Bèta Mate and Alfa Wife

Een genoodzaakte moord.

Als we terug lopen zwijgen we allemaal. Ja allemaal. Zac vond het namelijk nodig om ongeveer alle krijgers bijeen te roepen. 

Als we thuis zijn kijken Caleb en Abigail me verbaasd aan. Luuk gunt me kort een blik en gaat verder met het verzorgen van Abigail. Ik rol met mijn ogen om het tafereel. Wauw, ik hoop niet dat het zo bij ons gaat.

'Lilac je bent, je bent, nou gewoon, heel huid, je weet wel, nou je bent weer hier.' stamelt hij. Ik moet lachen om zijn onnozele gedrag en sla snel mijn hand voor mijn mond.

'Ja ik ben terug baby.' zeg ik terwijl ik mijn handen in mijn zij zet als superman. Alleen dan zonder cape, pak, en een knellende onderbroek.

'Hoe? Ik bedoel ik had verwacht dat je lang weg zou blijven.' zegt hij ongelovig. Ik rol met mijn ogen. Jezus waarom denkt iedereen dat ik niet onverantwoordelijk kan ben, oke ik ben het niet altijd maar ik ben het wel af en toe. Als ik wil antwoorden is Zac me voor.

'Wist je dat ze hier was.' zegt hij kwaad terwijl hij Caleb tegen de muur duwt met zijn hand tegen zijn keel.

'Nee, ik wist niet dat ze hier was. Ik hoorde er pas toen ze uit mijn kast sprinten.' zegt Caleb angstaanjagend kalm.

'Waarom zei je dan je verwachtte dat ze nog lang weg zou blijven.' zegt hij al iets kalmer, maar nog gelooft hij het niet.

'Omdat ik Lilac de laatste tijd wel heb leren kennen.' zegt Caleb nog steeds zo eng kalm. Hij probeert nog geen eens uit de greep van Zac te komen.

'Godver Zac laat hem los!' gil ik uiteindelijk als alles een beetje door is gedrongen. Zac rolt met zijn ogen en laat hem op de vloer vallen.

'Morgen gaan we scheiden. Maar er komt wel meer bewaking. Ook al weet niemand het, ik wil nog steeds dat je veilig bent.' fluistert hij in mijn oor. Ik ril licht en Zac loopt naar boven.

'Hoe ben je hier gekomen, heel huid en kalm?' vraagt Caleb als hij op adem is gekomen. Ik hoor ongeloof in zijn stem en dat irriteert me een beetje maar aan de ene kant is het ook best wel logisch.

'Nou we hebben als we volwassene met elkaar gepraat, of nou ja we hebben geschreeuwd naar elkaar nadat ik eindelijk stil stond. Ik zweer de krijgers van deze pack zijn echt langzaam.' zeg ik trots. Caleb, Abigail en Luuk beginnen te lachen.

'Tja we wisten allemaal dat je heel speciaal bent. Ze zeggen altijd dat onkruid niet vergaat, nou rozen dus ook niet.' zegt een irritant bekende stem vanuit de deurpost.

'Je hebt gelijk over dat onkruid niet vergaat. Ik heb bewijs, jij staat namelijk tegen over me.' zeg ik zwaar geïrriteerd. Grappig hoe sommige mensen mijn humeur zo erg kunnen laten omslaan.

'Ach prinses doe eens lief. En weet je, ik hoorde net iets heel interessants gehoord. Iets wat alles in een klap makkelijker maakt.' zegt hij met een zieke grijns op zijn gezicht.

'En wat mag dat dan wel niet zijn?' vraag ik ongeïnteresseerd. Hij duwt zich overeind en loopt langzaam op mij af. Op zo'n manier als je in films ziet. Zo pedofielerig  als het maar kan. Caleb gromt en komt beschermend voor mij staan. Mijn hart maakt een klein sprongetje door zijn actie.

'Ach kom op wolfje. Ik wil alleen even met haar praten.' zegt hij met een scheve grijns. Waarom bedreigen meiden me niet. Ik bedoel dan kan ik  makkelijk een bitchfight met ze aan alleen dat gaat wat moeilijker met kasten van jongens.

'Je kan met haar praten. Met mij erbij.' gromt Caleb bezitterig. Het is ook echt een idioot.

'Nou nou wolfje, wat ben je beschermend. Wacht, nee. Het zou toch niet.' zegt hij grijzend. Achterdochtig kijk ik hem aan.

'Jullie zijn mates.' zegt hij eerder bevestigend dan vragend. Mijn mond valt open en ik verschuil me wat meer achter Caleb. Caleb gromt nog een keer naar Mike. 

'Nou zeg, dit is groots nieuws. Ik ga zit wel even melden bij mijn lieftallige broer.' zegt hij en maakt aanstalten om naar boven te gaan.

'Wacht hij is in de keuken.' zeg ik snel zonder erbij na te denken. Ik knijp mijn ogen dicht en zucht. Please trap er in, please trap er in. 

'Dan gaan we daar heen. En liever zonder dat stomme wolfje van je.' zegt hij verafschuwend naar Caleb. Ik snap dat niet. Ik bedoel hij is een weerwolf, ik ben een weerwolf, Caleb is een weerwolf en als nog is hij verafschuwend naar Caleb.

'Best.' zucht ik. Caleb kijkt me verward aan en ik knijp bemoedigend in zijn hand. Ik zucht en loop achter Mike aan naar de keuken.

'Hij is niet in de keuken. Maar wij wel.' zegt hij grijnzend als we in de keuken zijn en hij duwt me tegen de muur. Alleen had hij niet helemaal door dat ik een mes achter mijn rug had.

'Waarom zit je achter me aan. Je bent mijn mate niet en ik heb niks verwant aan jou.' zeg ik zelfverzekerd terwijl ik in het handvat van het mes knijp.

'Omdat, als je dé luna als vrouw heb je vanzelf zeer machtig word.' zegt hij terwijl hij over mijn arm streelt.

'En je zult met mij meegaan. En dat weet ik omdat ik anders je kleine geheimpje door zal vertellen aan je vader en ik gok dat hij er niet heel blij mee zal zijn.' fluistert hij in mijn oor en hij bijt in mijn oorlel. Ik bijt op mijn lip. Niet om een kreun tegen te houden, maar om wat ik dadelijk zal doen.

'Helaas waren dit je laatste woorden.' breng ik schamper uit. Hij kijkt me verbaasd aan maar begrijpt wat ik bedoel als ik een mes door zijn hart steekt.

'Prinses, je zit nu toch met mijn moord op je naam.' zegt hij grijnzend. Hoe the hell kan hij grijnzen terwijl hij sterft.

'Ik was mijn handen in onschuld voor jou dood. Maar ik deed dit om mij en Caleb te redden. En voor hem doe ik alles.' fluister ik terwijl ik langzaam op de vloer zak.

Dit was waarschijnlijk het moment dat het lang genoeg had geduurd voor Caleb want hij stormt de keuken binnen.

'Ik heb hem vermoord.' fluister ik. Hij knikt en slaat zijn armen om me heen. Ik heb iemand vermoord. En het vreemde is, is dat ik me niet zo voelde als toen ik op dat slagveld was, nee ik voelde me opgelucht. En dat maakt me bang.

Ola ik stond op 4 maar ik weet niet waar mijn verhaal nu staat. Maar dat boeit me geen flikker want ik zag een regenboog, EEN DUBBELE REGENBOOG! Dit wou ik mededelen.

Fijn Pasen!

XXXXXXXXX
Pinky8392