Twin Adopted || 1D

hoofdstuk 15

Pov Dennis

Joy is druk bezig op haar telefoon, terwijl ik verveeld voor me uit kijk. Kennen jullie dat moment dat er niks op tv is en je je verveeld? Precies dat heb ik nu. 

Na nog een tijdje doelloos voor me uit gestaard te hebben. Sta ik op en loop ik de kamer uit. Joy die nog steeds druk bezig is op haar telefoon blijft zitten. Laat ik maar de rest van de jongens gaan zoeken. Ik loop naar boven, en ik hoor muziek uit een kamer komen. Als ik het goed hoor zacht gezang met gitaar. Ik open nieuwsgierig de deur, waarna ik Niall zie spelen op een gitaar. Hij heeft niet door dat ik ook in de kamer sta en hij speelt gewoon veder. 

You'll never love yourself

Half as much as I love you

You'll never treat yourself right, darlin

But I want you to

If I let you know, I'm here for you

Maybe you'll love yourself

Like I love you

Oh

hij stopt omdat hij merkt dat ik in de kamer sta. 'Dennis' zegt hij verbaasd. 'wow dude jij kan echt goed zingen' zeg ik verbaasd. 'ik ben niet voor niks wereld beroemd'zegt hij als een arrogante bitch, en hij doet net als of hij zijn haar achter zijn schouder gooit, maar dat kan niet want hij heeft geen haar. Tenminste niet op die plek {a/n niet doordenken lieve lezertjes XD} 'eigendunk' roep ik hem spottend toe. Hij kijkt me beledigd aan, en zet zijn gitaar in de standaard. Waarna hij dreigend op me afkomt. Elke stap die hij dichterbij zet doe ik er 1 naar achter. Tot ik uiteindelijk de harde deur tegen me rug aanvoel. Autch snel draai ik me om, en ren de deur uit. Maar zoals ik al verwachte blijft Niall me gewoon volgen. 'Niall ga weg' Hij schud zijn hoofd. 'nooit tot mijn ik mijn wraak heb' schreeuwt hij met een slechteriken stem. Ik hoor een deur open gaan, en het verbaasde gezicht van Liam komt er doorheen. Hij ziet ons rennen en sluit de deur weer. Hoe raar... Ik blijf doorrennen maar na een tijdje komt de muur steeds dichterbij. Wat betekend dat ik bijna bij het eind van de gang ben. Ingesloten dus. Het enige wat ik nu nog kan doen is een random kamer inrennen. Ik open een willekeurige deur, en ren naar binnen. Het licht staat uit dus ik heb geen idee waar ik ben, en ik heb geen idee waar het lichtknopje zit. Ik voel met mijn handen langs de muur, wat niks oplevert. De deur vliegt open waarna Niall naar binnen rent. 'nu heb ik je' zegt hij grijnzend. Ik kijk hem bang aan. 'wat wil je nu doen Nialltje' zeg ik pesterig. 'jou vernietigen' hij wrijft gemeen in zijn handen en komt dichterbij. 'nee' ik val huilend op de grond. Natuurlijk nep maar dat hoeft Niall niet te weten. 'sorry Dennis zo was het niet bedoeld' Hij komt bezorgt naast me zitten. Precies zoals ik wil. 'PRANK' gil ik, en ik sta op en ren de deur uit. Ik hoor Niall nog wat grommen, maar begint dan weer achter me aan te rennen. Ik ren de deur in waar Liam net uit komt. 'Liam red me' Ik verstop me achter zijn bed. Terwijl hij verbaasd van zijn telefoon opkijk. Niall komt de kamer binnen, zoekend naar mij. 'Dennis ik weet dat je hier zit' Ik wil zijn gezicht zien, maar helaas lig ik achter het bed. Ik concentreer me op geluiden maar ik hoor niks meer. Ik blijf stil liggen, als er opeens een zwaar gewicht op me springt. 'auw Niall'  zeg ik pijnlijk. Hij blijft lekker op me liggen, terwijl ik hem geiriteerd aankijk. Zover dat lukt want tja hij ligt op me! 

Na een paar minuten wat uren leek te duren gaat hij eindelijk van me af. Ik zucht opgelucht en ga rechtop zitten. 'vrede' vraag ik terwijl ik mijn hand uitsteekt. Hij vouwt zijn hand in de mijne waarna hij 'vrede' herhaald. Ik glimlach 'nu zijn we weer vriendjes' zeg ik op een kinderlijke stem. 'yay' zegt hij terug met de zelfde stem. 'kleuters' hoor ik Liam nog mompelen vanaf zijn telefoon. Ik vind het niet lief dat hij mijn soort beledigt. 

 A/N HOI IK HEB NIET VEEL TE ZEGGEN DUS DOEI XD

xxx Rosalie