I Meant It When I Said, 'I Do.'

I Meant It When I Said, 'I Do.' - CHAPTER 6

Three days... Nothing happened. Like, NOTHING. Ni halos hindi siya kinibo ng asawa sa tatlong araw na magkasama sila sa iisang silid. Kung hindi ito nakababad sa cellphone, nakatutok ang mata nito sa laptop. Hindi rin niya ito kayang kausapin dahil sa sama ng loob na idinulot nito sa kanya.

They were together in the same room and all she felt was his animosity towards her. Mula nang huli silang magkasagutan, hindi na siya nito kinausap at tiningnan. The first three days of their marriage was like torture. Ilang beses ba niyang pinangarap na maging asawa ni Earl? Hindi niya mabilang. Ngunit ngayong natupad na, bakit tila hindi niya naman mahawakan ni makausap man lang? Hindi niya alam kung saan niya ilulugar ang sarili. Tila wala nang pag-asa para sa kanilang dalawa.

Somewhere at the back of her mind tells her that it's just the start of her agony. At hindi nga siya nagkamali. Simula nang tumira sila sa condo nito'y halos hindi na niya makita ang asawa. Sa kabilang silid ito natutulog. Araw-araw naghahanda siya ng almusal na hindi man lang nito tinitignan. His words every morning is "I'm leaving." Iyon lang.

Pagsapit ng gabi, naghahanda siya ng hapunan para sa kanilang dalawa. Ngunit ni minsan hindi ito kumain ng niluluto niya. Palagi siyang kumakain ng mag-isa. At natutulog sa engrandeng kama ng mag-isa. Dumarating ito ng madaling araw. Ngunit hindi na siya nagtangkang magtanong pa kung saan ito nanggaling kahit pa gabi-gabi'y hindi siya makatulog sa paghihintay. She's just his wife in papers. She doesn't have to overdo the act. Pero kahit anong gawin niya'y hindi niya mapigilang mag-alala. Hindi rin niya maiwasang masaktan. Ang tanging konsolasyon lang niya ay masaya at panatag ang loob ng kanyang Papa at maganda rin ang kinalabasan ng magazine. They looked like a real couple, happy and very much in love.

She tried to focus on her fashion business. Araw-araw dumarami ang kliyente niya. Busy siya buong araw sa trabaho at pagkatapos ay hindi niya nakakalimutang dumaan sa Papa niya para dalawin ito. She's always happy with her father around. Hindi niya gustong umuwi sa condo. Pagod siya buong araw sa trabaho ngunit pagdating sa unit, tila mabibingi siya sa sobrang kahungkagan na nadarama ng dibdib.

"How's the newly wed?" anang kabilang linya. Kasalukuyang naghahanda siya sa mga invoices ng mga newly shipped clothes galing Paris nang tumunog ang cellphone niya.

"Oh, Elaiza!" aniyang napangiti. Elaiza has been so thoughtful. Palagi siya nitong kinakamusta.

She's like the sister she never had. "I'm okay." Especially that you called. The house is so silent it's eating me out, gusto niyang idagdag.

"Great! Are you free tomorrow night? It's Friday and I though we could have some fun. I'll ask Kuya's permission."

"I'd love that!" Hindi niya naitago ang excitement sa tinig. "No need. I'll talk to him. I'm sure he'll be happy about it. He'll be working late tomorrow."

"He's still working late?!" eksaheradong tanong nito.

"Just tomorrow. He needs to do this huge presentation with the board," maagap na sagot niya dahil noong huling ganito ang tono ng dalaga'y sinugod nito si Earl sa office. And that's the last thing she'd want. Alam niyang mahal ni Earl ang kapatid nito at ayaw niyang mag-away ang dalawa dahil lamang sa kanya.

Saglit na natahimik ang kabilang linya. "I'll still talk to him. He still hasn't learned yet."

"It's okay, Elaiza-"

"No, it's not. I just know Kuya. He has this tendency to forget his priorities. And you should be the first in the list."

"We'll talk about this tomorrow, okay?"