

"But you're already a garbage to me. Wala ka nang kwenta"

"But you're already a garbage to me. Wala ka nang kwenta" napaluha na naman ako kahit pilit ko itong pinipigilan. Oh God, I know this is one of your tests to me. At alam ko pong wala kang ibinibigay na pagsubok na hindi ko kayang lagpasan, pero sana po huwag mo po akong pababayaan, kami ng magiging anak ko.

Matapos akong maligo ay agad akong kumuha ng maaliwalas na damit sa cabinet. I get my things and put it in my purse. Bumaba na ako at nasalubungan ko si Welly at si Ronald sa baba at seryosong nag uusap sa sala. And when they noticed me they immediately asked where am I heading.

"Bakla san ang gala?" ang mabruhang saad ni Ronald. Yeah he's a gay. A proud one. Pero I've noticed something with them. Kaya nagtanong agad ako.

"At bakit ganyan ang aura nyo? Para kayong miyembro ng sindikato na may itutumba!" medyo akward kong pahayag. I saw how their emotions went blunt. They didn't want what I've just said.

"Alam mo ikaw lang ang niloko na plastic."

"At ikaw lang gurl ang itinakwil na waring hindi naputukan ng stick ang panubigan. How can you act like this? At para sabihin namin sayo Lona, kung saan ka pupunta hindi pwedeng wala kami. As in KAMI." matapang na saad nila.

"Oo nga at hindi ako mukhang agrabyado. Pero hindi ibig sabihin na masaya ako. Hindi ibig sabihin na ngumingiti ako ay walang sakit at puot ang lumulokob sa loob ko. Dahil alam nyo na kung magmumukmok ako ako lang din ang kawawa. At minsan kailangan mong pekein ang nararamdaman mo para hindi mo masyadong maramdaman ang sakit." mahaba't makahulugan kong sagot sa kanila. "At kung gusto nyo akong samahan..... Feel free to do it.".agad na din akong tumalikod at nagpunta sa kotse ko.

To be continued....