Twin Adopted || 1D

hoofdstuk 2

Joy's pov

Ik zet het spel op pauze en Dennis loopt naar de deur.
'JOY DENNIS IK KRIJG JULLIE WEL'  hoor ik Kevin opeens schreeuwen. Snel gris ik de bal uit de hoek van de kamer en haast ik me naar de deur. Ik zie Dennis al klaar staan samen met 4 jongens/mannen. ik ren door de deur en zie dat Kevin ons op de hielen zit. We rennen door de straat, en liggen allebei in een deuk door de look van Kevin.
'Joy dit steegje in' fluistert Dennis naar me we rennen het steegje in. Het is eigenlijk een soort steegjes doolhof met allemaal kanten, hier raken we hem gemakkelijk kwijt. ik volg Dennis links, rechts,rechts,links ik weet de weg terug allang niet meer, op zulke momenten is het handig dat Dennis de weg uit zijn hoofd weet. We rennen een steegje door en komen uiteindelijk bij onze vaste voetbal stekje ?! 'wat den, hoe wist je dat' ik hoor de verbazing in mijn eigen stem. 'tja, Joy best makkelijk' zegt hij met trots in zijn stem 'pfhh opschepper ' 'wat zei je' hij kijkt me quasi beledigd aan. 'oppscheper' ik kijk hem met een glimlach aan 'YOU GANNA DIE JOY ' schreeuwt hij keihard met zo'n slechterikken stem. 'sukkel niet zo hard' lach ik. En ja hoor daar staat Kevin weer. 'en nu slimme einstein' Zeg ik terwijl ik zie dat Dennis diep nadenkt 'opsluiten in onze kamer ' zegt hij. En hij rent weg richting het weeshuis. en weer ren ik hem achter na.

Ik open de achterdeur van het weeshuis, met Dennis die me achterna loopt. we zijn echt doodop, we lopen naar boven. Ik laat me op mijn bed vallen terwijl Dennis de deur op slot doet. 'oke dit was mischien niet zon super slim plan' zeg ik terwijl ik door het raam kijk wanneer Kevin komt . 'inderdaad hij gaat ons echt vermoorden'
'ALLEMAAL NAAR DE WOONKAMER KOMEN VOOR ADOPTIE ' gaat er door de luidsprekers , ik en Dennis kijken elkaar aan 'wij gaan echt niet naar de woonkamer daar is Kevin ' zegt Dennis ik knik instemmend. 'kom laten we voetballen buiten' zeg ik 'best, ik pak de bal' en hij rent naar de bal, we haasten ons naar de deur en lopen de trap af naar beneden, als we opeens bij onze kraag worden gegrepen. 'zo dus jullie dachten er tussen uit te knijpen er zijn hier mensen die iemand willen adopteren en daar hebben jullie respect voor' zegt mevrouw smit terwijl ze ons de kamer induwt. Ze pakt de bal uit Dennis hand  een week geen voetbal meer voor jullie' zegt ze streng. Ik begin te smeken 'pleas nee mevrouw  desnoods wassen we de hele week af ofzoiets maar pleas niet ik ga serieus nog dood' iedereen in de kamer kijkt me raar aan, maar dat boeit me niet ik kan niet zonder voetbal. Ik stop en zie dat ze me nog steeds met een emotieloze blik aankijkt.
'nee Joy afspraak is afspraak' zegt ze. Ik werp haar duizend boze blikken toe terwijl ze haar verhaal over de adopteerders verteld. Ik luister echt niet en kijk maar een beetje verveeld om me heen....

Hoofdtukje 2

Hope you liked it ☺
Xxxx Rosalie

(herschreven: 4-1-16)

ook dit is poep herschreven!

(herschreven 2: 27-2-16)