[…]
Anna's POV
Ανοίγω την πόρτα του διαμερίσματος μου και μπαίνω μέσα αφήνοντας την τσάντα και το μπουφάν στο πάτωμα.
Η ώρα είναι 10:30 το πρωί και δεν νυστάζω μετά από μια βραδινή βάρδια.
Αυτή η νύχτα ίσως και να ήταν μια από τις πιό εφιαλτικές.
Αν με έβλεπε κάποιος συνάδελφος ή ακόμα και το αφεντικό μου σε τέτοια κατάσταση,ίσως και τώρα να ήμουν χωρίς δουλειά.
Οι δέκα μήνες που δουλεύω για πρώτη φορά μετά τις σπουδές μου είναι λίγοι και πρέπει να προσέχω την κάθε μου κίνηση.
Βγάζω τα παπούτσια μου και τα πετάω κάτω ανέμελα. Βυθίζω το σώμα μου στον καναπέ και κλείνω τα μάτια μου.
Δεν μπορεί να σταματήσει να σκέφτεται το μυαλό μου άσχημες στιγμές.
Δεν μπορώ εγώ να ηρεμήσω.
•Flachback•
Το όπλο πέφτει κάτω και εγώ έχω παγώσει. Το ίδιο το πάτωμα έχει παγιδέψει τα πόδια μου και δεν μπορώ να τρέξω,δεν μπορώ να ξεφύγω.
Ολο μου το σώμα τρέμει και η καρδιά μου κοντεύει να εκραγεί μέσα στο σώμα μου. Οι πνεύμονες μου δεν με βοηθούν και νιώθω πώς μειώνονται οι αναπνοές μου.
Δεν έχω δάκρυα στα μάτια αλλά ούτε και θλίψη.
Στο δωμάτιο υπάρχουν μόνο εγώ,αυτός και το μίσος μου.
Οι δαίμονες δίπλα μου χειροκροτούν και υποκλίνονται πρός το μίσος της ψυχής μου.
Πλήρης ησυχία επικρατεί στο δωμάτιο μα το μυαλό μου φωνάζει δυνατά.
Η αρχή του τέλους...
•Τέλος Flashback•
Ανοίγω γρήγορα τα μάτια μου και προσπαθώ να διώξω στιγμές από το παρελθόν.
Γιατί πρέπει να αναγκαστώ να ζήσω έτσι; γιατί μετά από όσα έκανα δεν ηρεμώ;
Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα και δεν θα άλλαζα τίποτα.
Η ψυχή μου διψάει για να τον σκοτώσει ενώ ήδη το έκανε μια φορά.
Σηκώνομαι από τον καναπέ και πάω πρός το μπάνιο.
Ανοίγω την βρύση της μπανιέρας και μπαίνω μέσα με τα ρούχα. Αφήνω το κρύο νερό να γλυστράει σε όλο μου το σώμα.
Κλείνω τα μάτια μου αλλά αντί να χαλαρώσω οι άσχημες σκέψεις και πάλι με χαστουκίζουν.
Chapter 7
Start from the beginning
