Bèta Mate and Alfa Wife

Tekenen en suikerspinnen

'Sssst, ik ben het maar.' Ik ben opgelucht bij het horen van die stem. Caleb.

'Dankje, waar is Zac?' fluister ik.

'Hij denkt dat je ontsnapt bent en is je nu aan het zoeken.' grijnst hij.

Owh zijn lach is om te smelten.

Ja hoor, heb ik weer. Een zwijmelende wolfsgeest.

'Uhm thanks.' zeg ik aarzelend.

Gosh, waarom moet mijn mate nou precies de bèta zijn van mijn toekomstige man. Life is perfect.

'Tja, ik ben Caleb.' en hij steekt zijn hand uit.

'Lilac' en ik schud zijn hand.

'Weet je, dit is niet handig. Ik wil denk wel samen met je zijn, maar ik denk dat de alfa het niet zal waarderen.' zeg ik maar om het ijs te breken.

Maar wat er dan gebeurd had ik nooit verwacht.

Hij duwt of gooit me ongeveer tegen de muur aan.

'Mine!' gromt hij en klemt me tegen de muur.

'Ja kijk dit is nou zoiets wat hij niet gaat waarderen.' zeg ik een beetje bang.

Maar hij negeert me. Natuurlijk. Ik doe mijn best om hier het beste van te maken en mijn mate denkt, ach wat kan het schelen.

Hij begraaft zijn gezicht dieper in mijn nek.

'Eyy Caleb, ooit gehoord van PERSOONLIJKE RUIMTE!' gil ik gefrustreerd.

Gosh kan die vent even afstand nemen. Privacy, aura. Ik bedoel dit is wel heel erg close. Niet dat het heel erg is, wacht wat. On hold for a second. Dacht ik dat nou echt. Maar verder kwam ik niet omdat meneertje geen geduld heeft.

'Mine.' gromt hij weer.

'Jaja we weten het. Ik heb jou mate en ik ben van jou. We snappen het, maar kan je even van mij afgaan!' zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol. Als verwacht verroert hij geen vin. Jeez.

Ik ben vandaag voor de tweede keer genoodzaakt om een cliché te herhalen.

Hij laat me snel los en ik ren weg. Wacht even. Of een hebberige mate of een oversekste alfa. Ik denk dat ik voor de mate ga.

'Oke ik blijf hier als je niks van dat mate gedoe ga doen.' zeg ik aarzelend. Hij knikt. Ik zucht opgelucht.

'Je kan heel mooi tekenen.' probeer ik van onderwerp te veranderen en dat lukt.

'Ja ik teken wat ik zie. Ik concentreer me en dan zie ik dingen. Om ze niet te vergeten ben ik gaan tekenen.' hij krabt nerveus zijn nek.

'Het is heel mooi. Ook mijn wolf. Ik bedoel je hebt elk detail getekend.' ik hou de tekening omhoog.

'Ooh jij bent dat. Dat verklaart een boel.' zegt hij verbaasd.

'Hoezo, gebeurde er iets ergs?' vraag ik een beetje angstig.

'Nou nee, denk het niet. Maar ik zal het wel vertellen. Ik zie een meisje. Ze lijkt op jou of jij bent het. We zullen maar zeggen dat jij het bent. Je hebt een prachtige lange jurk aan. Bloemen in je haar. Je ziet er prachtig uit. Je loopt door het bos heen. Je glimlacht naar mij en gilt over dat ik sloom ben. Opeens verander je in een wolf. Een prachtige witte wolf. Zoals de tekening. Je gromt in allerlei richtingen. En meer zag ik niet.' zegt hij.

Oke weird.

'Okee, uhm, zullen we naar de kermis gaan.' zegt hij aarzelend.

Mijn ogen worden groot bij het woord kermis. Kermis is mijn leven. Het is ook de plek waar je kan uittesten hoe lief je vriendje is. En hoe sterk.

'Aan je ogen te zien is het een ja.' lacht hij.

Ik lach verlegen terug. Wacht verlegen. Omg wat doet die gast met me.

'Maar hoe komen we langs Zac en hoe krijg ik nieuwe kleding? Want mijn geur herkent hij.' vraag ik.

'Vertrouw me maar.' en hij knipoogt. Ik bloos. Gosh hij laat me blozen.

Hij loopt de kast uit en ruikt in het rond. 'Hij is weg.' fluistert hij. 'Oke jij blijft hier en ik haal jou kleding.' ik knik. Hij loopt weg en ik ga op zijn bed zitten.

Ik wil mijn oude leven terug. Met mijn vriendinnen hangen, jongens versieren, feesten, lachen maar nu, nu zit ik met een mate en een hebberige alfa. Mijn vriendin Kate zou zeggen: 'Geniet er van meid. Twee mannen die van je houden.' Ik mis haar.

Ik word uit mijn gedachte gehaald door dat Caleb een jurk in mijn gezicht gooit.

Owh het is mijn lievelings jurk. Hij is donkerblauw met spaghettibandjes. (Pica). Ik kijk Caleb doordringend aan. Na een tijdje snapt hij de hint. En draait hij zich om. Snel kleed ik me om en lopen we weg. Op een coole ninja manier.

Eenmaal bij de kermis liet ik me maar verrassen. Wat heel grappig was. Hij kon maar niet kiezen wat we gingen doen. Uiteindelijk werd het suikerspinnen.

De cliché werd herhaald en hij kneede de suikerspin in de vorm van een hartje. Het was zo oudbollig maar liet mijn hart wel smelten.

Ik besloot maar om naar het reuzenrad te gaan. En daar zitten we nu. Kijkend naar de sterren en de stad. Daarna kijk ik naar Caleb.

Waarom moet ik nou nu mijn mate vinden. Waarom nou de bèta. Dit is gewoon oneerlijk. Ik wil natuurlijk wel met mijn mate zijn. Maar ik ben een beetje bang dat zijn kop er wordt afgerukt.

'Waar denk je aan?' vraagt hij bezorgt.

'Aan hoe jij sterft.' zeg ik droog.

Hij kijkt me aan met een geschrokken gezicht. Oeps.

Wat doe je nou. Je wilt hem toch niet wegjagen?
Nee ik vertelde hem alleen de waarheid.

Opeens komt hij wel heel dichtbij. Heel dichtbij.

'Uhm Caleb?' ik kijk hem vragend aan.

'Wat?' vraagt hij speels in mijn oor. Ja zo dichtbij is hij. Dat hij bij mijn oor kan.

'Weet je nog waar we het over hadden?' vraag ik.

Hij kijkt mij vragend aan. Natuurlijk niet.

'Persoonlijke ruimte. Iemands aura binnendringen.' ik kijk hem doordringend aan.

'Mmmm..... ik weet het niet Lilac. Ik vind dit persoonlijk wel leuk en ik denk jij ook.' zegt hij speels in mijn oor.

Gosh, hij kijkt recht door me heen. Natuurlijk vind ik dit leuk, maarja we kunnen niet wegrennen als rogues, een nieuwe roedel starten of gewoon naar de Zac gaan en zeggen dat wij mates zijn.

Tot mijn opluchting zijn we alweer klaar in het reuzerad. Opgelucht gaan we naar huis. Nouja, ik ben opgelucht, ik denk dat Caleb een beetje over stuur is.

Caleb opent de deur. Niet wetend wat ons te wachten staat.

Oke ik ben heel blij met dit boek en ik heb pas 2 delen geschreven. Lees Bad VS Good ook.