Twin Adopted || 1D

Hoofdstuk 32

Pov Dennis

'Word wakker' 

Een paniekerige stem naast me schreeuwt wanhopig. Ik probeer de stem te herkennen. Ik probeer een beeld te vormen bij de stem, maar het enige wat ik zie is ene zwarte vlek. Mijn ogen zijn gesloten, en pijnlijke steken gaan door mijn schouder. Ik wil mijn hand er heen bewegen, maar het lijkt alsof mijn lichaam niet mee wil werken. Mijn wil negeert, alsof iemand anders de macht over mijn lichaam heeft. Ik wil schreeuwen maar geen woord komt uit mijn keel. Het gevoel dat ik moet huilen. Maar de tranen komen niet. 

Het is alsof leegte mijn lichaam heeft overgenomen. Langzaam word de wanhopige stem zachter. Alsof de stem wegloopt, wegloopt van de werkelijkheid. Wegloopt van mij. Alsof ik niet belangrijk meer ben. Misschien ben ik niet belangrijk, en lig ik hier daarom bijna dood te gaan. Zonder dat iemand me helpt. 

De pijnscheuten in mijn schouder worden steeds sterker. Ik probeer de pijn te negeren, maar het lijkt alsof steeds iemand opnieuw een mes in mijn schouder steekt. Alsof het terecht is dat ik hier dood aan het gaan ben van de pijn. Alsof iemand met opzet steeds een mes in mijn arm steekt.

 'Dennis' 

fluistert weer de zelfde stem. Dennis? De stem roept om mij. Ik wil mijn ogen openen, en antwoorden op de stem. Mijn ogen blijven gesloten en geen woord komt over mijn lippen. Laat staan dat ik mijn tong kan bewegen. 

'IEMAND HELP DAN' De stem schreeuwt zo hard. Dat ik bijna doof word. 

Ik voel iets nats over mijn wang rollen. Een traan. Geen traan van mij het is een traan van de persoon waar de stem bij hoort. Ik haat het zo dat ik geen beeld heb van wie mij hier help. Ookal is het maar een naam. Ik wil gewoon weten wie mij helpt terwijl ik hier dood lig te gaan.

 'Omg, meisje ik bel nu meteen 911' 

Fijn er is nog een stem. Nog een persoon die ik niet kan zien. 'JOY, DENNIS' Gilt een harde stem vanaf een afstandje. Joy? is dat de stem die ik de hele tijd hoor? Ik heb nog nooit van de naam Joy gehoord. Laat staan dat ik die persoon ken. Er klinkt nog een stem. Ik voel iemand zachtjes mijn hand vast pakken. 'Dennis word alsjeblieft wakker. Ik ben niks zonder jou' Langzaam word de stem vager. Het laatste wat ik hoor is een lange piep...

Ik schrik wakker. Mijn bezweten haren plakken tegen mijn hoofd aan. Mijn hand gaat gelijk naar mijn schouder. Maar ik voel niks. Hoe kan een droom zo echt lijken. Alsof ik er midden in zat, Zat ik er midden in. Was het geen droom. Moet het nog gebeuren. Ik kijk om me heen, maar het enige wat ik aantref is de hotelkamer. Waar ik gister in slaap viel. Het bed naast me ligt Joy rustig te slapen. Ik herkenden Joy niet. Alsof ze niet meer bestond en nooit bestaan heeft. Ik sta op uit mijn bed. Het is koel in de hotelkamer. De deuren van het balkon staan open. Ik deel samen met Joy een hotelkamer. 

Ik trek mijn shirt goed en haal mijn telefoon uit de oplader. Ik loop naar het balkon toe. Het uitzicht is mooi. Lichtjes die de hele stad verlichten. Ik ga zitten op de lounge bank. 

*ping*

Ik kijk naar de telefoon in mijn handen. Bericht van Roy